tag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post8229031276396537525..comments2024-03-25T18:02:56.713+02:00Comments on HardDog: Σε ευχαριστώ, κι αντίο, καρκίνε...Διονύσης Βραϊμάκηςhttp://www.blogger.com/profile/12621547278075669243noreply@blogger.comBlogger17125tag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-78666244161478911382012-09-16T23:01:18.021+03:002012-09-16T23:01:18.021+03:00Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ...
http://zwhaggelou.blogspot.gr/20...Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΦΩΣ...<br /><br />http://zwhaggelou.blogspot.gr/2009_03_01_archive.htmlAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-24475595390294189482012-09-16T16:38:17.612+03:002012-09-16T16:38:17.612+03:00Θέλει δύναμη και ...προετοιμασία από την πρώτη στι...Θέλει δύναμη και ...προετοιμασία από την πρώτη στιγμή που γεννιέσαι. Αλλιώς θα έρθει η ώρα που θα κάνεις πίσω..ringostarhttps://www.blogger.com/profile/08720568128081703786noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-14821634208381175192012-09-16T13:02:38.626+03:002012-09-16T13:02:38.626+03:00Χρίστινα μου.... θα τα χαρείς όλα για πολλά χρόνια...Χρίστινα μου.... θα τα χαρείς όλα για πολλά χρόνια... Και τα μωρουδίστικα κεφάλια... και τη φαγουρα στην πατουσα... και τις βουτιές απο ψηλο βραχο... Οπως θα ειδες ομως και στην Κομοτηνη... ΔΕΝ θα χαρεις οπως θα ήθελες τον Παναθηναϊκό!.... Βάλετον στα μιρκοραγματα "που θελω να κλαις" όπως γραφεις...... ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ.... ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΕΓΡΑΨΕΣ ΤΟΣΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ!!! -:))))pao1989noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-22238867707051934892012-09-15T16:23:39.615+03:002012-09-15T16:23:39.615+03:00Πόσο ανόητες μοιάζουν οι πολιτικές μας συγκρούσεις...Πόσο ανόητες μοιάζουν οι πολιτικές μας συγκρούσεις κι οι εγωιστικοί διαξιφισμοί μας μπροστά σ΄ αυτό το ποίημα της Χριστίνας…!<br /><br />Πόσα ξεχασμένα, καταχωνιασμένα σε σκονισμένα ντουλάπια και πόσες σκέψεις γέννησε μέσα μου, διώχνοντας μακριά μου το ευτελές… μ΄ ένα ψιθύρισμα καρδιάς… μια προσωπική εμπειρία αποτυπωμένη έτσι, που να σου περνάει κατ΄ ευθείαν στο Είναι, αφήνοντάς σε άναυδο, για την δύναμη της ψυχής της…!<br /><br />Χριστίνα δεν ξέρω αν παρακολουθείς με πόση περισσή ηλιθιότητα αντιμαχόμασταν πολιτικά, σ΄αυτό εδώ το σάιτ, με περισσή ελαφρότητα χωρίς πολλές φορές να περνά από το μυαλό μας, αυτό που βιώνουν όσοι βρίσκονται μπροστά στο θάνατο και καλούνται να παλέψουν σε μαρμάρινα αλώνια Ελπίζω να μην έχεις υποστεί κι αυτό το μαρτύριο… της ανάγνωσης των σχολίων μας, σε παρελθόντα άρθρα.<br />Η εξομολόγησή σου μ΄ ένα απλό φύσημα με σήκωσε και μ΄ έστειλε αλλού… προσγειώνοντάς με στα βουνά των Αγράφων... στη Νιάλα… εκεί που ο αέρας είναι αμόλυντος κι οι σκέψεις αναβλύζουν καθαρές και γάργαρες σαν τα νερά τους. <br /><br />Σαν κι εμάς τους ηλίθιους, όπως θα παρατήρησες φαντάζομαι,… σε περίπτωση που υποβλήθηκες στο μαρτύριο να μας διαβάσεις… υπήρξαν κι άλλοι στο παρελθόν, με παρόμοια πολιτική αντιπαλότητα και φανατισμό, που κατέληξε στο να συγκρούονται μεταξύ τους, αδέρφια με αδέρφια… έχοντας πάρει τα όπλα. Κάποια στιγμή τ΄ αδέρφια της μιας μεριάς, στρίμωξαν τ΄ αδέρφια της άλλης κι αυτά για να ξεφύγουν από τον θανάσιμο κλοιό, αποφάσισαν να διαβούν το διάσελο της Νιάλας και να διαφύγουν, σε μια εποχή που ούτε τ΄ αγρίμια θα τολμούσαν…. Να πως τα περιγράφει ο μαχητής του ΔΣΕ, Μενέλαος Μούσιος, στο βιβλίο του «Η Νιάλα».<br /><br />«[…] Η φύση λες συμμάχησε κι αυτή με τον εχθρό να μας αφανίσει. Βογκάνε οι λαγκαδιές, τα φαράγγια, τα διάσελα. Σειέται το σύμπαν από το τρομερό μπουμπουνητό. Μέσα σ' αυτή την τρομερή, την αφόρητη κατάσταση, που μοιάζει με την Κόλαση του Δάντη, η φάλαγγα εξακολουθεί να προχωράει. Το βράδυ, 12 Απρίλη, ο 1ος και ο 2ος λόχος φθάνουν στην κορυφή του αυχένα και με μια ηρωική προσπάθεια περνούν την πόρτα του θανάτου, το διάσελο της Νιάλας και βρίσκονται στο απυρόβλητο της καταραμένης θύελλας. Στην Καρδίτσα οι αρχές περιμένουν να υποδεχτούν την ατέλειωτη φάλαγγα των αιχμαλώτων και γλεντούν προκαταβολικά. Μάταια όμως... Η χαρά των ανταρτών για την επιτυχία τους μετριάζεται από την περιπέτεια του 3ου λόχου και των πολιτών. Οι άοπλοι μαζί με το λόχο του Ερμή ξέκοψαν από την κύρια δύναμη του τάγματος, πήραν λάθος μονοπάτι και έπεσαν πάνω στο μέρος που βρίσκονταν τα φυλάκια του κυβερνητικού στρατού. Σαστισμένοι οι φαντάροι, κοιτάνε τους μαχητές του ΔΣΕ να κατεβάζουν τους γυλιούς τους και ν' αποθέτουν τα όπλα τους σαν νάταν παλιοί γνώριμοι ή νοικοκύρηδες στις σκηνές. Παίρνουν κι αυτοί θάρρος. Ξεκουκουλώνονται. - Είμαστε αδέλφια, λένε, μη μας πειράξετε, ούτε εμείς θα σας πειράξουμε. - Αδέρφια, αδέρφια, απαντάνε οι δικοί μας. […]»<br /><br />Είναι η σκηνή που αποτυπώνει πολύ όμορφα, ο Παντελής Βούλγαρης στο «Ψυχή βαθιά»… <br />http://www.youtube.com/watch?v=jZ6cgtIHbn0<br /><br />Χριστίνα σ΄ ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτήν την εμπειρία ζωής μαζί μας, με αποτέλεσμα να βιώσω κι εγώ την εμπειρία μιας υπέροχης πτήσης στο πρόσφατο ιστορικό μας παρελθόν. Κι εγώ κέρδισα. Μου σιγοψιθύρισες λόγια ανθρώπινα γλυκά στο αυτί, ξυπνώντας μου τ΄ ανώτερα ένστικτα, θυμίζοντάς μου πόσο μικροί κι αδύναμοι είμαστε,, μπροστά στα πολιτικά συστήματα και σε πολιτικές, καθώς και πως όλοι είναι αδέρφια μου, που μπορεί να έχουν ψυχές σαν την υπέροχη δική σου. <br />Όλοι κερδίσαμε νομίζω.<br />Κι εσένα ευχαριστώ Harddog, που το ξετρύπωσες και μας το χάρισες.<br />Ήταν ΔΩΡΟ, που διώχνει και τον δικό μας καρκίνο…<br /><br />ΥΓ) Ζητώ συγνώμη αν σε κάποιους φαίνεται λίγο άσχετο. Οι περισσότεροι αναγνώστες του σάιτ, που παρακολουθούν τα σχόλια συστηματικά, γνωρίζουν γιατί το έγραψα…<br />karnikhttps://www.blogger.com/profile/06547772056326340234noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-69831346603032247742012-09-15T13:53:01.728+03:002012-09-15T13:53:01.728+03:00Αφιερωμένο στην Χριστίνα για το υπέροχο κείμενο πο...Αφιερωμένο στην Χριστίνα για το υπέροχο κείμενο που μας χάρισε, με την ευχή να συνεχίσει να τραγουδάει...<br /><br />http://www.youtube.com/watch?v=tIUtcaUjTgA&feature=relatedkarnikhttps://www.blogger.com/profile/06547772056326340234noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-47086534904053341542012-09-15T13:30:35.915+03:002012-09-15T13:30:35.915+03:00Πόσο μοναδικό είναι, διαβάζοντας ένας τέτοιο κείμε...Πόσο μοναδικό είναι, διαβάζοντας ένας τέτοιο κείμενο, μέσα σε λίγα λεπτά μονάχα, να νιώσεις τόσο έντονα και ταυτόχρονα αντιφατικά συναισθήματα...νιώθεις τον πόνο, ίσως ακόμα και τον σωματικό, καθώς ακούσια κρατάς την αναπνοή σου και μπαίνεις στο σώμα της Χριστίνας. Ναι, σε κάνει να την φωνάζεις Χριστίνα, ακόμα κι αν δεν την γνωρίζεις...<br />Ένας πόνος όμως που εξουδετερώνεται μαγικά θαρρείς από θετικά συναισθήματα. Και αναρωτιέσαι πως γίνεται να συνυπάρχουν ταυτόχρονα μέσα σου ,σαν σχήμα οξύμωρο, ο φόβος με την ελπίδα, η αμφιβολία με τη σιγουριά, η αγωνία με την ηρεμία...ενός ανθρώπου με τον οποίο μέχρι χτες μπορεί να είχες διασταυρωθεί στο δρόμο και να μη σου πέρασε καν απ το μυαλό το μεγαλείο που κρύβει μέσα του. Πόσο μικροί νιώθουμε μπροστά σε τέτοιες ιστορίες ζωής και πόσο ανόητοι που συχνά δεν εκτιμάμε αυτά τα μικρά καθημερινά πράγματα...τη ζωή...<br />Να είσαι πάντα καλά ΧριστίναAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-49290400586389289192012-09-15T12:26:03.658+03:002012-09-15T12:26:03.658+03:00Είναι μερικές φορές που πιστεύω -χωρίς να ντρέπομα...Είναι μερικές φορές που πιστεύω -χωρίς να ντρέπομαι- πως μερικοί άνθρωποι έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα στη ζωή από κάποιους άλλους. <br /><br />Τόσο δυνατό κείμενο, με τόσα συναισθήματα και όμως, μόνο ένα μέρος από την ψυχή αυτού του ανθρώπου, ένα μικρό κομμάτι από αυτά που πέρασε. Σ' ευχαριστούμε σκύλε, Σ' ευχαριστούμε Χριστίνα, να 'σαι πάντα καλά. Michael Kavallarishttps://www.blogger.com/profile/06386744194608232365noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-79459674564007487102012-09-15T10:16:41.303+03:002012-09-15T10:16:41.303+03:00Κι εγώ σε ευχαριστώ "Ανώνυμε/η". Είναι τ...Κι εγώ σε ευχαριστώ "Ανώνυμε/η". Είναι το σημαντικότερο άρθρο που ανέβηκε στο blog από την πρώτη μέρα της ζωής του. Κι ένα από τα σημαντικότερα σε ολόκληρη την ελληνική μπλογκόσφαιρα. Σημαντικό, συγκλονιστικό και με καταπληκτική συγγραφική ομορφιά. Harddoghttps://www.blogger.com/profile/11898553149014179024noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-27871479935082230012012-09-15T09:22:18.418+03:002012-09-15T09:22:18.418+03:00ευχαριστω Harddog ευχαριστω Harddog Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-8750086391448937792012-09-15T08:21:35.341+03:002012-09-15T08:21:35.341+03:00Αφοπλιστικά συγκλονιστικό......
Σ' ευχαριστώ Χ...Αφοπλιστικά συγκλονιστικό......<br />Σ' ευχαριστώ Χριστίνα για το μάθημα ζωής που μου έδωσες.ilias_chanianoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-26607185337090104972012-09-15T02:45:45.563+03:002012-09-15T02:45:45.563+03:00Είναι συγκλονιστικό. Το έζησα από κοντά με μία φίλ...Είναι συγκλονιστικό. Το έζησα από κοντά με μία φίλη, ως ένας από τους στενούς συμπαραστάτες. <br /><br />Ακόμα πιο συγκλονιστικό το... "Ευχαριστώ κι αυτούς που δεν άντεξαν κι έκαναν πίσω. Με έναν περίεργο τρόπο, αυτό το πίσω μόνο μπροστά με πήγε.<br />karnikhttps://www.blogger.com/profile/06547772056326340234noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-66126258087107285362012-09-15T01:58:28.326+03:002012-09-15T01:58:28.326+03:00George Spanoudakis
Απλά συγκλονιστικό. Μάθημα ΖΩΗ...George Spanoudakis <br />Απλά συγκλονιστικό. Μάθημα ΖΩΗΣ κόντρα στον θάνατο!<br /><br />Athina Tsilira<br />Με αφοπλισε αυτη η φραση της ,,,'' τοσος πονος δεν μπορει παρα να ειναι γεννα . Γεννιεμαι και παλι '' ποσο καλα ξερω αυτη τη φραση της ομως ''Σχόλια για το άρθρο στο FBnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-38388833739307560342012-09-14T23:50:45.305+03:002012-09-14T23:50:45.305+03:00Κάποτε ένα δικό μου πρόσωπο αντιμετώπισε το ίδιο π...Κάποτε ένα δικό μου πρόσωπο αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα. "Τι είπε ο γιατρός; Επιθετικός καρκίνος;", με ρώτησε. "Όχι, διηθητικός καρκίνος", απάντησε ο μαλάκας για να το θολώσει το πράγμα εν όψει χειρουργείου. "Τι θα πει αυτό;", άρχισα να ψελλίζω διάφορες μαλακίες... Δεν το έχαψε ποτέ!... Γυναίκες από μάρμαρο που λέει και ο Ηarddog. Γυναίκες, λέω εγώ, που όσο και να της ακρωτηριάσεις θα έχουν στα δύσκολα και... δεξί και αριστερό. Αρχ...α! Είτε πρόκειται για τη λαϊκή γυναίκα της... λαϊκής του Μεσολογγίου που τα έβαλε στα ίσα με τους χρυσαυγίτες, και ας μην πήρε από τα ΜΜΕ τη δόξα που της άρμοζε, είτε γυναίκα σαν τη "δική μας" (και ας μην την γνωρίζω), τη Χριστίνα. Που τα έβαλε με τον κατά κυριολεξία καρκίνο. Που εκτός από γενναιότητα, μπορεί κι αποτυπώνει ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ την προσωπική της περιπέτεια.BADDOGnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-4051817067163640022012-09-14T21:07:55.175+03:002012-09-14T21:07:55.175+03:00Φανταστική η αντιμετώπιση του προβλήματος. Μπράβο ...Φανταστική η αντιμετώπιση του προβλήματος. Μπράβο στην Χριστίνα για την δύναμη και την ψυχαριαμία της.... Μπράβο και για το ωραίο γράψιμο της. Perosnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-71627674756085239102012-09-14T21:02:41.451+03:002012-09-14T21:02:41.451+03:00Εδώ είναι που δε χωράνε σχόλια.Εδώ είναι που δε χωράνε σχόλια.mpenoVgenonoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-68367418759285658462012-09-14T20:37:53.876+03:002012-09-14T20:37:53.876+03:00! :)....μπραβο της! :)....μπραβο τηςΝΕΟΣ-pane olenoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6098539019994731881.post-61659219294668898142012-09-14T20:32:50.487+03:002012-09-14T20:32:50.487+03:00Στη σημείωσή μου κάτω από το άρθρο της Χριστίνας γ...Στη σημείωσή μου κάτω από το άρθρο της Χριστίνας γράφω για το κείμενό της που είδα αναρτημένο σήμερα το πρωί στο fb. Προσωπικά το βρήκα υπέροχο. Μια πολύ γλυκιά αναφορά σε φίλους και συγγενείς που της συμπαραστάθηκαν στην περιπέτειά της. Όλα αυτά με έναν τρόπο που η πένα της τον κάνει γοητευτικό. Μου έδωσε τη άδεια να το αναρτήσω κι αυτό. Διαβάστε το. Θα βρείτε στο κείμενο χαρακτήρες και συμπεριφορές που θα σας αγγίξουν βαθιά: <br /><br />«Μετά από 230 μέρες περίπου, ολοκλήρωσα χτες τη μάχη μου ενάντια στον καρκίνο του μαστού. Με έκοψαν, με ξανα έκοψαν, με δηλητηρίασαν, με έκαψαν, με σκάναραν και σήμερα μπορώ να δηλώνω επιζήσασα. Στην πορεία έχασα τα μαλλιά μου, τα φρύδια και τα βλέφαρά μου, το στήθος μου, τις μικρές μου συνήθειες, την ανεξαρτησία μου, ένα καλοκαίρι και πολλά πολλά άλλα. Κέρδισα όμως περισσότερα. Μια εμπειρία ζωής, <br />μια άλλη σκοπιά, κέρδισα την επίγνωση της δύναμής μου και της αγάπης που με πλαισιώνει.<br />Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την ψυχή μου εκείνους που στάθηκαν δίπλα μου, γέμισαν το δωμάτιο του νοσοκομείου και το σπίτι μου, εκείνους που έμεναν σιωπηλοί κοντά μου τις μέρες που δεν μπορούσα καν να βγάλω φωνή από μέσα μου. Ευχαριστώ Εύα για την ατελείωτη αγάπη, την αδιάκοπη συμπαράσταση, για τις νύχτες που πέρασες στον καναπέ μου και τις μέρες στο πλευρό μου. Για τις τρεχάλες στα μπουρδελο-ταμεία και τις εργατοώρες στο νοσοκομείο και στο τριαντατρίο. Ευχαριστώ που είχες τη δύναμη εκείνη την Τρίτη να αρθρώσεις τις λέξεις "έχεις καρκίνο" και ταυτόχρονα να φωνάζεις με όλο σου το είναι "όλα θα πάνε καλά". Πήγαν καλά και σε ευχαριστώ. Ευχαριστώ Μιχάλη για την τεράστια αγκαλιά, ευχαριστώ που ξέρεις να βλέπεις και να αγαπάς τον άνθρωπο κι όχι το σώμα. Ευχαριστώ Ελένη για την παρουσία, τη δύναμη, την αγάπη και το ρολό κοτόπουλο. Ευχαριστώ Βιβή και Δήμητρα που φτιάξατε στο 24ωρό σας μερικές έξτρα ώρες και μου τις χαρίσατε μαζί με τόση αγάπη. Ευχαριστώ Γιαννούλα που πέρασες ξανά τον εφιάλτη σου δίπλα μου και μου έδωσες δύναμη και αισιοδοξία. Ευχαριστώ Φωτεινή που ήσουν το αυτοκολλητάκι της χημειοθεραπείας, πάντα εκεί με το τάπερ με τα φρούτα. Τον ανιψιό μου που έχει το καθησυχαστικό βλέμμα του παππού του, που τόσο μου έλειπε, και την ανιψιά μου που ήθελε να ξυρίσει τα μαλλιά της για συμπαράσταση. Ευχαριστώ όλους τους φίλους που δεν αποθαρρύνθηκαν από τις κλήσεις που δεν απάντησα. Που μου έστελναν επίμονα και πεισματικά μηνύματα συμπαράστασης και αγάπης. Κι αυτό θεραπεία είναι. Ευχαριστώ Άντα, Διαμαντή και Χριστίνα για τις εναλλακτικές θεραπείες που με βοήθησαν να αντιμετωπίσω το τσουνάμι της χημειοθεραπείας. Λάμπρο, Πυλ, Φωτάρα, ευχαριστώ που με βοηθήσατε να ψεκάσουμε το "δράμα" με κωμωδία. Ευχαριστώ Εφόνι, Σοφάρτ, Φλώρα, Ναταλύ, μικρό τσουπί. Ευχαριστώ κι αυτούς που δεν άντεξαν κι έκαναν πίσω. Με έναν περίεργο τρόπο, αυτό το πίσω μόνο μπροστά με πήγε. <br />Ελπίζω να μην χρειαστεί ποτέ να ανταποδώσω σε κανέναν σας. Θα είμαι πάντα δίπλα σας ευχόμενη στο εξής να μοιράζομαι μόνο χαρές μαζί σας. Κάνετε τη ζωή πολύ γλυκιά, σιγά μην δεν πάλευα!»<br />Harddoghttps://www.blogger.com/profile/11898553149014179024noreply@blogger.com