Ο Δημήτρης Μπούρας είχε αναλάβει το ανθρωπολογικό κομμάτι του ερευνητικού του ντοκιμαντέρ «Mariupolis I», το δεύτερο μέρος του οποίου παρουσιάστηκε φέτος στις ειδικές προβολές του Φεστιβάλ των Κανών. Ανάμεσα στις ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν ήταν και το πώς άρχισε να κάνει πολεμικό ρεπορτάζ. Η απάντησή του:
«Ήταν μια απόφαση που έλαβα ήδη από δεκατεσσάρων χρονών, όταν διάβασα σε βίπερ το βιβλίο της Οριάνα Φαλάτσι για τον πόλεμο του Βιετνάμ και είδα στο σπίτι του τότε φίλου της αδελφής μου εκείνη τη διάσημη αφίσα με τον φαντάρο που σκοτώνεται και από πάνω με μεγάλα γράμματα ένα «WHY?». Το βάπτισμα του πυρός το πήρα στον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου από την πλευρά των Κούρδων και στην πολιορκία του Σεράγεβο. Ακολούθησαν η δεύτερη εισβολή στο Ιράκ, τα Βαλκάνια, η Μέση Ανατολή, ο Καύκασος, η Ουκρανία κ.λπ., όμως ήδη από το 1994-5 η "mainstream" φωτοειδησεογραφία αυτού του είδους είχε πάψει να με ενθουσιάζει γιατί είχε γίνει πια περισσότερο θέαμα παρά ουσία, έτσι τα ενδιαφέροντά μου άρχισαν να διευρύνονται, στράφηκα περισσότερο στην κοινωνική και ανθρωπολογική έρευνα».
Βρείτε εδώ, στο lifo.gr, ολόκληρη τη συνέντευξη του Δημήτρη Μπούρα στο Θοδωρή Αντωνόπουλο. Τίτλος της «Είδα πόλεις που λάτρεψα να σωριάζονται σε ερείπια και φίλους αγαπημένους να δολοφονούνται εν ψυχρώ»
