Η δεύτερη συγκλονιστική ιστορία είχε ήρωα Έλληνα οδηγό λεωφορείων που εργάζεται στη Γερμανία. Διηγήθηκε την περιπέτεια ενός βρέφους. Κάποια στιγμή άκουσε μια γυναίκα να φωνάζει και να οδύρεται, ενώ ήταν περιτριγυρισμένη από κόσμο. Πλησίασε και είδε το περίπου δίχρονο παιδί της, δεμένο με τις ζώνες ασφαλείας στο καροτσάκι του. Είχε καταπιεί ένα περίβλημα γλυκίσματος –σοκολατένιου αυγού ίσως– και δυο άνδρες ξένοι, όχι Γερμανοί, αλλά μετανάστες, Ασιάτες ίσως, προσπαθήσουν να το απαλλάξουν από το ξένο σώμα βάζοντας τα δάχτυλα στο στόμα του.
Ο Έλληνας παρενέβη, το έλυσε από το καροτσάκι, το γύρισε ανάποδα, το χτύπησε με τον τρόπο που έπρεπε στη πλάτη, το απάλλαξε από το ξένο σώμα, αλλά χρειάστηκε, μέσα σε ένταση και ψυχολογική πίεση, να του κάνει τεχνητή αναπνοή γιατί στο μεταξύ είχε χάσει τις αισθήσεις του. Προσπάθησε με αγωνία, το παιδί συνήλθε και εκείνος αποκαμωμένος, εξαντλημένος και κλαίγοντας, επανέκτησε μετά από πολλή ώρα την αυτοκυριαρχία του (Μια Ελληνίδα που βρέθηκε στη σκηνή, του είπε ότι όση ώρα έκανε την προσπάθειά του, εκείνος εκστόμιζε παραληρηματικά απίστευτα πράγματα, που ο ίδιος δεν τα θυμόταν).
Ήταν σε τέτοια κατάσταση που όταν έφτασε, καθυστερημένα, το νοσοκομειακό νόμιζαν ότι εκείνος είχε το πρόβλημα και θέλησαν να του δώσουν οξυγόνο! Από την αρχή αυτού του θρίλερ, που έγινε σε πολυσύχναστο σταθμό, δεκάδες άτομα το παρακολουθούσαν χωρίς, όπως είπε, κανείς να επεμβαίνει και πάρα πολλοί από αυτούς από αυτούς να μαγνητοσκοπούν με τα κίνητά τους την αγωνιώδη σκηνή.
Ήταν σε τέτοια κατάσταση που όταν έφτασε, καθυστερημένα, το νοσοκομειακό νόμιζαν ότι εκείνος είχε το πρόβλημα και θέλησαν να του δώσουν οξυγόνο! Από την αρχή αυτού του θρίλερ, που έγινε σε πολυσύχναστο σταθμό, δεκάδες άτομα το παρακολουθούσαν χωρίς, όπως είπε, κανείς να επεμβαίνει και πάρα πολλοί από αυτούς από αυτούς να μαγνητοσκοπούν με τα κίνητά τους την αγωνιώδη σκηνή.