Ο Αμερικανός «Μπλεκ» του Καπιτωλίου και οι Έλληνες λογοκριτές...

Ο ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΓΑΡΤΑΝΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΣΒΟΛΕΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΩΛΙΟΥ, ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑ 

Τον τύπο με το γούνινο καπέλο που εισέβαλε στο Καπιτώλιο φαντάζομαι όλοι τον είδατε. Σ' εμάς προφανώς θύμισε τον Μπλεκ, έναν από τους ήρωες των παιδικών μας χρόνων. Αυτό που δεν γνωρίζει πολύς κόσμος είναι ότι ο Μπλεκ, ως κόμικ, δεν έχει καμία, μα καμία σχέση με τις ΗΠΑ! Κι ας είναι «βέρος» Αμερικάνος, που τουλουμιάζει στο ξύλο τους Άγγλους. Αν πείτε σε Αμερικάνο για τον Μπλεκ, πιθανότατα θα σας κοιτάζει σαν χαζός, αφού το συγκεκριμένο κόμικ είναι παντελώς άγνωστο στις ΗΠΑ. Πατρίδα της ιδέας του Μπλεκ (όπως κι ενός άλλου πολύ δημοφιλούς κόμικ, του Λοχαγού Μαρκ) είναι η Ιταλία. Τα πρώτα κόμικς «Il Grande Blek» κυκλοφόρησαν το 1954, και κυκλοφόρησαν σε σχετικά λίγες χώρες, ανάμεσά τους η Σουηδία, η Γιουγκοσλαβία, η Γαλλία και η Τουρκία. 

Στην Ελλάδα ο «Μπλεκ» μπορεί να μην είχε έλθει ποτέ, αν η Χούντα δεν είχε την ατυχέστατη έμπνευση να αναστείλει το 1969 την κυκλοφορία του «Μικρού Ήρωα» Γιώργου Θαλάσση, των εκδόσεων Ανεμοδουρά. Διότι ο Θαλάσσης ναι μεν μαχόταν τους Γερμανούς κατακτητές στις ιστορίες του, αλλά οι συνειρμοί περί... αντίστασης ήταν ολοφάνεροι, ακόμα και σε κάποιους «στόκους» λογοκριτές. 

Πονηρά σκεπτόμενος (κατά δήλωσή του), ο εμβληματικός Ανεμοδουράς βρήκε τον νέο ήρωα, το νέο σύμβολο αντίστασης, στο πρόσωπο του Μπλεκ! Κι αμέσως φρόντισε να διαφημίσει ότι ο ήρωάς του είναι Αμερικανός, ούτως ώστε να φοβίσει την αμερικανόδουλη Χούντα ότι θα διαμαρτυρόταν επισήμως στην πρεσβεία αν τυχόν του έκοβαν τη δουλειά. Πέτυχε! Οι λογοκριτές, ακόμα κι αν έβρισκαν «πονηρά» νοήματα στο κόμικ, δεν τόλμησαν να το ακουμπήσουν. 

Έτσι μάθαμε τον Μπλεκ, τον Καθηγητή Μυστήριο και τον Ρόντι... Αλλά και τόσα άλλα! Τερματοφύλακα-Γιατρό, Παιδί Πάνθηρα κτλ. Κάπου στο πατρικό μου έχω ακόμα φυλαγμένα τα αφιερώματα (σε ιλουστρασιόν χαρτί, παρακαλώ) του Μπλεκ στο Μουντιάλ 1982. Με προγράμματα, συνθέσεις, αφίσες ομάδων κλπ.

**Το κείμενο του Α.Π. δημοσιεύτηκε στη σελίδα του, στο fb