{...) Ο Μαραντόνα ήταν η περηφάνια των Αργεντινών, ήταν το κίνητρο για το ψυχικό ξέσπασμα μετά από χρόνια σκληρής χούντας και μιας στρατιωτικής ήττας στα Φόκλαντς. Ο Ντιέγκο, ειδικά με το «χέρι του Θεού» είχε πάρει πίσω το αίμα για έναν ολόκληρο λαό.
Δεν είναι τυχαία η λατρεία κι ο πόνος τώρα στο τέλος του. Ήταν ο Αργεντινός θεός και οι πιστοί του λύγισαν {...}
**Απόσπασμα από κείμενο του Λουκά Βελιδάκη στο σάιτ της Καθημερινής. Δείτε το εδώ.
