Τώρα που η απόφαση για την εγκληματική οργάνωση παραδόθηκε στην Ιστορία, μετά από δικαστική διαδικασία πεντέμισι χρόνων, ας μπούμε σε μερικά «αν»:
-ΑΝ οι εφημερίδες μετρήσουν πόσες (ελάχιστες συγκριτικά) λέξεις γράφτηκαν γι’ αυτήν τη διαδικασία, πόσες φορές στην πορεία της είχαν κάποια φάση τής δίκης βασικό τους θέμα και πόσες μικρότερο χτύπημα στην πρώτη σελίδα,-ΑΝ τα τηλεοπτικά κανάλια αναζητήσουν στα αρχεία τους τον (ελάχιστο, επίσης) αριθμό και το είδος των ρεπορτάζ που αφιέρωσαν στην ακροαματική διαδικασία, όλα αυτά τα χρόνια.
-ΑΝ τα ραδιόφωνα και τα σάιτ έκαναν το ίδιο,
τότε τα περισσότερα από αυτά τα Μέσα θα ένιωθαν πόσο ανακόλουθη ήταν η έξαψή τους των τελευταίων ημερών αναμένοντας την απόφαση και αναπαράγοντας ουσιαστικά την αγωνία, τη θέληση και την κινητοποίηση του κόσμου..
Ο Τύπος έκανε ρεπορτάζ για τον μάτσο ερωτισμό τού Κασιδιάρη («Ο Κασιδιάρης είναι σέξι. Δεν ψηφίζω Χρυσή Αυγή και στεναχωριέμαι που μπήκαν στη Βουλή, αλλά η αλήθεια να λέγεται», έγραφε συντάκτρια σοβαρού, κατά τα άλλα, σάιτ, μεταφέροντας τα λόγια φίλης της) ή για την αλλαγή στη εμφάνιση της Ουρανίας (κόρης) Μιχαλολιάκου, η οποία «δεν πέρασε απαρατήρητη από δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ όταν εμφανίστηκε στην ορκωμοσία της Βουλής εμφανώς αδυνατισμένη».
Αυτή η Ενημέρωση χρειάζεται να αυτοαναλυθεί για τη στάση της στο τεράστιο θέμα του φασισμού/ναζισμού αν θέλει να γίνει καλύτερη. Θέλει; Και αν θέλει, μπορεί; Δύσκολο... Η δημοσιογραφία έχει πολλά χρόνια να κοιταχτεί στον καθρέφτη της.
Διον. Βραϊμάκης
**Η σελίδα του Harddog στο facebook (για «Μου αρέσει», αν σας αρέσει, ή για «Ακολουθήστε») είναι εδώ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΝ HARDDOG:
1) Ποιες εφημερίδες αγνόησαν το θέμα τής Χ.Α., ποιες -και πόσο- το πρόβαλαν
2) Ποιους θα βρεις αν αποσυνθέσεις τη Χρυσή Αυγή την τελευταία 10ετία