Ο Μελισσανίδης, ο Αμπράμοβιτς, ο Τραϊανός και η ανάδυση

Το Καραϊσκάκη (και πιο μπροστά η Τούμπα) προσγείωσε την ΑΕΚ σε μια πραγματικότητα-τσιμέντο και πέταξε τον Τραϊανό στην ανεργία. Όσοι έχουν παρακολουθήσει πτήσεις υπεραισιοδοξίας – και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο – δεν ξαφνιάστηκαν. Όταν βιάζεσαι σκοντάφτεις και όταν θέλεις να βγεις στο μπαλκόνι για να απολαύσεις τη θέα ενός τίτλου πρέπει πρώτα να έχεις χτίσεις από τα θεμέλια και σιγά σιγά να ανέβεις. Η ΑΕΚ φορτώθηκε περισσότερες προσδοκίες από όσες άντεχε. Και μαζί φόρτωσε στον Δέλλα περισσότερη βιασύνη για τον στόχο από όση ήταν εφικτή. Κανείς από τους ανθρώπους της δεν ανέβηκε σε κάποιο βήμα (δημοσιογραφικό, συλλογικό, συνδεσμίτικο) για να διακηρύξει ότι η ομάδα πάει για τίτλο. Αλλά σε αυτό που λέμε «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» υπήρχε διάχυτη, σαν γκάζι από διαρροή φιάλης,
η αίσθηση – η μυρωδιά! – ότι η ομάδα ήρθε για να πάρει πρωτάθλημα εδώ και σήμερα. Και η έκρηξη δεν άργησε. Θύμα τού «μπαμ» ο Τραϊανός που δέχτηκε ομαδικά πυρά από κόσμο και Τύπο. Σε ένα πολύ καλό θέμα τής Live – στο προχθεσινό βασικό της – ο Σταμάτης Βούλγαρης μοίρασε ευθύνες σε Μελισσανίδη, Ντούσαν, Μιλοβάνοβιτς, Τραϊανό. Σωστός. Εν πολλοίς συμφωνώ. Αλλά βρίσκω ένα έλλειμμα. Έλειπαν αυτοί (ή αυτό) που φούσκωσε το μπαλόνι τής υπεραισιοδοξίας. Ποιος έφτιαξε εδώ και τρία χρόνια τον μύθο μιας ομάδας με πορεία σούπερμαν που θα ερχόταν σφαίρα και θα διέσχιζε ιπτάμενη τη Γ΄ προς τη Β΄, τη Β΄ προς την Α΄ και την Α΄ προς τον τίτλο; Και πώς προστατεύτηκε ο Δικέφαλος από αυτήν την ανάδυση, μέσα από βάθη κατηγοριών, χωρίς αποσυμπίεση και χωρίς προσαρμογή στη Σούπερ Λίγκα;
Έφτιαξε αυτόν τον μύθο ο Τύπος; Οι οργανωμένοι; Ο ίδιος ο κόσμος της; Πάντως ο Μελισσανίδης – τουλάχιστον από όσα θυμάμαι – ουδέποτε μίλησε για άμεσο πρωταθλητισμό και καμιά από τις κινήσεις του δεν φάνηκε να δηλώνει ότι ήρθε να το παίξει Ανιέλι, Μοράτι, Μπερλουσκόνι ή Αμπράμοβιτς. Τελικά, αυτήν την αστήρικτη υπεραισιοδοξία την πλήρωσε ο Δέλλας που από το καλοκαίρι λειτουργούσε με μια αίσθηση προσωρινότητας, με μια υπόνοια λήξης που ερχόταν, που ήταν μπροστά του. Και τελικά ήρθε χθες βράδυ.

Διον. Βραϊμάκης 
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Γιάννης Μηνδρινός (από τη Live Sport της Τετάρτης): Νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες