Η Αλέξης Κούγιας δεν «άδειασε» τους δύο τραυματιοφορείς που άδειασαν (κυριολεκτικά) σαν τσουβάλι τον τραυματισμένο ποδοσφαιριστή του Εργοτέλη. «Τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι», είπε η ιδιοκτήτης της ΑΕΛ, κατά πάγια τακτική των ΠΑΕ να μη «δίνουν» τους οπαδούς τους, με τον φόβο ότι θα τους πουν καρφιά, ρουφιάνους, δοσίλογους, καταδότες – ή ό,τι άλλο συνώνυμο βάζει ο νους σας. Μάλιστα για τον έναν από τους δύο ο Κούγιας είπε ότι είναι «φούρναρης στο επάγγελμα και το κάνει (σημ. τον τραυματιοφορέα) με ανιδιοτέλεια και αλτρουιστική διάθεση εδώ και είκοσι χρόνια».
Η συγκίνηση για τον ανθρωπιστή φούρναρη είναι βαθιά. Ο άνθρωπος στέλνει το μήνυμα της ιδέας τού εθελοντισμού πετώντας στο έδαφος τον Κούτρη με την αηδία που πετάς την τρίχα από το ζυμάρι. Γιατί έκανε καθυστερήσεις. Και γιατί η ομάδα έπρεπε να προλάβει να σκοράρει – δεν μπορεί να την εμποδίσει ο κάθε Κούτρης κάνοντας τον τραυματισμένο.
Το ανδραγάθημα του εθελοντή φούρναρη αν δεν επιβραβεύεται από την ΑΕΛ τουλάχιστον εφοδιάζεται με ελαφρυντικά από τον ποινικολόγο πρόεδρο: «Είχε κόπωση από το βάρος ο άνθρωπος, ήταν κατάκοπος». Είτε ο αλτρουιστής εθελοντής είναι σαράντα χρόνια φούρναρης είτε είκοσι χρόνια τραυματιοφορέας, σημασία έχει ότι ο φούρνος της Λάρισας αποκτά τη δίκη του ιστορία. Σαφώς καλύτερη από τον άλλον φούρνο, στην Καλαμάτα, που τον τίναξαν στον αέρα. Χωρίς – τουλάχιστον τότε – η περίπτωσή του να πολυσυγκινήσει τους φορείς που είπαμε ποιο πάνω
Διον. Βραϊμάκης
(Δημοσιεύτηκε στη Live Sport του Σαββάτου)
