Από πού πάνε για διακοπές;

Επειδή ακόμα οι διακοπές δεν έχουν καταργηθεί με προεδρικό διάταγμα, το μπλογκ και οι άνθρωποί του μπαίνουν για λίγες μέρες στον φορτιστή τού καλοκαιριού για να γεμίσουν χαμένη ενέργεια. Είναι ο πρώτος από τους δύο ολιγοήμερους κύκλους διακοπών που προγραμματίζουμε.

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ HARDDOG 

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011: Γεια! (ή, αλλιώς, Σακ βουαγιάζ!)

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012: Πάμε να ψάξουμε για το καλοκαίρι...

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013: Μας συγχωρείτε, διακοπές…

Ο Sentra FM ζει, δουλεύει και περιμένει

Οι συνάδελφοι του Sentra FM αντιμετωπίζουν την αβεβαιότητα για το μέλλον του σταθμού με ανυποχώρητα πολλή δουλειά και με καλή διάθεση. Δεν αποφεύγουν να απαντούν στα μηνύματα των ακροατών αν έχει πουληθεί ο σταθμός («γίνονται συζητήσεις με επιχειρηματίες, για ό,τι νεότερο θα σας ενημερώσουμε» είναι σε γενικές γραμμές η απάντηση) και βεβαιώνουν για κάτι που εύκολα φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού και… γυμνού ωτός: ότι δουλεύουν και προετοιμάζουν το πρόγραμμα σαν να πρόκειται να μακροημερεύσει στα χέρια τους ο σταθμός και ας ακούγεται πολύ έντονα ότι ο Sentra θα περάσει σε νέα εποχή που θα έχει σχέση με τον Ολυμπιακό – και ως προς την ύλη και ως προ την ονομασία, η οποία φημολογείται ότι θα είναι Θρύλος Fm. +/- Δείτε τη συνέχεια

Όλοι οι παραγωγοί του Sentra Fm δεν έχουν μειώσει στο ελάχιστο τη δουλειά τους. Ενώ σε άλλη ανάλογη περίπτωση ο σταθμός θα μπορούσε να λειτουργεί με μουσική, σχόλια και κάτι «για να περνάει η ώρα», από το Sentra βγαίνουν θέματα, γίνονται σημαντικές συνεντεύξεις και περιγραφές επίσημων και φιλικών αγώνων, ενώ κάποιες φορές αναπροσαρμόζεται ακόμα και το πρόγραμμα του σαββατοκύριακου με επιτυχημένες εκπομπές του καθημερινού προγράμματος να επεκτείνονται εκτάκτως στο διήμερο.

Το Μουντιάλ στο Sentra καλύφθηκε με επιτυχία, πολύωρα προγράμματα, εκπομπές εκτός του βασικού στούντιο και με εγρήγορση όλου του μηχανισμού – δημοσιογράφων και τεχνικών. Ο διευθυντής του σταθμού Βαγγέλης Μπραουδάκης έχει τονίσει ότι ο ίδιος ετοιμάζει το πρόγραμμα της νέας περιόδου για να είναι το καλύτερο δυνατό, έστω και αν υπάρχει το ενδεχόμενο σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες μια άλλη ιδιοκτησία θα καταρτίσει ένα άλλο πρόγραμμα…

Και όλα αυτά από δημοσιογράφους τής GoalNews (μερικώς και του Έθνους) που προσφέρουν από καιρό αμισθί τις υπηρεσίες τους για να μην κλείσει ο σταθμός.
Αντιστέκονται με τον τρόπος τους στο αναμενόμενο...

Σκοτώνουν και ξελαφρώνουν

Γυναίκες του Ισραήλ φωτογραφίζονται ημίγυμνες, ή και γυμνές, για να τονώσουν το ηθικό των Ισραηλινών στρατιωτών στις επιχειρήσεις κατά των Παλαιστινίων της Γάζας. Οι σέξι (χυδαίες για την περίσταση) φωτογραφίες αναρτήθηκαν σε σελίδα του Facebook με την ονομασία «Στο πλευρό των Δυνάμεων Άμυνας του Ισραήλ» και η επισκεψιμότητα χτύπησε κόκκινο! Τα like πέφτουν σαν τις σφαίρας και τις οβίδες που αφανίζουν (και) παιδιά στη Γάζα. Οι κα....μένοι στρατιώτες σκοτώνουν και ξελαφρώνουν.

Σωτήρια κυβερνητική λύση

Μια περιοχή του εγκεφάλου, η οποία αν διεγερθεί κατάλληλα «κόβει με το μαχαίρι» την όρεξη των ζώων για φαγητό (προσεχώς και ανθρώπων), ανακάλυψαν Αμερικανοί ερευνητές.

Η Ελλάδα, με εντολή τρόικας, επιδοτεί το πρόγραμμα για να εφαρμοστεί το αποτέλεσμά της στους πολίτες. Η έρευνα χαρακτηρίστηκε ως υψίστης προτεραιότητας.

Το κανάτι του Πιλάτου και η σφαγή-ατραξιόν στην TV

Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΕΩΣ ΑΝΑΛΟΓΗ ΜΕ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ παρακολουθούν το έγκλημα στη Γάζα, δήθεν φρίττοντας, και βάζουν τα χέρια τους κάτω από το κανάτι του Πιλάτου. Νομίζουν ότι τα νίπτουν από κάθε ευθύνη, αλλά τα πλένουν με το αίμα αθώων – μαζί και ΠΑΙΔΙΩΝ, εκατοντάδων παιδιών. Είναι ίδια παιδιά, όπως όλου του κόσμου, που δεν διαφέρουν ως οντότητες από κανένα άλλο. Παιδιά σαν τα δικά μας, σαν τα δικά τους, μόνο που εκείνα πολτοποιούνται και κομματιάζονται καθημερινά, κάθε ώρα, από τις βόμβες, τους πυραύλους και τις οβίδες των Ισραηλινών. Οι οποίοι δεν χτυπούν στα τυφλά. Χτυπούν επιλεγμένα, αναζητώντας και σημαδεύοντας τον στόχο που είναι σάρκα, άοπλη, ακάλυπτη, απροστάτευτη. Σώματα εξαθλιωμένων παιδιών και αμάχων χτυπιούνται στο ψαχνό.
Με τανκς!
Με κανόνια!
Με εκτοξευτές πυραύλων! +/- Δείτε τη συνέχεια

ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΟΥΝ μέσα στα σπίτια τους, στα σχολεία, στα καταφύγια προσφύγων του ΟΗΕ, στο ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ! Το πάνοπλο κράτος που είναι ένας παγκόσμιος στρατιωτικός αστακός, γίνεται κρεατομηχανή μπροστά στα μάτια της Υφηλίου. Το ισχυρό κομμάτι τής οποίας κοιτάει με βοϊδίσιο βλέμμα και δεν σηκώνεται από τη θέση του ούτε για τους τύπους, δεν παίρνει ούτε ένα χιλιοστό μέτρων. Έναν εμπορικό αποκλεισμό, μια καταδικαστική απόφαση, κάτι ελάχιστο τέλος πάντων. Ανέχεται, συγκατανεύει, κάνει ευχολόγια και εκπονεί σχέδια ειρήνης που η στρατιωτική μπότα τα τρίβει και τα κομματιάζει πάνω στην καμένη γη.

ΚΟΣΜΟΣ υποκριτής που συνιστά αυτοσυγκράτηση «των δυο πλευρών», βάζει στη ίδια ζυγαριά θύτη και θύμα και κλέβει στο ζύγισμα για να μη φανεί πόσο ετεροβαρής είναι η αφύσικη προσ
πάθεια εξίσωσης των ευθυνών.

ΑΥΤΟΣ ο κόσμος της αδιαφορίας δεν μπορεί και δεν διαθέτει χρόνο να ενδιαφερθεί για τη σφαγή. Γιατί έχει επιλεκτική ευαισθησία και συγκινείται εκεί που θέλει. Αρκεί η συγκίνηση να είναι ευθέως ανάλογη με τα συμφέροντά του και συναφής με τις ζώνες επιρροής του, τις επιχειρήσεις του, τις πολυεθνικές του.

ΑΥΤΟΣ ο κόσμος εξάντλησε τις δυνάμεις, τη φιλευσπλαχνία, τον αλτρουισμό, την ευαισθησία και τον παρεμβατισμό του βομβαρδίζοντας, σκοτώνοντας ή συλλαμβάνοντας τον Σαντάμ, τον Καντάφι, τον Άσαντ, τον Κάραζιτς ή ισοπεδώνοντας τη Γιουγκοσλαβία. Εκεί έβαλε τάξη στην αταξία, αποκατάστησε τις αδικίες, τιμώρησε τους ασεβείς! Όμως τώρα, δεν του μένει καιρός, δύναμη και θέληση να ασχοληθεί ΚΑΙ με το τεράστιο, μαζικό, αδιάκοπο έγκλημα-θέαμα που εκτυλίσσεται μπροστά στον τηλεοπτικό φακό και καταναλώνεται στα βραδινά δελτία με βουλιμία ως τηλεοπτική εικόνα μιας ατραξιόν φρίκης. Ο αριθμός των νεκρών μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Το βράδυ οι εφημερίδες κλείνουν τις σελίδες τους γράφοντας για 700 θύματα και στις πρωινές ειδήσεις των ερτζιανών μιλάνε για 800. Σαν ηλεκτρονικό παιχνίδι που κατεβάζει πόντους και ανεβάζει πίστες δυσκολίας!

ΑΥΤΟ που γίνεται στη Γάζα δεν το χωράει το εκφυλισμένο μυαλό μας. Αυτή η αναισθησία της Αμερικής, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Κίνας, της Ιαπωνίας, ακόμα και της Ρωσίας, είναι Α-ΔΙΑ-ΝΟ-Η-ΤΗ! Αν τέτοια σφαγή γινόταν από άλλη χώρα, θα συμμαχούσαν φίλοι και λυκόφιλοι για να αντιμετωπίσουν τον τρομοκράτη. Τώρα, λιάζονται, ξύνονται, χασμουριούνται και ανατοκίζουν την αναλγησία τους. Τι κόσμος, Θεέ μου.

Διον. Βραϊμάκης 

(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport της Κυριακής)

Μεγάλε μεταρρυθμιστή, Λοβέρδο!

Ο ρηξικέλευθος Λοβέρδος, για να ξεπεραστεί το πρόβλημα των υπερπληθυσμού στα πανεπιστήμια πρότεινε στη Βουλή να γίνονται μαθήματα και δι’ αλληλογραφίας. Δεν αμφιβάλλω ότι το μέτρο του πάνσοφου υπουργού Παιδείας θα πετύχει. Όπως πέτυχε και το προηγούμενο που, ουσιαστικά, εφάρμοσε ως υπουργός Υγείας: τις εξετάσεις των ασθενών εξ αποστάσεως. Οι άρρωστοι δεν πήγαιναν στο γιατρό, αφού δεν είχαν να πληρώσουν, και όλα εξελίσσονταν ομαλά. Υπήρξε, βέβαια, μια σχετική αύξηση στις εντατικές, στα νεκροτομεία, και στα κοιμητήρια, αλλά οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις έχουν κάποιες φορές αστοχίες και παράπλευρες απώλειες. +/- Δείτε τη συνέχεια

Τώρα ο Λοβέρδος – της Μεγάλης των Ψηφοθήρων Σχολής – διεύρυνε τα κριτήρια για μεταγραφές στα πανεπιστήμια, τα οποία ελλείψει κονδυλίων δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Έτσι, ο άνθρωπος που γκρέμισε τα εργασιακά για να τα ξανακτίσει και ισοπέδωσε την Υγεία για να την ξαναγεννήσει, πήγε τώρα στην Παιδεία και αρχίζει να τη διαλύει για να την ξαναστήσει πάνω σε σύγχρονες διαδικτυακές ή ταχυδρομικές βάσεις. Τότε, στο Υγείας είχε αναφωνήσει για τους συνταξιούχους το γνωστό «οι άνθρωποι δεν πεθαίνουνε κιόλας». Όπου να ΄ναι θα ακούσουμε για τους φοιτητές πως «τα παλιόπαιδα δεν τα παρατάνε κιόλας». Ό,τι πεις υπουργέ, υπουργάρα.

Τα πρωτοσέλιδα, ο κύριος Θόδωρος και οι παλιές δημοσιογραφικές αξίες

Η χθεσινή ήταν μια μέρα μεταγραφικής απογοήτευσης για τον Ολυμπιακό. Δυο ποδοσφαιριστές τούς οποίους περίμεναν στο Λιμάνι χάθηκαν στο δρόμο. Ο Μπόγιαν Κρκιτς προτίμησε από το Τσάμπιονς Λιγκ με ελληνική φανέλα, την Πρέμιερ Λιγκ με την αγγλική της Στόουκ. Και ο Ντουρμάζ αποφάσισε απροσδόκητα να πει «όχι», παρά την αγωνιστική αξιοπιστία που έδειξε ο πρωταθλητής Ελλάδας την περασμένη περίοδο με την απολύτως επιτυχημένη πορεία στην Ευρώπη. +/- Δείτε τη συνέχεια και τα πρωτοσέλιδα

Εντάξει, ήταν μια απώλεια (κυρίως γοήτρου) αλλά όχι και καταστροφή για τον Ολυμπιακό. Και σε κάθε περίπτωση τα δύο θέματα ήταν ΕΙΔΗΣΗ. Και ως τέτοια – ως πληροφορίες – θα έπρεπε να καλυφθούν.
Η σύγχρονη δημοσιογραφική αντίληψη, όμως, το είδε διαφορετικά. Έπρεπε στο πραγματικό γεγονός να γίνει αντιπερισπασμός, να υψωθεί η φωνή για να μην ακουστεί ο θόρυβος, να μεγαλώσει το γράμμα του πρωτοσέλιδου… Έτσι, το αισιόδοξο «θα» αντικατέστησε στους γιγαντότιλους αυτό που συνέβη και που – το είπαμε – ούτε καταστροφικό ούτε μειωτικό ήταν για τον Ολυμπιακό.

Του οποίου ο μεταγραφικός σχεδιασμός σκοντάφτει (πέρα από το οικονομικό) στην ατυχία του να είναι… ελληνική ομάδα και να λειτουργεί σε μια χώρα που έχει χάσει κύρος, μπόι, σεβασμό – παντού και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο όπου το επίπεδο είναι πιο χαμηλό και από χαλάκι!

Ωστόσο, υπάρχουν οι παλιές δημοσιογραφικές αξίες που αξιολογούν σωστά – ακόμα! – την επικαιρότητα και ανταποκρίνονται στα δημοσιογραφικά «πρέπει». Όπως, δηλαδή, έκανε ο κ. Θεόδωρος Νικολαΐδης. Ένα παλιό δημοσιογραφικό κόκαλο που δεν καταλαβαίνει από τις αλλαγές των καιρών και τις σκοπιμότητες. «ΧΑΛΑΣΕ ΤΟΥ ΝΤΟΥΡΜΑΖ» γράφει με μεγάλα γράμματα στην κορυφή της πρώτης σελίδας το «Φως» – πιο κορυφή δεν γίνεται. Και μαζί προβάλλει ευκρινώς την προτίμηση του Μπόγιαν στην Στόουκ. Στα περίπτερα πλάι στο «Φως» ήταν αναρτημένα άλλα πρωτοσέλιδα που σχεδόν πανηγύριζαν για τους άσους που ΘΑ έρθουν. Τρελή χαρά…

Το «Ματς Πόιντ» του Ολαϊτάν…

Αν η ζωή «είναι ποτάμι που τρέχει και σαρώνει τα εμπόδια», τότε το ποτάμι τού Μάικλ Ολαϊτάν έχει αρχίσει να κυλάει. Ο παίκτης που μας έκοψε τη χολή την Κυριακή τού αιώνιου ντέρμπι στο Φάληρο, άρχισε να γυμνάζεται σε χαλαρούς ρυθμούς. Και έστειλε μήνυμα ελπίδας που όλοι χρειαζόμαστε: «Τα αδύνατα γίνονται δυνατά, όταν στον έλεγχο είναι ο Θεός. Στέκομαι πάλι στα πόδια μου», έγραψε στο διαδίκτυο. +/- Δείτε τη συνέχεια

Ο Ολαϊτάν είναι από τους τυχερούς-άτυχους της ζωής. Η δική του ζωή εκείνο το βράδυ του περασμένου Μάρτη αναπήδησε σαν το δαχτυλίδι στο «Ματς Πόιντ» του Γούντι Άλεν. Ισορρόπησε για λίγο στο σύνορο των «από Εδώ» και των «από Εκεί» και τελικά έπεσε από την πλευρά τής Συνέχειας. Το πότε και πώς θα επανέλθει στα γήπεδα κανείς δεν το ξέρει. Αλλά έχει γίνει το πρώτο βήμα σε μια δύσκολη διαδρομή που την περπάτησαν πολλοί αθλητές, και νίκησαν!

Το πιο τρανό – διπλανό μας πια – παράδειγμα, μας το δίνει ο Αμπιντάλ με τη θριαμβευτική επάνοδό του στα γήπεδα. Η αρρώστια σκίασε την καριέρα του, αλλά επειδή όταν υπάρχει σκιά υπάρχει και το φως που τη δημιουργεί, ο άσος της Μπαρτσελόνα, και σήμερα του Ολυμπιακού, βγήκε κερδισμένος.

Κοντά μας εκτυλίχθηκε και η περιπέτεια του Γιώργου Αμανατίδη, του αμυντικού του Ολυμπιακού που στις αρχές της περασμένης δεκαετίας βάδισε και εκείνος στο δρόμο της δύσκολης επανόδου. Βγήκε βαριά τραυματισμένος από το στραπατσαρισμένο Smart του, μπήκε στην εντατική και τελικά κέρδισε τη ζωή και επανήλθε στα γήπεδα, όπως είχε επανέλθει μετά από τη δική του περιπέτεια ένα μεγάλο παγκόσμιο αστέρι, ο Κανού. Ο οποίος στα πρώιμα ποδοσφαιρικά του χρόνια – ήταν δεν ήταν 20 χρονών – παρουσίασε ξαφνικά πρόβλημα στην καρδιά, υποβλήθηκε σε εγχείρηση, η καριέρα του κινδύνευσε, αλλά επανήλθε νικητής της ζωής, συνεχίζοντας να παίζει ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο.
Τώρα ο Μάικλ Ολαϊτάν ετοιμάζεται να πάρει τη ρεβάνς και να έχει ολοκληρωτικά ένα κερδισμένο ματς πόιντ. Το ομορφότερο στο παιχνίδι της ζωή του.

Διον. Βραϊμάκης 

(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης)

Άνθρωποι-κατσαρίδες

Αστυνομικός στη Νέα Υόρκη πνίγει με κεφαλοκλείδωμα μικροπωλητή που λίγο πριν ξεψυχήσει εκλιπαρούσε να τον αφήσει γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει.
Ταβερνιάρης στα Στύρα Ευβοίας δελεάζει αδέσποτο σκυλί με κομμάτι κρέας και όταν πλησιάζει το σκοτώνει χτυπώντας με μια καρέκλα έως ότου ξεψυχήσει.
Στην παραλία της Νέας Μάκρης λουόμενοι εμποδίζουν την τοποθέτηση μηχανισμού που βοηθάει άτομα με κινητικά προβλήματα να μπουν με ευκολία στη θάλασσα και να τη χαρούν.
Στην Ουκρανία «μαχητές» εκτοξεύουν πύραυλο κατά επιβατηγού αεροπλάνου και σκοτώνουν με οδυνηρό τρόπο – στον αέρα σαν ιπτάμενα θηράματα – 295 άμαχους επιβάτες. +/- Δείτε τη συνέχεια

Στη Γάζα λυσσασμένα ανθρωπόμορφα γαζώνουν με βομβαρδισμούς σπίτια, παιδιά, αόπλους, γειτονιές, ακόμα και το νοσοκομείο που προσπαθεί να σώσει πληγωμένους, ακρωτηριασμένους, ετοιμοθάνατους, ό,τι μπορεί τελικά – και δεν μπορεί πολλά.

Στην πιο ταλαιπωρημένη, πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή τής Υδρογείου, σε αυτήν την επίγεια κόλαση, οι απελπισμένοι κάτοικοι αντιμετωπίζονται σαν άνθρωποι-κατσαρίδες! Τους ραντίζουν με βόμβες, πυραύλους και οβίδες. Οι εικόνες είναι φρικιαστικές. Τις βλέπουμε από την ασφάλειά μας σαν σκηνές από ταινία, αλλά είναι πραγματικές. Το ίδιο πραγματική – και όχι από αντιπολεμική λογοτεχνία – η περιγραφή γιατρού τού νοσοκομείου αλ Σίφα της Γάζας: «Μερικοί έφταναν κατακρεουργημένοι σε κομμάτια, μερικοί αποκεφαλισμένοι και μερικοί, αν και ακόμη ανέπνεαν και ήταν ζωντανοί, ήταν παραμορφωμένοι και δεν αναγνωρίζονταν» (το απόσπασμα από μετάφραση του Lifo).

Μετά την εξαθλίωση και τον αργό θάνατο σε μια μαρτυρική ζωή, οι Παλαιστίνιοι δολοφονούνται μαζικά και αδιάκριτα. Ανάμεσά τους παιδιά χτυπημένα, σκοτωμένα. Δεκάδες παιδιά που γίνονται εκατοντάδες με το κύματα των καθημερινών βομβαρδισμών.

Η ανθρωπότητα παρακολουθεί την ασύλληπτη αιματοχυσία χωρίς να κουνάει το δαχτυλάκι της. Οι πολιτισμένες χώρες, εκεί όπου πνίγονται μικροπωλητές με ένα κεφαλοκλείδωμα, παρακολουθούν άφωνες, αμέτοχες, ουσιαστικά αδιάφορες, τη μαζική δολοφονία. Και σηκώνουν τους ώμους για το παρανοϊκό και άδικο που βρήκε στα 33.000 πόδια τους 295 άτυχους που επέβαιναν στο αεροπλάνο-θήραμα.

Η Ελπίδα για τον Άνθρωπο πυροβολήθηκε στο κεφάλι και έμεινε στον τόπο. Καμιά ελπίδα! Ο Κόσμος έχει πιάσει πάτο και κολυμπάει στα περιττώματα. Το χειρότερο είναι ότι όλο και περισσότερο συνηθίζει στην ανυπόφορη βρωμιά.

Διον. Βραϊμάκης 

(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τρίτης)

Στα σκαριά η νέα αθλητική εφημερίδα

Περί τα τέλη Αυγούστου αναμένεται, αν όλα πάνε καλά, να κυκλοφορήσει η νέα αθλητική εφημερίδα η οποία, σύμφωνα με πληροφορίας, θα εκδοθεί από τον όμιλο Φιλιππάκη. Η εφημερίδα δεν θα στεγάζεται στις έτσι κι αλλιώς υπερκορεσμένες εγκαταστάσεις του Μετς, μαζί με τη Δημοκρατία και την Espresso, αλλά σε γραφεία στο κέντρο της Αθήνας τα οποία ήδη λειτουργούν. Από όσα έχουν γίνει γνωστά, θα δώσει έμφαση στο Στοίχημα και υπάρχει σκέψη τις καθημερινές η τιμή πώλησης να είναι χαμηλή και να αυξάνεται – αντίστοιχα μαζί με τις σελίδες – τα Σαββατοκύριακα. Στην επάνδρωση της εφημερίδας θα πάρουν μέρος αθλητικοί συντάκτες της Δημοκρατίας και λιγότερο – έως καθόλου – της Espresso. Για τα βασικά ρεπορτάζ έχουν γίνει ήδη προσλήψεις συντακτών εκτός συγκροτήματος.

«Βάλτε το καλοκαίρι στον πισινό σας»

Η τρόικα επέβαλε κούρεμα στο ελληνικό καλοκαίρι. Στουρνάρας, Χαρδούβελης, Άδωνις, Λοβέρδος υπάκουσαν άμεσα και ήρθαν οι καταιγίδες, οι βροχές και τα χαλάζια. Η θερμοκρασία θα αποκατασταθεί με απόφαση Σόιμπλε όταν μειωθεί η ένταση των πανηγυρισμών των Γερμανών για την κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου. Για την καλοκαιρινή μετάλλαξη του καιρού στην Ελλάδα, το Focus επανέφερε στο εξώφυλλό του το «Δάχτυλο της Αφροδίτης» για τους Έλληνες, ενώ ο Τόμας Μίλερ επανέλαβε παραλλαγμένη τη δήλωση που είχε κάνει στην Κολομβιανή δημοσιογράφο για το χρυσό παπούτσι που δεν πήρε: «Βάλτε το καλοκαίρι στον πισινό σας»

Έξυπνα σουβλάκια, τυλιγμένα με πτυχία

Έρευνα δείχνει ότι οι επιχειρήσεις που αυξάνονται στην Ελλάδα της κρίσης είναι τα καφέ και τα σουβλατζίδικα – ιδιαίτερα τα δεύτερα. Τα είδη ένδυσης μειώνονται και στα μαγαζιά που κλείνουν φτιάχνονται καταστήματα εστίασης. Ακόμα και στο Κολωνάκι, στη Μέκκα της υψηλού επιπέδου αγοράς, οι βιτρίνες ρούχων και παπουτσιών μειώνονται και τα φαγάδικα θριαμβεύουν. Ο Έλληνας προοδεύει και κάνει βαριά βιομηχανία το σουβλάκι. +/- Δείτε τη συνέχεια

Οι υψικάμινοι και οι μηχανές στα εργοστάσια παγώνουν, αλλά οι σχάρες καίνε. Εκεί οι τσιμινιέρες ποτέ δεν παγώνουν Όλη η Ελλάδα μια τσίκνα. Πρώτα από τα σκάνδαλα, ύστερα από τα σουβλάκια. Το μέλλον των νέων περνάει από τις θέσεις του σερβιτόρου και του ψήστη. Ένας απόφοιτος Πανεπιστημίου, και με μεταπτυχιακό, άνοιξε σουβλατζίδικο και φτιάχνει σουβλάκι πανεπιστημιακό: έχει βγάλει φωτοτυπία τα διπλώματά του και τυλίγει με αυτά τα σουβλάκια. Είναι τα έξυπνα σουβλάκια, με τον πιο μορφωμένο γύρο και το εξειδικευμένο καλαμάκι.

Ο Σωκράτης, ο Άδωνις και ο βάρβαρος

Το διαδίκτυο είναι το καταφύγιο του δειλού. Μαζί και ο πάτος των σώψυχων όπου βρίσκεις (σαν κατακάθι) τον ιδεολόγο βλάκα, τον άρρωστο, τον απολίτιστο. Είναι όμως και – κυρίως αυτό – χώρος επικοινωνίας και κοινωνικότητας όπου μπορείς να εκφραστείς με ευγένεια. Όπως έκανε ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος συγχαίροντας μέσω facebook τους Γερμανούς συμπαίκτες του στην Ντόρτμουντ που στέφθηκαν πρωταθλητές κόσμου. Και εκεί ήρθε ο βλάκας, ο άρρωστος, ο απολίτιστος που με βρισιές, προστυχόλογα, ακόμα και με κατάρες για το γάμο τού ποδοσφαιριστή, βρώμισε το κείμενο με τα συχαρίκια. +/- Δείτε τη συνέχεια

Αυτά τις πρώτες ώρες. Κατόπιν η ανάρτηση του Σωκράτη καθαρίστηκε, πλύθηκε, απολυμάνθηκε και τα θετικά πια σχόλια που τη συνοδεύουν θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν ακόμα και τον Μίλερ, τον Γερμανό αγροίκο με τη γουρουνίσια συμπεριφορά απέναντι στη νεαρή Κολομβιανή δημοσιογράφο. Απαντώντας στην ερώτηση για τα συναισθήματά του που δεν αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στο Μουντιάλ, ο Μίλερ έβγαλε τη δική του «απολιτισιά» και βαρβαρότητα: «Είμαστε πρωταθλητές κόσμου, βάλτε το χρυσό παπούτσι στον πισινό σας», είπε και της γύρισε την πλάτη. Την ίδια στιγμή ο Σβαϊνστάιγκερ ξεσπούσε σε πομπώδες γέλιο!

Έχω την εντύπωση ότι το θέμα των σιχαμερών σχολίων στην ανάρτηση του Σωκράτη αντιμετωπίστηκε μονόπλευρα από τον Τύπο και τους φυσιολογικούς πολίτες αυτής της χώρας. Κανένα φερ-πλέι δεν μπορεί να εμποδίσει έναν φίλαθλο, έναν άνθρωπο, να εκφράσει ΚΑΙ στο ποδόσφαιρο την αντίθεσή του για μια άποψη και, κυρίως, ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ! Δεν αναφέρομαι στα ιζήματα του διαδικτύου που χυδαιολογούν… επαναστατικά. Αλλά σε σχόλια του είδους «ρε Σωκράταρε μας ξενέρωσες» ή «κρίμα ρε Σωκράτη που δεν μπορώ να συμμεριστώ τη χαρά σου, γιατί αυτή η χώρα έχει καταφέρει να μας απογυμνώσει από ό,τι πιο αξιόλογο έχουμε».

Αν αυτό λέγεται «πολιτική στο ποδόσφαιρο», κανένα πρόβλημα. Άλλωστε, γιατί να μας ενοχλεί η «πολιτική» που ασκείται από τη διαδικτυακή πλέμπα και όχι η πραγματική πολιτική τού… πολιτικά ορθού Άδωνη Γεωργιάδη που έγραψε στο twitter: «Φαντάζομαι ότι λόγω Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης, στην οποία τόσο πιστεύουμε, είμαστε όλοι με τον Εταίρο μας την Γερμανία σήμερα… τι όχι;»;
 Άκου όλοι!

Διον. Βραϊμάκης

(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Πέμπτης)      

Καμιά παρέμβαση Ολυμπιακού στα εσωτερικά της Γιουβέντους

Εκείνη η έξοδος δεν ξεχνιέται: Είναι υπερβολή να λέγεται ότι ο εξαναγκασμός του Αντόνιο Κόντε σε αποχώρηση από τον πάγκο της Γιουβέντους (επειδή η διοίκηση δεν του ενέκρινε αύξηση κονδυλίων για μεταγραφές και ήθελε να παραχωρήσει παικταράδες της) έγινε μετά από παρέμβαση του Ολυμπιακού στα εσωτερικά της «Κυρίας». Και – κυρίως – μετά από προτροπή Δημήτρη Ελυθερόπουλου...
Η σκληρή καρδιά του «Μέτερνιχ»: Σε επέμβαση στην καρδιά υπεβλήθηκε – στα 91 του – ο Χένρι Κίσινγκερ. Άργησαν! Αν η επέμβαση γινόταν στα χρόνια της παντοδυναμίας του μπορεί να την έκαναν λίγο λιγότερο σκληρή. Για το καλό του Κόσμου.
Συντάσσει το ευχετήριο: Η Άνγκελα Μέρκελ γιορτάζει τα 60 της χρόνια. Φαντάζομαι ότι οσονούπω ο Άδωνις θα ανεβάσει τις ευχές του στο twitter: «Να μακροημερεύετε για να μακροημερεύει και η Ελλάδα μαζί σας».

Ο Αλαφούζος αγοράζει τη SportDay έναντι ενός εκ. και κάλυψη των οφειλών

Ουδεμία ενημέρωση έγινε στο προσωπικό της «SportDay» για την επικείμενη αλλαγή τού ιδιοκτησιακού καθεστώτος, όχι μόνο τής εφημερίδας αλλά και του ραδιοφωνικού σταθμού του δημοσιογραφικού συγκροτήματος. Η πληροφορία ότι η οικογένεια Αλαφούζου αποκτά την πλήρη κυριότητα του «μαγαζιού», η οποία είδε το φως της δημοσιότητας και είναι ήδη γνωστή στη δημοσιογραφική πιάτσα, δεν διαψεύστηκε είτε από τους αγοραστές είτε τους πωλητές, κάτι που εμμέσως επιβεβαιώνει την κίνηση. Μάλιστα η «Live Sport», το νεότερο μέλος στην πλειάδα των ημερήσιων αθλητικών εφημερίδων (και το πλέον δυναμικά ανερχόμενο), στην κυριακάτικη έκδοσή της αναφέρθηκε σε «ονόματα και διευθύνσεις» +/- Δείτε τη συνέχεια

Σύμφωνα με την έγκυρη «S.L.» αγοραστής τής «Sportday» δεν είναι ο Θέμης Αλαφούζος (όπως ανέφεραν οι αρχικές πληροφορίες), αλλά ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού Γιάννης Αλαφούζος ο οποίος «έτσι πέτυχε ένα καίριο χτύπημα στον επικοινωνιακό βραχίονα του Ολυμπιακού που είχε πρόσβαση στην εφημερίδα της Καλλιθέας», όπως αναγράφεται στο σχετικό ρεπορτάζ.

Κατά την «L.S.» προσφέρθηκε για την αγορά που αλλάζει τις ισορροπίες στον αθλητικό Τύπο, αλλά και τις συλλογικές τάσεις του, ένα εκατομμύριο ευρώ και παράλληλα ελήφθη η δέσμευση για την κάλυψη όλων των χρεών του συγκροτήματος προς τους εργαζόμενους που ταλαιπωρούνται με τη χρόνια οικονομική εκκρεμότητα . Η «Live Sport» προσθέτει ότι «σύμφωνα με πληροφορίες, την κυκλοφοριακή άνοδο της ''Sportday'' και την εξυγίανση του NovaSport FM θα αναλάβει, με ρόλο γενικού διευθυντή, ο Βασίλης Παπαθεοδώρου», αλλά ο τελευταίος «διέψευδε κάθε ανάμειξη στις επενδυτικές κινήσεις του Αλαφούζου».

Θυμίζουμε ότι ο Βασίλης Παπαθεοδώρου υπήρξε λίαν επιτυχημένος διευθυντής του gazzetta.gr και ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται η εκρηκτική άνοδος του αθλητικού σάιτ μέσα σε περιορισμένο χρονικό διάστημα. Παρόλα αυτά, απομακρύνθηκε απροσδόκητα από τη θέση του τον περασμένο Μάρτιο, με έξωθεν παρέμβαση όπως θρυλείται. Λίγο καιρό μετά είχε ακουστεί ότι ο Β. Παπαθεοδώρου θα δημιουργούσε αθλητικό σάιτ για λογαριασμό τού εκδοτικού συγκροτήματος του Φαλήρου, κάτι που «δένει» με τη φημολογούμενη συνεργασία με τον Γιάννη Αλαφούζο σε επίπεδο εφημερίδας και ραδιοφώνου τώρα.

Οι αρχικές πληροφορίες στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, έκαναν λόγο για την πλήρη κυριότητα των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του εκδοτικού οργανισμού της Καλλιθέας από τον Αλαφούζο, δηλαδή όχι μόνο της εφημερίδας και του ραδιοφώνου, αλλά και του σάιτ, ενώ στο «πακέτο» περιλαμβάνεται σύμφωνα με τις ίδιες αρχικές πληροφορίες και η δημοσιογραφική σχολή!

Να σημειώσουμε ότι η καθυστέρηση καταβολής μισθών προς το προσωπικό κινείται (από καιρό) με αυξομειώσεις ανάμεσα σε 4,5 και 5,5 μήνες.

** Για το θέμα της αγοραπωλησίας που προκαλεί αίσθηση είχε γράψει ο Harddog το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου. Διαβάστε εδώ.

Αρθρογράφοι του σωρού με 100 ευρώ! (Διαφορές ρεπορτάζ και αρθρογραφίας)

Το ρεπορτάζ είναι η πιστή παρουσίαση των γεγονότων ΧΩΡΙΣ την άποψη του ρεπόρτερ, ο οποίος οφείλει να ψάχνει, να διασταυρώνει και να δημοσιοποιεί το γεγονός (την είδηση δηλαδή), κρατώντας εντελώς ουδέτερη και αποστασιοποιημένη στάση. Κοινώς, αυτό που ενδιαφέρει στο ρεπορτάζ είναι να μάθει ο κόσμος την είδηση και ΟΧΙ την άποψη του ρεπόρτερ πάνω στην είδηση. Αντίθετα, το άρθρο είναι ένα κείμενο ανάλυσης πάνω στο γεγονός, πάνω στην είδηση, που μοιραία εμπεριέχει και την άποψη του συντάκτη! +/- Δείτε τη συνέχεια

Δηλαδή στο άρθρο ενδιαφέρει πλέον η άποψη του δημοσιογράφου, η οπτική του στα πράγματα, γι’ αυτό και ο αρθρογράφος είναι πάντα ένας έμπειρος δημοσιογράφος ευρείας αποδοχής. Έχει «κερδίσει» δηλαδή με τη δουλειά του επί σειρά ετών τον σεβασμό στο χώρο και την εμπιστοσύνη των αναγνωστών, κατ’ επέκταση έχει κερδίσει με τη δουλειά του τη δυνατότητα να αρθρογραφεί και να παρουσιάζει δημόσια την άποψή του!

Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, για να γινόταν κάποιος αρθρογράφος (να αρθρογραφούσε δηλαδή… κοινώς να αναπτύσσει άποψη για τα όσα συμβαίνουν και να δημοσιοποιεί την ανάλυσή του στο έντυπο που εργάζεται) δεν αρκούσε το να ήταν απλώς ένας καλός ρεπόρτερ. ΟΥΤΕ αρκούσε το να είχε ένα καλό χειρόγραφο. ΟΥΤΕ αρκούσε το να είχε πολλά χρόνια στη δημοσιογραφία.

Για να γινόταν κάποιος αρθρογράφος, να γράψει Άρθρο δηλαδή, θα έπρεπε να είχε ΚΑΙ τα τρία!!! ΚΑΙ να ήταν καλός ρεπόρτερ (να κατέχει δηλαδή τα πράγματα καλά με όλες τις παραμέτρους) ΚΑΙ να είχε εξαιρετικό χειρόγραφο (όσο και να ξέρεις τα πράγματα καλά, τι να το κάνεις αν δεν μπορείς να συντάξεις μια πρόταση?...) ΚΑΙ να είχε χρόνια πάνω στο μάχιμο ρεπορτάζ!!! ΣΗΜΕΡΑ φαίνεται πως δεν ισχύουν πλέον όλα αυτά. Σήμερα για να γίνεις "αρθρογράφος", αρκεί να μπορείς να κάνεις 100 copy-paste την ημέρα από άλλα σάιτ! Και θα γίνεις και… μόνιμως μάλιστα!!! Με 100 ευρώ τον μήνα!!!

Jim Βas

(Ο Jim Βas είναι συνάδελφος δημοσιογράφος και φίλος. Το κείμενο δημοσιεύτηκε ως ανάρτηση στο facebook και αναδημοσιεύεται από το μπλογκ με τη συναίνεσή του)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ HARDDOG: Από την εικόνα της αγγελίας που εικονογραφεί το θέμα, διαβάζουμε ότι «Ζητείται μονίμως αρθρογράφος» (με ωμέγα αν δεν το προσέξατε). Δηλαδή τι εννοεί ο κύριος «εκδότης»; Ότι ζητεί μόνιμα - καθημερινά και για πάντα - αρθογράφο, άρα το «δημοσιογραφικό» προσωπικό ανανεώνεται διαρκώς και αενάως; Ή θέλει μόνιμο αρθρογράφο; 

Οι στενοί ώμοι του Μέσι στο μεγάλο Μουντιάλ χωρίς τις μεγάλες ομάδες

Δεν αποφύγαμε την τηλεοπτική εικόνα που για πολλούς έχει κάτι το εφιαλτικό: την κοσμοκράτειρα και… ευρωκράτειρα Μέρκελ να χειροκροτεί γκολ της Γερμανίας. Φυσικά δικαιολογημένα. Και φυσικά δίκαια η κατάληξη του τροπαίου στα μακριά γερμανικά χέρια μιας ομάδας που διαθέτει τον ποδοσφαιριστή με τα… πιο μακριά πόδια, όπως μάθαμε. Άξια η Γερμανία πήρε το τρόπαιο. Δεν ξάφνιασε. Είχε ρίξει την προειδοποιητική βολή από την πρεμιέρα της, όταν ισοπέδωσε τη ρεπλίκα της παλιάς Πορτογαλίας. Αλλά κανείς ποδοσφαιρικός λόχος δεν βγήκε για να τη σταματήσει. Μόνο μερικά τιμητικά αγήματα τη συνόδεψαν έως και τη στέψη! +/- Δείτε τη συνέχεια

Η Αργεντινή ΔΕΝ είναι μια μεγάλη ηττημένη. Είναι η ομάδα που ξεπέρασε τα όρια της. Εκείνα που δεν ξεπέρασε η γελοιοποιημένη Βραζιλία. Έφτασε στον τελικό και αυτό αποτελεί τεράστια επιτυχία για τα μέτρα της. Ήταν πολύ σκληρή αλλά, τελικά, πρόσφορη για να πεθάνει. Ο Μέσι προσπάθησε να τη σηκώσει, αλλά οι ώμοι του αποδείχτηκαν πολύ στενοί για ένα τόσο μεγάλο φορτίο...

Ήταν ένα θαυμάσιο Μουντιάλ, με έντονες συγκινήσεις, μεγάλα παιχνίδια, αλλά όχι και μεγάλες ομάδες. Η Γερμανία πολύ καλή, ξεχώρισε μέσα σε ένα σύνολο μετρίων. Ήταν το ψηλό παιδί της τάξης που ρίχνει δυο κεφάλια στους συμμαθητές του και ξεχωρίζει. Ομάδα μεθοδική, πλήρης, με «βαθύ» ρόστερ. Μια ομάδα… ομάδα, αλλά όχι μεγάλη.

Το «Μουντιάλ της φαβέλας» είχε πολύ δάκρυ στους αγωνιστικούς χώρους, στις κερκίδες, αλλά και στις παραγκογειτονιές. Δάκρυα συγκινήσεων και δάκρυα από δακρυγόνα και το ξύλο. Οι αποδοκιμασίες στο τέλος του αγώνα σε βάρος της Ντίλμα Ρούσεφ, με τη άψογη κόμμωση, ήταν η απάντηση του μέσου Βραζιλιάνου (αυτός βρέθηκε στο γήπεδο). Αλλά δεν ξέρω αν η κυρία πρόεδρος αποδοκιμάστηκε για το ξύλο στον κοσμάκη, για τα 14 δισ. δολάρια που δαπανήθηκαν, για τις υπερκοστολογήσεις, για τα έργα που δεν τελείωσαν παρά τις υποσχέσεις, για τη γέφυρα στο Μπέλο Οριζόντε που έπεσε, για το ξύλο στις φτωχογειτονιές ή, μήπως, για τον ποδοσφαιρικό εξευτελισμό της εθνικής τους στα δυο τελευταία παιχνίδια.

Αυτά! Να είμαστε όλοι καλά να τα ξαναπούμε στον τελικό του 2018. Πιστέψτε το: φαντάζει πολύ μακριά, αλλά δεν είναι και τόσο…

Σκάει βόμβα στον αθλητικό Τύπο!

Ο ταλαιπωρημένος αθλητικός Τύπος (που είδε συνολικά τις μουντιαλικές πωλήσεις του να είναι χαμηλότερες από αυτές, τις μη μουντιαλικές, του Ιουνίου, Ιουλίου 2013) θα υποστεί τις επόμενες ημέρες – αν όχι ώρες – ένα ισχυρό μεταβατικό σοκ! Αθλητική εφημερίδα, από τις πλέον επιτυχημένες του χώρου, αλλάζει χέρια και, πιθανόν, γραμμή. Η αγοραπωλησία θεωρείται, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, δεδομένη καθώς έχει επέλθει συμφωνία και όταν γίνει ευρέως γνωστή θα προκαλέσει πάταγο.

Η εφημερίδα περνάει στα χέρια εκδότη ημερήσιας πολιτικής και εικάζεται ότι αυτή η αλλαγή θα διαφοροποιήσει και τις συλλογικές «τάσεις» του αθλητικού Τύπου στον χώρο του ποδοσφαίρου. +/- Δείτε τη συνέχεια

Στις πληροφορίες αναφέρεται όνομα στελέχους που θα ενταχθεί στο δυναμικό της εφημερίδας (ίσως εν ευθέτω χρόνω), το οποίο πιθανότατα προορίζεται για υψηλόβαθμη επιτελική θέση. Ωστόσο, αυτό το τελευταίο χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση και προς το παρόν αναφέρεται με επιφυλάξεις. Για ό,τι νεότερο μπορέσουμε να προσθέσουμε με εγκυρότητα, θα επανέλθουμε.

ΝΕΟΤΕΡΑ: Διαβάστε εδώ τις εξελίξεις του θέματος.

Η ΕΛΣΤΑΤ, το έλλειμμα, τα σκάνδαλα και ποιοι έθρεψαν τη δυσπιστία

Ο Έλληνας βράζει στο καζάνι τής οικονομικής κόλασης επειδή προηγουμένως μπορεί να μαγειρεύτηκε η μοίρα του στη χύτρα ταχύτητας της διαφθοράς μαζί με το έλλειμμα του 2009. Η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών να μην μπει η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ στο αρχείο, αλλά «να διερευνηθεί περαιτέρω», αφήνει το καπάκι του φρεάτιου με τις οσμές ανοικτό. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι η τρύπα δεν θα ξανασφραγιστεί – όπως, φυσικά, κάθε τρύπα που βγάζει δυσοσμία. +/- Δείτε τη συνέχεια

Προς το παρόν ένα είναι βέβαιο: ότι η υπόθεση δεν μπαίνει στο αρχείο όπως είχε αποφασίσει η ανακρίτρια, αγνοώντας την καταγγελία ενός στελέχους – και όχι μόνο – της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ), της πανεπιστημιακού Ζωής Γεωργαντά. Η οποία υποστήριξε ότι το έλλειμμα του 2009 διογκώθηκε τεχνητά και έφτασε στο 15,4% του ΑΕΠ, κάτι που σήμαινε αυτομάτως προσφυγή στη… συμπόνια του ΔΝΤ και της Ευρώπης!

Δηλαδή προστέθηκαν στο έλλειμμα τρεις ποσοστιαίες μανάδες πράγμα που, όπως δήλωσε χθες ο Προκόπης Παυλόπουλος, «σήμαινε πρακτικά τη λήψη μέτρων ύψους 10 δισ. ευρώ σε βάρος του ελληνικού λαού». Και από αυτό το μαγείρεμα – αν αποδειχτεί οριστικά– η Ελλάδα βούλιαξε στην κακομοιριά με απλωμένο το χέρι και φορτωμένη στον σβέρκο της τους γκαουλάιτερ που μας διοικούν.

Μαζί ήρθε η ανεργία, το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, η ανήκεστος βλάβη στην Υγεία, ο Νέα Μετανάστευση, το κλείσιμο επιχειρήσεων, ο κλονισμός άλλων, οι άπειροι τόνοι των βιογραφικών χιλιάδων νέων που κανείς δεν τα διαβάζει και καταλήγουν χαρτοπολτός στις μονάδες ανακύκλωσης. 

Θα βρεθεί άκρη στο τέλος; Δεν ξέρω, αλλά αν πρέπει να καταθέσω την άποψή μου, θα απογοητεύσω: δεν το πιστεύω! Όμως, προσωπικά – όπως, υποθέτω ότι ισχύει για χιλιάδες άλλους– καμιά αθώωση δεν με πείθει αν έχω σχηματίσει γνώμη από όσα τεκμηριωμένα ακούω, βλέπω, αισθάνομαι, βιώνω και έχουν διαπεράσει το πετσί μου! Φυσικά, η ίδια έλλειψη εμπιστοσύνης υπάρχει και για τα αθλητικά φρεάτια με τις οσμές που κατά καιρούς έχουν ανοίξει.

Αυτή η βαθιά δυσπιστία του Έλληνα δεν είναι αυτοφυής και δεν γιγαντώθηκε μόνη της. Κάποιοι την έθρεψαν με πλούσια γεύματα ατιμώρητων σκανδάλων.

Διον. Βραϊμάκης 

(Δημοσιεύεται στη Live Sport του Σαββάτου με τίτλο «Ταΐζοντας τη δυσπιστία»)

Ψαριανός, τι έχασε η Αριστερά!

Ο Ψαριανός έφυγε από τη ΔΗΜΑΡ και η αριστερά θρηνεί για την απώλεια ενός στελέχους της με προσήλωση στη δεξιά ιδεολογία. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Μπίστης!

Πόσα gigabyte κατανάλωσε o Ταμήλος; Γιατί τηλεφώνησε για το Κοζλοντούι;

Ο Ταμήλος μετρούσε πόσο gigabyte κατανάλωσε αυτόν τον μήνα που λειτούργησε πολύ το κλιματιστικό, όταν άκουσε από τον ανιψιό του για τον διπύρηνο επεξεργαστή του νέου κινητού. Τηλεφώνησε έντρομος στο υπουργείο Εσωτερικών και ρώτησε αν έγινε κάνα πυρηνικό ατύχημα στο Κοζλοντούι.

Τύπος ώρα μηδέν (και ο κομματικός!)

Όταν ο Τύπος κρύβεται πίσω από ένα εκκωφαντικό αποτέλεσμα ποδοσφαιρικού αγώνα, όταν δεν αναφέρει καν, έστω και ως απλή είδηση, στα πρωτοσέλιδα ένα τεράστιο γεγονός (στο οποίο εμπλέκονται ΚΑΙ δημοσιογράφοι), πρέπει να ανησυχούμε πολύ. Και όταν στη σιωπή μετέχουν και κομματικά έντυπα, ανησυχούμε περισσότερο.

Τουλάχιστον εμείς δεν σφαζόμαστε (ακόμα…)

Η... ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΗΣ  ΓΚΡΙΝΙΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΥΠΟΦΕΡΤΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΡΜΟΥΡΑ 

Τα όσα εκπληκτικά και πρωτόγνωρα συνέβησαν στους προημιτελικούς χαράζουν ακόμα πιο βαθιά στην ιστορική μνήμη αυτό το εκπληκτικό Μουντιάλ με την ποικιλία των συναισθημάτων και τα σπάνια γεγονότα. Από δαγκώματα έως αλλαγή τερματοφύλακα στο 120΄ και… ένα δευτερόλεπτο. Και από χτυπήματα που στέλνουν παίκτη ένα χιλιοστό μακριά από την αναπηρία έως φιλικές συνομιλίες διαρκείας παίκτη με αντίπαλο προπονητή (Ρόμπεν-Χόρχε Λουίς Πίντο) την ώρα που καίγεται το ποδοσφαιρικό σύμπαν. +/- Δείτε τη συνέχεια

Το διήμερο στο τέλος της εβδομάδας ήταν ένα ακόμα βήμα προς την κορύφωση αυτού του καταπληκτικού Μουντιάλ. Όπου εμείς, ως Έλληνες, παρουσιάσαμε μια επίσης καταπληκτική Εθνική ομάδα, αλλά δυσκολευόμαστε ακόμα να το κατανοήσουμε. Το συναρπαστικό 0-0 της Κόστα Ρίκα με την Ολλανδία ήταν μια βελτιωμένη επανέκδοση του αψυχοβγαλτικού 1-1 των Κοσταρικανών με την Ελλάδα. Το οποίο έδωσε δικαιώματα για νέες αμφισβητήσεις της Εθνικής μας. Επειδή δεν «τελείωσε» την Κόστα Ρίκα όταν την είχε ρίξει στα σχοινιά. Και επειδή δεν πήρε την πρόκριση απέναντι σε μια «εύκολη», «κατώτερη», ομάδα η οποία όμως είχε ξεδοντιάσει προηγουμένως Ουρουγουανούς, Ιταλούς και Άγγλους!

Το Σάββατο ο Ολλανδία χτύπησε κάτω σαν χταπόδι την Κόστα Ρίκα και εκείνη κρατούσε την ψυχή της στα δόντια, δεν την άφηνε να βγει. Περίπου το ίδιο είχε πάθει από τη δική μας ομάδα. Ώσπου οι αντίπαλοι έφτασαν στο Σκρατς των πέναλτι και αυτή τη φορά κάτω από την ξυσμένη επιφάνεια οι Κοσταρικανοί βρήκαν ό,τι οι Έλληνες όταν έπαιξαν μαζί τους: την απογοήτευση του αποκλεισμού!
Μια μέρα πριν, την Παρασκευή, η Κολομβία είχε δείξει για μια ακόμα φορά ότι η οργή με την οποία αντιμετωπίστηκε η Εθνική από μερίδα (τι μερίδα; από ολόκληρο μαγειρείο!) φιλάθλων για το 0-3 της πρεμιέρας της, ήταν μια ακόμα ελληνική υπερβολή.

Τελικά, το μόνο παρήγορο είναι ότι υπάρχει στο ποδόσφαιρο η Διεθνής της Γκρίνιας. Την οποία έχουν Άγγλοι, Βραζιλιάνοι (με το διαολόστελμα του Σκολάρι!), Γερμανοί κ.ά. Άσε τους Κοσταρικανούς! Αυτοί αλληλομαχαιρώνονται στις πλατείες παρακολουθώντας ένα αγώνα χαράς της εθνικής ομάδας. Τουλάχιστον εμείς δεν φτάσαμε ως εκεί. Προς το παρόν…

Διον. Βραϊμάκης 

(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τρίτης)

Με ένα γόνατο καρφωμένο στην πλάτη

ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ έβγαλε πολύ πάθος, πολύ τρέξιμο, πολλή δύναμη – τώρα αρχίζει να βγάζει και αίμα. Η Βραζιλία που (κάποτε) κένταγε περίτεχνες δαντέλες στο γρασίδι, έχει μετατραπεί σε μια παλιά Ουρουγουάη. «Ξύλο» και των γονέων. Προχθές εκείνη το άρχισε, η Κολομβία το συνέχισε. Αίμα και άμμος, χωρίς υπερβολή. ΑΝ ΔΕΝ είσαι μια μάζα από μυς, ένα εξελιγμένο υβρίδιο ατσαλιού και σάρκας, αν δεν έχεις κατασκευή κάτι ανάμεσα σε Βραζιλιάνο Χουλκ και Ουρουγουανό Αλβάρο Περέιρα που πέφτει αναίσθητος, γλιτώνει το… κώμα, αλλά όταν συνέρχεται αρνείται λυσσασμένα να γίνει αλλαγή, τότε δεν τελειώνεις τον αγώνα. +/- Δείτε τη συνέχεια

ΣΕ ΑΥΤΟ το Μουντιάλ η ατομική τεχνική είναι συχνά επικηρυγμένη. Και το πληρώνουν σκληρά (όπως την περασμένη Παρασκευή που ’κονόμησε έναν ραγισμένο σπόνδυλο ο σούπερ σταρ της Βραζιλίας), κάτι «γατάκια» τύπου Νεϊμάρ – σαν και αυτά, τα οκτώ από τρεις γέννες, που έπνιξε σε έναν μήνα ο ψυχάκιας, δειλός, άγνωστος ακόμα, γείτονάς μου! Αυτής της συνομοταξίας οι παίκτες πληρώνουν την επιλογή τής Φύσης να τους κάνει τεχνίτες και όχι με σωματοδομή αθλητή αμερικάνικης πάλης, κάτι δηλαδή σαν ποδοσφαιρικούς Χουλκ Χόγκαν.

ΟΙ ΓΟΝΑΤΙΕΣ πέφτουν σαν βέλη στο Μουντιάλ του πάθους και κάνουν θραύση. Πότε στο κεφάλι (Αλβάρο Περέιρα) και πότε στο κορμί, όπως προχθές με τον Νεϊμάρ, που προσπάθησε να «κρυφτεί» αγωνιστικά σε αυτήν την τιτανομαχία, αλλά όσες φορές επιχείρησε να ντριμπλάρει τον ξάπλωναν σαν πυροβολημένο και όταν δοκίμασε να φύγει μπροστά (όπως στην επίμαχη φάση) βρέθηκε με το γόνατο τού Σούνιγκα καρφωμένο στην πλάτη!

Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ θέλει τρελά αυτό το τρόπαιο για να το σηκώσει μέσα στο Μαρακανά. Σε κάθε παιχνίδι παίζει σαν τους πειρατές που κάνουν ρεσάλτο με το μαχαίρι στα δόντια. Προχθές ήταν ολοφάνερο ότι η εντολή στους διεθνείς είχε κάτι από βραζιλιάνικο ταν ή επί τας! «Μπείτε μέσα και τσακίστε κόκαλα, αλλιώς μην βγείτε». Αλλά οι Κολομβιανοί δεν είναι παιδάκια που μασάνε. Απάντησαν και έγινε της κολάσεως.

ΑΥΤΟ το πάθος, αυτό ο αίσθημα του πολεμιστή-ποδοσφαιριστή, δεν είναι βέβαια σημερινό. Θυμήθηκα την ιστορία που διάβασα στο πολύ καλό «Μυθιστόρημα του Μουντιάλ» που κυκλοφόρησε πρόσφατα γραμμένο από τον συνάδελφο Αργύρη Παγαρτάνη. Το 1962 ο προπονητής τους Αγγλίας Γουόλτερ Γουιντερμπότομ, αν και ήταν μια από τις ευγενικές μορφές του αγγλικού ποδοσφαίρου, στην τελευταία ομιλία πριν από τον αγώνα με την Αργεντινή είπε στους παίκτες του «να μπουν στο γήπεδο για να ‘‘δαγκώσουν’’».

ΤΟ ΓΙΑΤΙ, το εξηγεί ο Αργύρης: «Δυο μέρες νωρίτερα ο Γουιντερμπότομ και οι παίκτες του είχαν δει το πρώτο ματς της Αργεντινής στο Μουντιάλ με αντίπαλο τη Βουλγαρία και όταν τελείωσε σηκώθηκαν από τις θέσεις τους μουδιασμένοι (…) Έμοιαζε σαν ο προπονητής της Αργεντινής Χουάν Κάρλος Λορέντζο να είχε δώσει σαφείς εντολές: αναγνωρίστε τους καλύτερους παίκτες τους και χτυπήστε τους τόσο πολύ, ώστε να μην μπορούν να σας βλάψουν».

 ΓΙΑ ΤΗΝ ιστορία: οι Άγγλοι νίκησαν 3-1 τους Αργεντινούς που, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο, μαζεύτηκαν μπροστά στην τόση ορμητικότητα. Για να δούμε αν και πόσο θα μαζευτούν οι Γερμανοί στον ημιτελικό της Τρίτης.

Διον. Βραϊμάκης

(Το άρθρο δημοσιεύεται στη Live Sport της Κυριακής)

Αν η ΝΕΡΙΤ είχε χιούμορ

** Αν είχε χιούμορ η ΝΕΡΙΤ, αντί για το Ολλανδία-Κόστα Ρίκα θα μετέδιδε το βράδυ το γάμο του Παπασταθόπουλου.
**  Άκου κροκόδειλος στο Ρέθυμνο. Πίνω μπάφους και παίζω κρο.
**  Αλλάζουμε εταιρεία ένδυσης στον ΟΦΗ, στο εξής θα φοράμε lacoste.
**  Κάτοικοι στη Φλόριδα είδαν ένα κρι κρι.
**  Στο ημίχρονο έχει στηθεί στα αποδυτήρια των δυο ομάδων ένα πρόχειρο πολεμικό νοσοκομείο (σημ H.D.: ανάρτηση στη διάρκεια του αγώνα Βραζιλίας-Κολομβίας) 
**  Σαν σήμερα ξεκίνησε η μεγάλη πορεία του Θοδωρή Ζαγοράκη προς την ευρωβουλή (σημ H.D.: ανάρτηση στην επέτειο της κατάκτηση του Euro 2004).
** Ορίστε, τραγούδησε κι ο Ρεχάγκελ τον εθνικό μας ύμνο. Μη λέμε μόνο για την Καλομοίρα.

(Αναρτήσεις του συνάδελφου Μανώλη Γρηγοράκη στο facebook)

Εκθέτουν και τον Νταμπίζα...

Κάποιοι μιλούν για επικοινωνιακό λάθος της διοίκησης, επειδή επέτρεψε να «γεννηθούν» προσδοκίες για τον «γυρισμό» του Καραγκούνη (παρότι σήμερα φαίνεται να θεωρεί ότι δεν «χωρά» σε αυτή την ομάδα) και ξαφνικά έθεσε «βέτο» στις επιλογές του τεχνικού διευθυντή, αφήνοντας εκτεθειμένο και τον Νταμπίζα

(Απόσπασμα από άρθρο του Μιχάλη Κοσμετάτου στο Sportaces. Διαβάστε το εδώ)

Τι κρύβει ο σκληρός δίσκος του Ταμήλου;

Ο Ταμήλος μετράει το ηλεκτρικό ρεύμα με gigabyte και βγάζει ότι η ΔΕΗ παράγει 10 τέτοια. Όταν το μυαλό του ανθρώπου είναι 250 kilobyte εξηγείται γιατί λέει βλακείες μεγέθους terabyte.
** Είναι λογικό να έχει χτυπήσει ο σκληρός του δίσκος. Τελείως καμένος.
** Για τον Ταμήλο το ηλεκτρικό ρεύμα δεν είναι κοινωνικό αγαθό. Το να μη μιλάει είναι.
** Και το να μην ξαναεκλεγεί μεγαλύτερο: είναι κοινωνική προσφορά και εθνική ευεργεσία
** Το IQ των ψηφοφόρων του Ταμήλου πόσα… nanobyte είναι;

(Στη φωτογραφία ο Ταμήλος ψάχνει να βρει το περιστροφικό καντράν στο κινητό του)

Ποιητής Ταμήλος

Ποιητής Ταμήλος: «Η ενέργεια δεν είναι κοινωνικό αγαθό, μπορείς να ζήσεις και χωρίς ενέργεια, να πας σε ένα χωριό να ζήσεις με λάμπα που ανάβαμε παλιά». Και το «Άναψε καινούργιο μου φεγγάρι» δικό του πρέπει να είναι...
Νίκος Σαρίδης (από το facebook)

«Fuck FIFA!»

Η ΦΤΩΧΕΙΑ, Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΟΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΟΥΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ.... ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΡΟΥΣΕΦ ΑΝ Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΤΟ ΣΗΚΩΣΕΙ!

Το Μουντιάλ έχει θέαμα: το πιο χορταστικό από τις διοργανώσεις που θυμόμαστε. Έχει γκολ: πλησιάζει το ρεκόρ του ΄98 (171). Έχει αλλεπάλληλες παρατάσεις: πέντε στα οκτώ ματς των «16». Αλλά έχει και πολλή δυστυχία! Όσοι δεν θεωρούμε το ποδόσφαιρο «όπιο των λαών» και εύκολο στόχο ιδεολογικής διανοουμενίστικης θολούρας, οφείλουμε να το βλέπουμε αυτό και να το μεταφέρουμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Έστω και χωρίς την ακτιβιστική διάθεση του θεατή που εισέβαλε προχθές στον αγώνα Βελγίου-ΗΠΑ για να μεταδώσει στην Υφήλιο μήνυμα γραμμένο στην μπλούζα του: «Σώστε τα παιδιά από τις φαβέλες!». +/- Δείτε τη συνέχεια

Οι φαβέλες! Τόσο αξιοθέατο (που σε κάποιες περιοχές οι τουρίστες το περιηγούνται με τελεφερίκ πάνω από τις παραγκουπόλεις!) όσο αξιοθέατα είναι τα σύγχρονα γήπεδα, οι απέραντες παραλίες, οι εξωτικές γυναίκες με τα επιθετικά στήθη και κατακτητικά οπίσθια.

Το καταπληκτικό Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας είναι ένα Μουντιάλ-ροκ! Οι εικόνες, που έρχονται πια σε χρόνο μηδέν, έχουν μέσα τους την παράνοια. Τηλεοράσεις σε τοίχους ουρητηρίων, μπροστά από τα αφοδευτήρια για να μη χάνεται λεπτό από τους αγώνες, τρομακτικοί πάνοπλοι αστυνομικοί εν παρατάξει σε αμμουδερές παραλίες, δίπλα από χαμίνια που παίζουν ξυπόλητα μπάλα, φτωχογειτονιές ντυμένες στα κίτρινα σε στιγμές ποδοσφαιρικού παροξυσμού και καταπληκτικά γκράφιτι στους δρόμους, εξαιρετικής περιγραφικότητας για όλα αυτά.

Μαζί, ένα βαγόνι τρένου, σχεδιασμένο στο μεγαλύτερο μήκος του με ένα μεγαλόπρεπο γιγάντιο «FUCK FIFA!» Μια προτροπή, ένα «κατευόδιο», που έχει σχέση και με την κοινή πεποίθηση στη Βραζιλία ότι από τα 11,4 δισεκατομμύρια δολάρια που έχει στοιχίσει η διοργάνωση (τρεις φορές μεγαλύτερο κόστος από κάθε προηγούμενη), ένα μεγάλο μέρος το έχουν φάει η διαφθορά και οι ύποπτες διασυνδέσεις πολιτικών και κατασκευαστών!

Παρόλα αυτά, εκτιμήσεις αναφέρουν ότι αν η Βραζιλία σηκώσει το τρόπαιο στις 13 Ιουλίου, οι Βραζιλιάνοι θα συγχωρήσουν την κυβέρνηση για τη ρεμούλα, τα ημιτελή πολυδιαφημισμένα έργα και τα άγρια ξεσπιτώματα. Και ότι η πρόεδρος Ντίλμα Ρούσεφ θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του Οκτωβρίου. Αν όχι, μαύρο φίδι που την έφαγε! Αλλά κάποια στιγμή για το θέμα θα τα ξαναπούμε.

Διον. Βραϊμάκης 

(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Πέμπτης με τίτλο «Μουντιάλ-ροκ»)

Έλληνες πολιτικοί υπό κράτηση, αλλά πού;

Οι Γάλλοι έβαλαν τον Σαρκοζί υπό κράτηση. Κρατείται στην έδρα της Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Διαφθοράς. Εκεί έχουν τέτοια! Ολόκληρη υπηρεσία που προβαίνει σε κρατήσεις. Γιατί έχουν και εκείνοι διαφθορά. Βαθμού Α΄. Εμείς που έχουμε διαφθορά βαθμού Β΄, Γ΄, Ε΄, Ω΄ δεν έχουμε. Η κατηγορία που ερευνάται από τους Γάλλους: αθέμιτη άσκηση επιρροής του Σαρκοζί για να αποκτήσει πληροφορίες γύρω από εν εξελίξει δικαστική έρευνα και να επηρεάσει την έκβασή της. +/- Δείτε τη συνέχεια

Ο γαλλικός Τύπος αναφέρει ότι ο Σαρκοζί προσέφερε επί της προεδρίας του σε δικαστικό ως αντάλλαγμα την τοποθέτησή του στο Μονακό. Μια ελληνοπρεπέστατη κίνηση! Χωρίς καθόλου ελληνοπρεπή συνέχεια. Όταν οι Γάλλοι δρουν τόσο καταλυτικά, εμείς αποψιλώνουμε το διακαιακό μας σύστημα με νόμους περί ευθύνης υπουργών, παρέλευση ημερομηνιών για παραγραφές και προχωράμε σε πρόωρο βιαστικό κλείσιμο της Βουλής. Αν κάποιοι (πάμπολλοι!) πολιτικοί κρίνονταν με γαλλικούς νόμους και από γαλλικά συστήματα τώρα θα ήταν φυλακή αντί να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να κάνουν… αγωγές και, κάποιοι, να μας κυβερνούν και να έχουν εμάς υπό κράτηση. Ενώ αυτοί, βρίσκονται συνεχώς «υπό κράτηση» αλλά στην Εξουσία!

Επιβεβλημένη η σύμπραξη των μεγάλων

Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να... πέφτουμε ξεροί, ακόμη και με τα αυτονόητα. Χθες η Super League εξέλεξε ομόφωνα πρόεδρο ένα μέλος του ΔΣ της ΠΑΕ Ολυμπιακός, έπειτα από πρόταση του προέδρου του Παναθηναϊκού, Γιάννη Αλαφούζου. Και, αντιστοίχως, εξέλεξε αναπληρωτή πρόεδρο τον β΄ αντιπρόεδρο του Παναθηναϊκού, έπειτα από πρόταση του... Ολυμπιακού! Τα σενάρια, όπως είναι φυσικό, άρχισαν να «δίνουν και να παίρνουν» από την πρώτη κιόλας στιγμή... Κάποιοι μίλησαν για αναβίωση του τέως ΠΟΚ εις βάρος του ΠΑΟΚ. Κάποιοι άλλοι δήλωναν βέβαιοι πως «τα βρήκαν» οι δυο «αιώνιοι». Ο καθένας είχε κι ένα «σενάριο συνωμοσίας» να παραθέσει... Και κανείς δεν σκέφτηκε πως, τελικά, αυτό ακριβώς είναι που θα έπρεπε να συμβαίνει ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ στη Super League. +/- Δείτε τη συνέχεια

Ο συνεταιρισμός (υποτίθεται πως) φτιάχτηκε για να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα όλων των ΠΑΕ. Και για να αναδείξει το προϊόν, από το οποίο ΟΛΟΙ ζουν. Όταν υπάρχουν θέματα όπως τα τηλεοπτικά συμβόλαια, η χορηγία από τον ΟΠΑΠ, η ρύθμιση χρεών, ο νέος αρχιδιαιτητής, ο νέος αθλητικός νόμος που ετοιμάζεται, οι ΠΑΕ της Super League χρειάζονται μια δυνατή και αποτελεσματική εκπροσώπηση. Και καλώς ή κακώς το ειδικό βάρος για μια τέτοια δουλειά το έχουν μόνο ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ, αυτή τη στιγμή. Και η ΑΕΚ, βεβαίως, αλλά μιλάμε πάντα για τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: Ότι η Super League αποφασίζει π.χ να ζητήσει ραντεβού από τον πρωθυπουργό για τις οφειλές του ΠΑΟΚ στην εφορία και την εξόφλησή τους με τον τρόπο που έχει προτείνει ο Ιβάν Σαββίδης. Σκεφθείτε πόσες πιθανότητες επιτυχίας έχει μια διοίκηση υπό τους κ.κ. Αγραφιώτη και Σιωπήλη (με ό,τι αυτοί εκπροσωπούν) και πόσες μια υπό τους κ.κ. Κομπότη και Πουλινάκη (τυχαία τα ονόματα). Αφήστε που αν το πάμε ακόμη πιο πέρα το πράγμα, στην αναβάθμιση του προϊόντος για παράδειγμα -που θα σημάνει την επιστροφή και του κόσμου αλλά και των χορηγών στο ελληνικό πρωτάθλημα, η σύμπραξη όλων των μεγάλων σε ένα κοινό σχέδιο που θα υπηρετηθεί με συνέπεια, είναι όχι απλά αναγκαία, αλλά επιβεβλημένη.

Συνεπώς η χθεσινή κίνηση των δυο «αιωνίων» δεν θα έπρεπε ούτε να εκπλήσσει κάποιους, ούτε να δίνει τροφή για συνομωσιολογία. Βεβαίως στην Ελλάδα ζούμε και το πιθανότερο είναι στο πρώτο... φαλτσοσφύριγμα της νέας περιόδου οι συμμαχίες και οι κοινές γραμμές να πάνε περίπατο. Δεν το αποκλείω. Μέχρι τότε, όμως, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έπραξαν το αυτονόητο στη Super League. Εξασφαλίζοντας και την υποστήριξη του ΠΑΟΚ. Το ελληνικό πρωτάθλημα έχει άμεση ανάγκη αναβάθμισης και για να γίνει αυτό απαιτείται ένα μίνιμουμ συνεννόησης, μεταξύ όλων των εμπλεκομένων. Και ειδικά μεταξύ των «μεγάλων». Η χθεσινή εκλογή των κ.κ Αγραφιώτη και Σιωπήλη είναι ένα πρώτο, ενθαρρυντικό, βήμα. Το αν υπάρξει ανάλογη συνέχεια είναι κάτι που θα φανεί (πολύ) σύντομα...

Γιάννης Μηνδρινός 

(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης)

Σαν να σταμάτησε ο πλανήτης…

Η Ελλάδα χθες ξύπνησε με βαρύ κεφάλι και για πολλούς με ένα χέρι που τους έσφιγγε στο στήθος. Μα για το ποδόσφαιρο; Ναι, για το ποδόσφαιρο! Που ώρες και φορές είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα παιχνίδι. Το πώς και το γιατί το «Εμείς» γίνεται ένα τεράστιο «Εγώ» (ή αντίστροφα) και η νίκη της Ομάδας μεταβάλλεται σε προσωπική επιτυχία, ενώ η ήττα περνάει σαν δική σου ανεπάρκεια, είναι κάτι που δεν έχει εξηγηθεί από καταβολής του αθλήματος.
Η ποδοσφαιρική Ελλάδα θα έπρεπε να αισθάνεται αυτό που είναι: νικήτρια. Αλλά νιώθει τη στυφάδα της μεγάλη χαμένης ευκαιρίας. Μπορεί και της μοναδικής στους αιώνες. Η Κόστα Ρίκα μετεωριζόταν στη άκρη του αποκλεισμού και δεν χρειαζόταν παρά ένα χέρι να την σπρώξει. +/- Δείτε τη συνέχεια

Το χέρι σηκώθηκε πολλές φορές αλλά δεν έφτασε ως το σώμα που, το έβλεπες καθαρά, είχε εγκαταλειφθεί από τις δυνάμεις του. Οι ευκαιρίες πολλές. Τεράστιες! Ο Νάβας έβαλε μπροστά την τέχνη του. Την έμαθε καλά στην Πριμέρα, εκεί όπου έπαιξε μόνος του την Εσπανιόλ, την Οσασούνα, τη Σοσιέδαδ, έναν σωρό, και μαζί την παμμέγιστη Ατλέτικο. Τότε σταμάτησε Ντιέγκο Κόστα και Αλντερβάιρελντ, τώρα Μήτρογλου, Σαλπιγγίδη, Λάζαρο.

Θα θυμόμαστε πάντα όλα τα στραβά. Και εκείνο το ανοικτό πλάνο στην αντεπίθεση με πέντε δικούς μας, δυο δικούς τους – αξέχαστο! Καθώς ξεδιπλωνόμασταν απέμεναν λίγα δευτερόλεπτα για να τους καταπιούμε αμάσητους, αλλά τελικά τους αφήσαμε πάλι να λικνίζονται στο κενό.

 Δεν ξεχνιέται και το γκολ που δεχτήκαμε σε πλήρη ακινησία, με την μπάλα να κυλάει σε σλόου μόσιον. Τι φάση! Λες και κάποιος διέλυσε για δευτερόλεπτα το νευρικό σύστημα του Σωκράτη και του Ορέστη και έμειναν ακίνητοι. Σαν να μηδενίστηκε ο χρόνος, σαν να σταμάτησε στιγμιαία ο πλανήτης, σαν να ήταν όλα αυτό φωτογραφία στο κάδρο τού τοίχου – όχι μια ζωντανή στιγμή.

Και μείναμε στο τέλος αποσβολωμένοι να ψάχνουμε το πώς και το και το γιατί. Πικραμένοι γιατί δεν φτάσαμε στους οκτώ του Κόσμου! Αυτό και μόνο δείχνει ότι η Εθνική μεγάλωσε πολύ περισσότερο από την πίκρα μας. Έγινε απαιτητική και εμείς το ίδιο μαζί της.

Διον. Βραϊμάκης 

(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τρίτης)