Ο δολοφόνος, το καλό παιδί, και οι τέσσερις δουλειές του Ρουπακιά...

Οι δολοφόνοι είναι «φιλήσυχοι άνθρωποι», «καλοί οικογενειάρχες», «ενάρετοι γιοι» που δεν θα μπορούσαν σκοτώσουν μυρμήγκι – ανθρώπινη ψυχή θα έπαιρναν; Το έχουμε εμπεδώσει από τις μαρτυρίες εκατοντάδων μαρτύρων. Τηλεοπτικών μαρτύρων κατά κανόνα – γειτόνων, φίλων, περιπτεράδων, που τυχαίνει σχεδόν πάντα να μιλάνε καθημερινά με θύτες και θύματα. Ο Γιώργος Ρουπακιάς δεν ξέφυγε από την περιγραφή. Σχεδόν καρμπόν με άλλες προηγούμενες. Αλλάζουν μόνο τα ονόματα, οι περιοχές, οι λόγοι. Όπως εδώ: +/- Δείτε τη συνέχεια

«Ο Γιώργος ήταν πάντα φιλότιμος και συνεπής στην δουλειά του, άνθρωπος της παρέας και μακριά από διαπληκτισμούς. Μία φορά γινόταν καυγάς έξω από την εταιρεία πετρελαιοειδών και θυμάμαι ότι κρύφτηκε για να μην μπλέξει... Παλιά ήταν άλλου κόμματος αλλά πριν από περίπου δύο χρόνια άρχισε να μπλέκει με την Χρυσή Αυγή. Όταν τον ρωτήσαμε πού οφείλεται αυτή η μεταστροφή του μας εξήγησε ότι το έκανε για να συμπληρώνει το εισόδημά του, γιατί δεν ήθελε να λείπει τίποτα από την οικογένειά του. Γι' αυτό και είχε βάλει και τους δικούς του να δουλεύουν περιστασιακά εκεί».

Ο Γιώργος το καλό, φιλήσυχο παιδί έκανε τέσσερις δουλειές για να τα βγάλει πέρα: οδηγός σε πρατήριο διανομής καυσίμων, υπάλληλος ιχθυοπωλείου και απασχολούμενος στο κυλικείο της Χρυσής Αυγής. Η τέταρτη δουλειά ήταν προφανώς και η πιο προσοδοφόρα: επαγγελματίας μπράβος και εργολάβος μαχαιρωμάτων. Γι’ αυτό – λέει – είχε το μαχαίρι έτοιμο δίπλα στον λεβιέ των ταχυτήτων. Τον φώναξαν για να αναλάβει τη δουλειά στο Κερατσίνι, να «καθαρίσει» (χωρίς αυτός να έχει καμιά φόρτιση από το επεισόδιο) και έσβησε έναν νέο άνθρωπο. Εν ψυχρώ. Γιατί ο επαγγελματίας πρέπει να έχει πάντα ψυχραιμία. Και να είναι αξιόπιστος στη δουλειά του.