Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ… ΞΕΦΤΙΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ! ΑΝΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΤΣΙΛΗΣΕΙ ΤΑ ΜΑΝΙΚΕΤΟΚΟΥΜΠΑ ΤΟΥ ΜΕ «ΑΙΜΑ». ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕ Η ΚΡΙΣΗ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟΝ ΤΟΜΣΕΝ ΜΕ ΜΟΥΦΑ-ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΜΕ ΠΕΙΝΑ
Άρθρο του HARDDOG
Στουρνάρας, ο τσιφλικάς τής κυβερνητικής αυθαιρεσίας. Ο ακούραστος που μπαίνει στο νοσοκομείο (σε ιδιωτικό βεβαίως!) με αδιαθεσία, διαγιγνώσκουν υπερκόπωση, του συστήνουν να παραμείνει για νοσηλεία, ή τουλάχιστον να οικουρήσει, αλλά εκείνος ξεχύνεται με το σπαθί στη μάχη. «Έχει πόλεμο έξω, μάνα»! Δεν είναι ώρα για λιποψυχία ούτε για ανάπαυση. Έχει να κόψει έξοδα, δικαιώματα, επιδόματα, αξιοπρέπειες και «κεφάλια». Την τσάκισε την Υπερκόπωση, την ξεφτίλισε…
Στουρνάρας, το είδος τού φρούτου που ωρίμασε με την Κρίση: το φρούτο του τεχνοκράτη πολιτικού. Πρώτα ο Παπαδήμος, ύστερα μερικοί άλλοι και μετά ο Στουρνάρας. Ο «άνθρωπος των τραπεζών», όπως τον χαρακτήρισε στέλεχος της Ν.Δ., ο Νικήτας Κακλαμάνης και – κυριολεκτικά – ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής: παραιτήθηκε ο Ράπανος από υπουργός Οικονομικών πριν προλάβει να ορκιστεί και ο νέος τοκετός έβγαλε Στουρνάρα. Ο Ράπανος υπάκουσε στις εντολές τών γιατρών, έμεινε στο νοσοκομείο και δεν δέχτηκε για λόγους υγείας (και πιθανόν όχι μόνο) να αναλάβει. Αλλά ο Στουρνάρας είναι ψηλής καρυδιάς καρύδι, πιο σκληρό, και υπακούει στη φωνή τής συνείδησής του.
«Γιάννη θα αποτύχεις», του έγραψε τότε (έτσι, ή κάπως έτσι) ο Βαρουφάκης. Αλλά ο Γιάννης ήταν έτοιμος για όλα. Ο πρώτος καβαλάρης, το πρώτο σπαθί στην τρικομματική. Δράση με ηρεμία και αποφασιστικότητα.
Στουρνάρας, το άκαμπτο χαμόγελο του αποφασισμένου, η ευγένεια και η ηρεμία τού ταγμένου, το ύφος του εξολοθρευτή που δεν αγριεύει, δεν ανεβάζει τον τόνο της φωνής, δεν εκτρέπεται σε άπρεπες φράσεις. Μόνο «σφάζει» προσπαθώντας να μην πιτσιλίσει με αίμα τα γιάπικα μανικετόκουμπά του. Ενίοτε απειλεί: «Θα πεινάσει κόσμος αν δεν ψηφιστούν μέτρα» (προσέξατε; «Θα πεινάσει κόσμος», όχι «θα πεινάσουμε»). Επικοινωνεί τον τσαμπουκά του με τον Τόμσεν. Τον διοχετεύει στις εφημερίδες. «Να σηκωθείτε να φύγετε», φέρεται να φωνάζει στον αρχιτροϊκανό. Και ακόμα ότι «έχω μείνει μόνος, δεν το βλέπεις;» (αλλά, φυσικά, ΔΕΝ είναι ΚΑΘΟΛΟΥ μόνος).
Δηλώνει ότι δήθεν θα παραιτηθεί και μετά – σαν να τρόμαξε από τα λόγια του – ξεχύνεται με μεγαλύτερη ορμή στο έργο. Υποβαθμίζει τις διαφορές με την τρόικα, λέει ότι αυτά που μας χωρίζουν πλέον είναι «περί όνου σκιάς», αλλά αργότερα αποκαλύπτεται το χάσμα που μέσα του μπορεί να καταβαραθρωθεί η κυβέρνηση.
Γιάννης Στουρνάρας, ο αποτελεσματικός, ο αποφασιστικός, ο αδυσώπητος και ο άτεγκτος. Δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερο.
** Το μπλογκ δεν θα ενημερώνεται όσο διαρκέσουν οι επαναλαμβανόμενες απεργίες που κήρυξαν οι Ενώσεις του Τύπου για το νέο ανδραγάθημα της τελευταίας στιγμής (και απροειδοποίητα) τού Γιάννη Στουρνάρα: να εντάξει τα δημοσιογραφικά ταμεία στον βυθιζόμενο ΕΟΠΥΥ, προσβλέποντας στη μεγάλη τους προίκα – έστω και φαγωμένη από προηγούμενο «προικοθήρα». Δηλαδή τα αποθεματικά και το αγγελιόσημό τους.
Άρθρο του HARDDOG
Στουρνάρας, ο τσιφλικάς τής κυβερνητικής αυθαιρεσίας. Ο ακούραστος που μπαίνει στο νοσοκομείο (σε ιδιωτικό βεβαίως!) με αδιαθεσία, διαγιγνώσκουν υπερκόπωση, του συστήνουν να παραμείνει για νοσηλεία, ή τουλάχιστον να οικουρήσει, αλλά εκείνος ξεχύνεται με το σπαθί στη μάχη. «Έχει πόλεμο έξω, μάνα»! Δεν είναι ώρα για λιποψυχία ούτε για ανάπαυση. Έχει να κόψει έξοδα, δικαιώματα, επιδόματα, αξιοπρέπειες και «κεφάλια». Την τσάκισε την Υπερκόπωση, την ξεφτίλισε…
Στουρνάρας, το είδος τού φρούτου που ωρίμασε με την Κρίση: το φρούτο του τεχνοκράτη πολιτικού. Πρώτα ο Παπαδήμος, ύστερα μερικοί άλλοι και μετά ο Στουρνάρας. Ο «άνθρωπος των τραπεζών», όπως τον χαρακτήρισε στέλεχος της Ν.Δ., ο Νικήτας Κακλαμάνης και – κυριολεκτικά – ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής: παραιτήθηκε ο Ράπανος από υπουργός Οικονομικών πριν προλάβει να ορκιστεί και ο νέος τοκετός έβγαλε Στουρνάρα. Ο Ράπανος υπάκουσε στις εντολές τών γιατρών, έμεινε στο νοσοκομείο και δεν δέχτηκε για λόγους υγείας (και πιθανόν όχι μόνο) να αναλάβει. Αλλά ο Στουρνάρας είναι ψηλής καρυδιάς καρύδι, πιο σκληρό, και υπακούει στη φωνή τής συνείδησής του.
«Γιάννη θα αποτύχεις», του έγραψε τότε (έτσι, ή κάπως έτσι) ο Βαρουφάκης. Αλλά ο Γιάννης ήταν έτοιμος για όλα. Ο πρώτος καβαλάρης, το πρώτο σπαθί στην τρικομματική. Δράση με ηρεμία και αποφασιστικότητα.
Στουρνάρας, το άκαμπτο χαμόγελο του αποφασισμένου, η ευγένεια και η ηρεμία τού ταγμένου, το ύφος του εξολοθρευτή που δεν αγριεύει, δεν ανεβάζει τον τόνο της φωνής, δεν εκτρέπεται σε άπρεπες φράσεις. Μόνο «σφάζει» προσπαθώντας να μην πιτσιλίσει με αίμα τα γιάπικα μανικετόκουμπά του. Ενίοτε απειλεί: «Θα πεινάσει κόσμος αν δεν ψηφιστούν μέτρα» (προσέξατε; «Θα πεινάσει κόσμος», όχι «θα πεινάσουμε»). Επικοινωνεί τον τσαμπουκά του με τον Τόμσεν. Τον διοχετεύει στις εφημερίδες. «Να σηκωθείτε να φύγετε», φέρεται να φωνάζει στον αρχιτροϊκανό. Και ακόμα ότι «έχω μείνει μόνος, δεν το βλέπεις;» (αλλά, φυσικά, ΔΕΝ είναι ΚΑΘΟΛΟΥ μόνος).
Δηλώνει ότι δήθεν θα παραιτηθεί και μετά – σαν να τρόμαξε από τα λόγια του – ξεχύνεται με μεγαλύτερη ορμή στο έργο. Υποβαθμίζει τις διαφορές με την τρόικα, λέει ότι αυτά που μας χωρίζουν πλέον είναι «περί όνου σκιάς», αλλά αργότερα αποκαλύπτεται το χάσμα που μέσα του μπορεί να καταβαραθρωθεί η κυβέρνηση.
Γιάννης Στουρνάρας, ο αποτελεσματικός, ο αποφασιστικός, ο αδυσώπητος και ο άτεγκτος. Δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερο.
** Το μπλογκ δεν θα ενημερώνεται όσο διαρκέσουν οι επαναλαμβανόμενες απεργίες που κήρυξαν οι Ενώσεις του Τύπου για το νέο ανδραγάθημα της τελευταίας στιγμής (και απροειδοποίητα) τού Γιάννη Στουρνάρα: να εντάξει τα δημοσιογραφικά ταμεία στον βυθιζόμενο ΕΟΠΥΥ, προσβλέποντας στη μεγάλη τους προίκα – έστω και φαγωμένη από προηγούμενο «προικοθήρα». Δηλαδή τα αποθεματικά και το αγγελιόσημό τους.
Μία ιστορία που φέρνει προς Ευάγγελο Βενιζέλο, Βαγγέλη για τους φίλους (δηλαδή, ελάχιστους!…). Ενώ καταστρώνει τα σχέδια επί της λαδόκολλας, με την «ενδεκάδα νίκης» σε πλήρη (μεγάλη δημοκρατική) παράταξη, τον έναν «κεφτέ», τον Λοβέρδο, τον τρώει… η μωροφιλοδοξία. Πηγαίνει για δικό του κόμμα, οπότε ένας λιγότερος. Τον άλλον «κεφτέ», τον Πάγκαλο, τον τρώει η… ανάγκη πολιτικής επιβίωσης (Τόσο ώριμο και μεγάλο αρχηγό δεν θεωρεί τον Σαμαρά ούτε η πιο ξανθιά ΔΑΠίτισσα!). Τον τρίτο «κεφτέ», τον Χρυσοχοΐδη, τον τρώει κι αυτόν η πολιτική επιβίωση, αφού όπως μαρτυρά στη Στάη... Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ είναι το ίδιο, οπότε κίνησε κι αυτός κατά 'κει.
Κάτι άλλους «κεφτέδες», όπως τον Σκανδαλίδη, τον Κασσή, τον Κεγκέρογλου, τους τρώει η όψιμη πρεμούρα μη τυχόν τους κατηγορήσουν για εχθρούς του λαού… Φαντάζομαι ότι ο φουκαράς ο Μπάμπης ο Τακούνας, όταν προ αμνημονεύτων ετών, αποφάσιζε να γίνει προπονητής, ονειρευόταν πως κάποια στιγμή θ' αναλάβει ομάδα Α’ Εθνικής. Δούλεψε, όντως, μια φορά στην Α’ Εθνική, κάποτε στον Εθνικό επί προεδρίας Νίκου Μισίδη, αλλά ως προπονητής τερματοφυλάκων. Μέχρις εκεί. Μετά ξαναγύρισε σε συλλόγους όπως το… Σχηματάρι (αν θυμάμαι καλά, μολονότι δεν έχει τόση σημασία το όνομα).
Εντέλει, τον πήραν και τα χρόνια, αποσύρθηκε. Έτσι και ο Ευάγγελος. Έφτασε υπουργός, αλλά ποτέ πρωθυπουργός. Και όταν πλέον καθοδηγείς ομάδα μεγέθους Σχηματαρίου, πόσες ελπίδες έχεις; Όσο ρευστό και αν είναι τοπίο, όσες ευκαιρίες και αν γεννά η κρίση, όσες αναδιαρθρώσεις και αν γίνουν, το πολύ το… Σχηματάρι να γίνει Αναγέννηση Καρδίτσας.
Ζητώ συγγνώμη από τον Μπάμπη Τακούνα, αυτόν τον καλό καγαθό βιοπαλαιστή της μπάλας, που τον παραλλήλισα με τον Βενιζέλο. Βιοπαλαιστή, τουλάχιστον, δεν τον λες τον Ευάγγελο...