ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ - ΚΑΡΤΟΥΝ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΤΡΑΞΙΟΝ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.
Το χρονικό ενός προδιαγεγραμμένου ποδοσφαιρικού θανάτου βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα ποδοσφαιρικά νήπια της ΑΕΚ οδηγήθηκαν σε ένα πρωτάθλημα κινημένων σχεδίων για σφαγή, προς χαρά τού καρτουνίστα που είχε, επιτέλους, σε αυτήν την αντιδημοφιλή, αντιεμπορική, διοργάνωση να παρουσιάσει κάτι ενδιαφέρον και μάλιστα με λίγο «αίμα»: το πώς, δηλαδή, ένα από τα τρία μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού ποδοσφαίρου σαπίζει αργά και σταθερά στο δρόμο προς τη Β΄ Εθνική. Αν κάτι ξεχωρίζει σε αυτήν τη φιέστα σκελετών τού παρελθόντος, δεν είναι το ποιος θα βγει πρωταθλητής (πασίγνωστος), με πόσους βαθμούς διαφορά από τους άλλους μεγάλους (πιθανότατα διψήφιος αριθμός) και ποιοι θα υποβιβαστούν. Ενδιαφέρον έχει η ατραξιόν με τον διαρκή εννεάμηνο σπαραγμό τής ΑΕΚ, η σαλαμοποίηση με τα κομματάκια που κόβονται σε κάθε αγωνιστική από τον αετό, το γλέντι κάθε πικραμένου, αδύναμου και ανήμπορου που αν δεν πάρει απ’ αυτήν το μερίδιο των βαθμών που του αναλογεί, όπως οι προηγούμενοι πικραμένοι, τότε θα είναι αδικαιολόγητη απώλεια. +/- Δείτε τη συνέχεια
Το χρονικό ενός προδιαγεγραμμένου ποδοσφαιρικού θανάτου βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα ποδοσφαιρικά νήπια της ΑΕΚ οδηγήθηκαν σε ένα πρωτάθλημα κινημένων σχεδίων για σφαγή, προς χαρά τού καρτουνίστα που είχε, επιτέλους, σε αυτήν την αντιδημοφιλή, αντιεμπορική, διοργάνωση να παρουσιάσει κάτι ενδιαφέρον και μάλιστα με λίγο «αίμα»: το πώς, δηλαδή, ένα από τα τρία μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού ποδοσφαίρου σαπίζει αργά και σταθερά στο δρόμο προς τη Β΄ Εθνική. Αν κάτι ξεχωρίζει σε αυτήν τη φιέστα σκελετών τού παρελθόντος, δεν είναι το ποιος θα βγει πρωταθλητής (πασίγνωστος), με πόσους βαθμούς διαφορά από τους άλλους μεγάλους (πιθανότατα διψήφιος αριθμός) και ποιοι θα υποβιβαστούν. Ενδιαφέρον έχει η ατραξιόν με τον διαρκή εννεάμηνο σπαραγμό τής ΑΕΚ, η σαλαμοποίηση με τα κομματάκια που κόβονται σε κάθε αγωνιστική από τον αετό, το γλέντι κάθε πικραμένου, αδύναμου και ανήμπορου που αν δεν πάρει απ’ αυτήν το μερίδιο των βαθμών που του αναλογεί, όπως οι προηγούμενοι πικραμένοι, τότε θα είναι αδικαιολόγητη απώλεια. +/- Δείτε τη συνέχεια
Όπως δεν γίνεται τούρτα μόνο με… κερασάκι για τη σαντιγί, έτσι δεν φτιάχνεται και ομάδα με υψηλό προσδόκιμο αγωνιστικό χρόνο ζωής μόνο με πρωτόβγαλτους, άκαπνους, άπειρους παίκτες. Στις 26 Αυγούστου, γράφοντας για ένα σχόλιο του καλού φίλου και συνάδελφου Γιάννη Ξενάκη, εξέφραζα την ανησυχία μου γι’ αυτήν την απελπισμένη, αναγκαστική και απονενοημένη προσπάθεια της ΑΕΚ να φτιάξει ομάδα με χαμηλά συμβόλαια, χαμηλής εμπειρίας παίκτες, χαμηλών προσδοκιών σύνολο και υψηλού κινδύνου υλικό για το ιστορικό όνομά της. Το σχόλιο (δείτε εδώ) κατέληγε ως εξής:
«… δεν αποκλείεται, είναι πιθανό μάλλον, φορτωμένα αυτά τα (ποδοσφαιρικά) νήπια με τη φανέλα Νεστορίδηδων, Μαύρων, Παπαϊωάννηδων, Ντέμηδων κλπ, και την υποχρέωση να δώσουν μάχη επιβίωσης για την ομάδα, να φτάσουν τελικά στα χέρια τού Ηρώδη. Μακάρι να μη γίνει έτσι. Τότε θα μιλάμε για ιστορικό ποδοσφαιρικό κατόρθωμα».
Εκείνοι οι φόβοι (του Αυγούστου) φαίνεται να γίνονται πραγματικότητα με εφιαλτικό τρόπο: ένας βαθμός σε πέντε παιχνίδια και μεταμόρφωση της ελπίδας σε ίζημα που έχει κατακαθίσει στην τελευταία θέση. Το δυστύχημα είναι πως η ΑΕΚ δεν έχει Γιάννη Ιωαννίδη για να της χαρίσει στο τέλος τής χρονιάς μια κατηγορία. Κι είναι δύσκολο ως το άλλο καλοκαίρι να τον εφεύρει...