Όποιο κεφάλι ασπρίζει το σημαδεύουν

ΤΑ «ΤΙΜΗΜΕΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ» ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ… ΑΤΙΜΑΣΜΕΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ. ΤΟ «Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΕΝΑ ΨΕΜΑ», ΤΟΥ ΝΤΕΜΟΛ, ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ. 

Από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου εξακόντιζε από τα προεκλογικά μπαλκόνια ύμνους για τα «τιμημένα γηρατειά», έτρεξε πολύ λασπόνερο στην κοίτη τής πολιτικής ζωής. Η λαϊκίστικη αναφώνηση του Ανδρέα είχε κι ένα περιεχόμενο, μια ανταπόδοση: τότε οι γέροντες έφαγαν ψωμάκι, τους αυξήθηκαν οι συντάξεις – σε κάποιους διπλασιάστηκαν –, η ζωή τους έγινε καλύτερη και απέκτησε μερικά παραπάνω νοήματα από την προετοιμασία τής μετάβασης στο επέκεινα και την παράδοση μιας «καλής ψυχής».
Οι επίγονοι του Α.Π., που λένε ότι είναι σοσιαλιστές και έχουν καταστήσει τον τίτλο ΠΑΣΟΚ ψευδεπίγραφο (δεν έχει καμιά σχέση με το κόμμα των πρώτων δεκαετιών – όσα στραβά κι αν καταλογίσεις σε εκείνο) φρόντισαν να μεταβάλουν τα «τιμημένα γηρατειά» σε ατιμασμένους εξαθλιωμένους γέροντες. Και τώρα παρέδωσαν το νυστέρι σε άλλους για να συνεχίσουν το χειρουργείο – με τη δική τους πάντα επιστημονική επίβλεψη. +/- Δείτε τη συνέχεια

Όποτε η τρόικα επιβάλει εξοικονόμηση δισεκατομμυρίων, οι οικονομικές αυθεντίες τού τόπου σηκώνουν το όπλο και όποιο κεφάλι ασπρίζει το σημαδεύουν. Θεωρούν νεκρούς τους απόμαχους που πιο νεκροί δεν γίνονται. Και μεγαλώνουν οι εκατόμβες. Γιατί γι’ αυτούς ο συνταξιούχος δεν μπορεί να κάνει απεργία, να κατεβάσει τα ρολά, να σταματήσει τα τρένα, να δέσει στις μπίντες των λιμανιών τα καράβια. Δεν έχει εργασιακό παλμό, χτύπους στην καρδιά, δεν είναι παραγωγικός – γι’ αυτό λοιπόν σκοτώστε τον!

Του έκοψαν επικουρικές συντάξεις, ξανά και ξανά, βασικές συντάξεις, ξανά και ξανά, του στέρησαν τον γιατρό (τώρα τον πληρώνει σε κάθε επίσκεψη), του έκοψαν φάρμακα (1.300 τίτλοι είναι εκτός συνταγολογίων για τα ταμεία), του μετέτρεψαν τα δώρα σε βοηθήματα των εορτών, σε χαρτζιλίκια δηλαδή, και τώρα σκέφτονται – είναι έτοιμοι για την ακρίβεια – να του κόψουν κι αυτά τα χαρτζιλίκια για να τα ρίξουν στο στόμα του θεριού που αυτή τη φορά θέλει 11,5 δισ. (το λιγότερο, μην ξεχνιόμαστε!) για να κορέσει το ακόρεστο πατσοκοίλι του.

Το εξοργιστικό είναι ότι οι τρεις συγκυβερνήτες τού σαπιοκάραβου που πλέει προς τους βράχους, είχαν υποσχεθεί ότι δεν θα πειράξουν τον κόσμο των απομάχων. Το μεγάλο ψέμα. Ένα ακόμα μεγάλο ψέμα. Πώς το είχε πει ο Στέφαν Ντεμόλ όταν έφυγε από τον ΠΑΣ; «Οι Έλληνες άμα δεν πουν ένα ψέμα δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ». Θα έπρεπε να προσθέσει πλάι στους «Έλληνες» το «πολιτικοί».

Οι (δια)νομείς της εξουσίας κάνουν πως παλεύουν για τα μάτια του κόσμου και για την ψήφο των συνταξιούχων. Ο Κουβέλης έδωσε μάχη, λέει, και πέρασε, για να μη μειωθεί η σύνταξη του ΟΓΑ. Έσωσε τριάντα ευρώ για τους συνταξιούχους που θα τα χάσουν βέβαια αν τους κοπεί – και θα τους κοπεί – το όποιο απολειφάδι δώρου εξακολουθούν να εισπράττουν από τα υπολείμματα φιλευσπλαχνίας μιας άσπλαχνης Πολιτείας.

Κοροϊδίες και ταχυδακτυλουργίες για να μπερδέψουν τους απόμαχους της αγροτιάς – τους ξωμάχους, όπως τους μάθαμε στα βιβλία του Δημοτικού – με τα κατάλευκα και τα γκρίζα κεφάλια.

Υγ.: Φυσικά, το «Όποιο κεφάλι ασπρίζει το σημαδεύουν» είναι σχήμα (περιορισμένου) λόγου. Γιατί στο κάδρο της σκοποβολής τους υπάρχουν πάρα πολλά κεφάλια – κάθε ηλικίας και πολλών κοινωνικών τάξεων. Απλώς οι πυροβολισμοί σε τελείως ανυπεράσπιστους και ανήμπορους να αντιδράσουν προκαλούν μεγαλύτερη θλίψη. Και περισσότερη οργή.

‎«Μπλε Πανσέληνος», λέει...

Ελα, πες την αλήθεια, έχεις τσακίσει τα Viagra, έτσι???

Μιχάλης Καβαλλάρης (επιλογές από το fb)

Τέλος του μήνα, καλή επιστροφή...

Φάγαμε του σκασμού αυτό το καλοκαίρι... 



(Καλές οι διακοπές, αλλά παίρνεις κάνα κιλάκι παραπάνω, χαλάλι).

Ο ΠΑΟ, ο Φερέιρα και οι άλλοι

Ο Φερέιρα είναι προφανώς ένας εξαιρετικός προπονητής, αφού κατάφερε να δουλέψει σε μια ομάδα υψηλού επιπέδου όπως είναι η Πόρτο. Η παρουσία του στον Παναθηναϊκό δεν είναι ούτε άσπρο ούτε μαύρο. Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους που είναι σε μια ομάδα με σωρεία προβλημάτων.Η αλήθεια είναι ότι δεν δούλεψε ΠΟΤΕ σε νορμάλ συνθήκες. +/- Δείτε τη συνέχεια

Για 1,5 χρόνο ήταν στον πάγκο, χωρίς να υπάρχει κανονική διοίκηση. Δεν είχε ποτέ μεγάλο μπάτζετ στα χέρια του για μεταγραφικές κινήσεις και βίωσε την κυριαρχία Μαρινάκη στα κέντρα αποφάσεων, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Από την άλλη είχε δύο ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς από ομάδες σαφώς χειρότερες από τον Παναθηναϊκό, το περσινό καλοκαίρι (Οντένσε, Μακάμπι Τελ Αβίβ) και έναν αποκλεισμό από μια σαφώς καλύτερη ομάδα φέτος (Μάλαγα). Επίσης είχε δύο αποκλεισμούς στο Κύπελλο (ΑΕΚ, Πανιώνιος), που σηκώνουν μεγάλη κουβέντα...

(...) Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό είναι ότι διαχρονικά τρώει τις σάρκες του και ενίοτε και τα... παιδιά του. Αυτούς που τρώει πάντοτε είναι τους προπονητές του!

Με αφορμή τον Φερέιρα προσπάθησα να θυμηθώ τον τελευταίο προπονητή που είχε πλήρη διοικητική στήριξη, αλλά και πλήρη αποδοχή από τον κόσμο και τα ΜΜΕ! Χρειάστηκε να φτάσω στην περασμένη... χιλιετία, στον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα!

(...) Ο Νίκος Νιόπλιας που κατέκτησε το νταμπλ, ήταν διαρκώς στην αμφισβήτηση λόγω απειρίας!

Ο Χένκ Τεν Κάτε που ήρθε μετά βαΐων και κλάδων, βρέθηκε στην εμπόλεμη ζώνη της πολυμετοχικότητας, αλλά και της δικής του στενοκεφαλιάς.

Ο Ζοσέ Πεσέιρο κατάφερε να χάσει ένα Πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια του (έχει μείνει στην ιστορία η... συχνοουρία που τον έπιασε από το άγχος του στο περιβόητο ματς της Ξάνθης) και να φύγει με την ταμπέλα του προπονητή που προσπάθησε να σβήσει από τον χάρτη το Νίνη!

Ο Βίκτορ Μουνιόθ μπορεί ν' ανέδειξε το Νίνη, αλλά έχασε με κατεβασμένα τα χέρια το Πρωτάθλημα και με εντελώς άδοξο τρόπο το Κύπελλο (Λάρισα).

(...) Για να φτάσουμε στην αλλαγή της χιλιετίας, όπου έγινε ένα ακόμη παράδοξο. Ο Παναθηναϊκός βρήκε στο πρόσωπο του Γιάννη Κυράστα έναν εξαιρετικό προπονητή. Έστω και εάν στην αρχή αμφισβητήθηκε, με αποκορύφωμα το πρωτοσέλιδο του "Φίλαθλου", "Λευκή πετσέτα από Βαρδινογιάννη με την επιλογή Κυράστα!"

** Αποσπάσματα από άρθρο του Γιώργου Σπανουδάκη στο aioniapistos.gr. Διαβάστε το ολόκληρο και δείτε τι αναφέρει για προπονητές που πέρασαν τη νέα χιλιετία από τον πάγκο του ΠΑΟ.

Πώς θα αντέξουμε τόση φτήνια;

Εντάξει, ακριβαίνουν το πετρέλαιο θέρμανσης, η βενζίνη, η ΔΕΗ, τα ναύλα στα πλοία, τα σχολικά, οι ασφάλειες, τα τρόφιμα και μερικά ακόμα, αλλά με υπουργική απόφαση μειώνονται οι τιμές στα κυλικεία. Στα σχολεία το τοστ από ψωμί ολικής άλεσης με τυρί (με προσθήκη ή μη λαχανικών και άλλων) θα πωλείται 1 ευρώ από 1,30, στα τρένα το τοστ με ζαμπόν-τυρί άψητο (αλλά και ψημένο άμα θες!) 1,35 από 1,80 και στα πλοία το τσάι 1,20 από 1,60. Ρε, τι κωλόφαρδος λαός είμαστε!

Πολυτέλεια και στα 80 του

Ο Μπάγεβιτς, στον οποίον οι διάφοροι ANAL-υτές χρεώνουν ότι είναι «ξεπερασμένος», θα μπορούσε να έχει... ξεπεράσει τη Νιούκαστλ και να έχει φτάσει σε ευρωπαϊκή υπέρβαση ΚΑΙ με τον Ατρόμητο, όμως ο Ελβετός ήταν πουτάνας γιος. Ο Σέρβος θα είναι πολυτέλεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο ακόμα και στα 80 του. Σας αρέσει δε σας αρέσει...

Γιάννης Μπίλιος (επιλογές από το fb)

Μία παράνοια από εδώ ώς τη... Θράκη

ΤΟ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΕΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΘΡΑΚΗ. Ο ΞΑΝΘΙΩΤΗΣ ΤΟΡΟΣΙΔΗΣ ΚΑΙ Ο... ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΞΑΝΘΙΩΤΗΣ ΜΠΑΡΓΚΑΝ ΚΕΝΑΝ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ. ΟΙ ΥΠΕΡΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΝΘΕΝ ΚΑΚΕΙΘΕΝ ΚΑΙ... ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΙΡΟΠΙΑΣΤΑ! 

Γράφει ο BADDOG

Έχει κατακλυστεί τις τελευταίες ημέρες ο κυβερνοχώρος (ου μην) από υλακές «Ελληνόψυχων» για την ποσόστωση που στέλνει «Μουσουλμάνους της Θράκης» στα ΑΕΙ με προνομιακές βάσεις εισαγωγής. Και σιγά μην άφηνε την ευκαιρία η (πολυσχιδούς δράσης, άρα πότε πότε και κοινοβουλευτικής...) Χρυσή Αυγή. Επερώτηση στη Βουλή για τον... ρατσισμό, λέει, εις βάρος των δικών μας παιδιών! Εν προκειμένω, η φαιδρότητα της συμμορίας είναι διφυής. Από τη μία, έπρεπε ν' ανακοινωθούν οι βάσεις για ν' ανακαλύψει τι προβλέπει ένας νόμος! Από την άλλη, η ποσόστωση είναι μία «πατέντα» εθνικιστικής λογικής! +/- Δείτε τη συνέχεια

Να πάψουν, δηλαδή, οι «Μουσουλμάνοι» να πηγαίνουν στα τουρκικά πανεπιστήμια και να σπουδάζουν στα εγχώρια, μπας και τους εξελληνίσουμε! Να ήταν, όμως, μόνον η Χρυσή Αυγή; Το κακό είναι ότι η σύγχυση και η ανοησία περί το «ευαίσθητο» αυτό θέμα διατρέχουν οριζοντίως και καθέτως ολόκληρη την κοινωνία και την ιστορία του ελληνικού κράτους τον τελευταίο αιώνα.

Η μεν κοινωνία, δεν ξέρει πού παν' τα τέσσερα. Παπαγαλίζει δυο - τρία διαδεδομένα ιδεολογήματα και βραχυκυκλώνει, χωρίς να το παραδέχεται, όταν η κουβέντα φτάνει στο τι, επιτέλους, είναι αυτοί οι άνθρωποι. Φοβάται, ακόμη και να προσδιορίσει αυτόν τον κόσμο με τ' αυτονόητα επίθετα «Ξανθιώτες» και «Κομοτηναίοι». Που ως δηλωτικά καταγωγής πρέπει ν' αντιπροσωπεύουν, υποτίθεται, το χριστιανικό στοιχείο και τίποτε άλλο. Δεν το σκεφτόμαστε μεγαλοφώνως, αλλά έτσι συμπεριφερόμαστε.

Παρακολούθησα από τηλεοράσεως στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος τον αγώνα Βέροιας - Ολυμπιακού. Κι έχω την αίσθηση ότι δέκα τηλεοπτικές μεταδόσεις του ίδιου ματς από ισάριθμους - διαφορετικούς σπίκερ να επαναληφθούν, θ' ακούσουμε πολλές φορές για τον Ξανθιώτη Βασίλη Τοροσίδη και καμία για τον Ξανθιώτη Μπαργκάν Κενάν της Βέροιας. Εκεί αποφεύγουμε κάθε είδους προσδιορισμό, ώστε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.

Τρελαίνομαι, επίσης, όταν σε προσωπικές παρέες με ομοεθνείς (μου) Ξανθιώτες / -ισσες -τυγχάνει λόγω προσωπικών δεσμών με το μέρος να ξέρω κάμποσους και κάμποσες- μιλάνε για «Μουσουλμάνους». Μεταξύ μας είμαστε και λες και... αγορεύουν στον ΟΗΕ. Οι παλαιότεροι, που ούτε με τηλεόραση μεγάλωσαν ούτε ίντερνετ είχαν, μιλούσαν κανονικά, καθημερινά: «Η Τουρκάλα...», «Ο Πομάκος...». Απαξιωτικά πολλές φορές («Πομάκο» μπορούσε να αποκαλέσει ο Έλληνας μπαμπάς τον γιο του, όταν ήθελε να τον χαρακτηρίσει χαϊβάνι!). Αλλά το έλεγε. Δεν έκαναν τζιζ οι λέξεις.

Παλιά, επίσης, η βόλτα στο κέντρο της Ξάνθης σ' έβγαζε και σε μια... ταμπέλα που έγραφε «Τουρκική Ένωση». Τον 21ο αιώνα, όμως, αποφασίσαμε πως είναι ανεπίτρεπτο να υφίσταται σωματείο με τέτοια επωνυμία. Επίσης, στην απογραφή του 1951 ήταν καταχωρισμένο ότι «οι Τούρκοι είναι τόσοι», «οι Πομάκοι είναι τόσοι». Στην απογραφή του 2011 δεν νομίζω να υπάρχει κάτι σχετικό... Το δε ελληνικό κράτος, ακολούθησε στο διάβα των ετών -πολύ χοντρικά και καθόλου ακαδημαϊκά, μια και αυτές είναι οι δυνατότητές μου- τέσσερις γραμμές. Η μία έπαιζε «μπουνιές» με την άλλη. Και όταν το κράτος εγκατέλειπε τη μία, επανερχόταν σε αυτήν αφού στο μεταξύ είχε εγκαταλείψει κάποια άλλη. Μύλος! Και στο τέλος, φυσικά, δεν πέτυχε καμία.

Η μία γραμμή ήταν να αφομοιώσει στο ελληνικό έθνος Τούρκους και Πομάκους. Στο τέλος της ημέρας, με δεδομένη και την περίφημη Συνθήκης της Λωζάνης που 89 χρόνια μετά την έχουμε σαν ευαγγέλιο, καίτοι ομογενοποιούσε τη μειονότητα και μετέτρεπε την παρουσία των Μουσουλμάνων της Θράκης σε ζήτημα ελληνοτουρκικών σχέσεων, δεν αφομοίωσε ούτε τους μεν ούτε τους δε! Θρίαμβος!

Η δεύτερη «γραμμή» ήταν να διαχωρίσουμε τους Τούρκους από τους Πομάκους. Αλλά να μην αναγνωρίσουμε το γλωσσικό ιδίωμα των Πομάκων που μοιάζει με τα «ντόπικα» της Μακεδονίας κι έχουμε άλλα. Ούτε να υπάρξει κάποια υπόνοια ότι κουβαλάνε σλαβική ρίζα κι έχουμε και άλλα... άλλα, αφού ο «από Βορράν κίνδυνος», η Βουλγαρία, ήταν πάντα εκεί! Εντέλει, τους διαχωρίσαμε τόσο που η συντριπτική πλειονότητα των Πομάκων έχουν πια τουρκική συνείδηση! Επικό!

Η τρίτη γραμμή ήταν να τους εκδιώξει το πάνσοφο κράτος από το ελληνικό έδαφος, διά της εξαγοράς ή απαλλοτρίωσης περιουσιών. Σαν να λέμε, κάτι ανάλογο με ό,τι είχαν κάνει οι Τούρκοι στην Ίμβρο και την Τένεδο. Μία πολιτική που εδοξάσθη στα χρόνια της δικτατορίας (σε μειονοτικά αγροτεμάχια οικοδομήθηκαν πανεπιστήμια και φυλακές στην Κομοτηνή). Οι δικτάτορες έφυγαν, η μειονότητα έμεινε!

Επί Μητσοτάκη και Οικουμενικής, η ίδια πρακτική -να τους πάρουμε τα χωράφια κλπ.- με παραλλαγμένο στόχο: να αστικοποιηθούν και κατ' επέκταση να διασπαρούν στην Επικράτεια. Κράτησε ελάχιστα, δεν απέδωσε τίποτα. Το μόνο που πέτυχε ο Μητσοτάκης ήταν να οδηγήσει στη μετανάστευση Έλληνες εργάτες των εργοστασίων, καθώς η διακυβέρνησή του σηματοδότησε την πρώτη φάση της αποβιομηχάνισης της περιοχής!

Υπήρξε και μία πέμπτη, πιο... παρακρατική, γραμμή. Κάτι ψευτονταήδες (βετεράνοι έφεδροι αξιωματικοί και διάφοροι τέτοιοι), πριν καμιά εικοσαετία, είχαν συστήσει οργάνωση ονόματι «Γεράκι» κι οργάνωναν κάνα «πέσιμο» στους αλλόθρησκους. Είχε ακουστεί τότε και το όνομα (ως εμπλεκόμενου) κι ενός μετέπειτα προέδρου ΠΑΕ Α' Εθνικής... Εξυπακούεται ότι οι ασφαλίτικες δυνάμεις, ένθεν - κακείθεν, είχαν πολλή δουλειά όλες αυτές τις δεκαετίες. Και οι υπερπατριώτες, ένθεν - κακείθεν, το ίδιο. Κι ως γνωστόν, ο υπερπατριωτισμός είναι φερετζές για πάσης φύσεως ιδιωτικά συμφέροντα... Ως γνωστόν, επίσης, όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια...

Η μειονότητα, βέβαια, όλα αυτά τα χρόνια δεν περίμενε ν' αποφασίσουμε εμείς τι θέλουμε στη ζωή μας (και από τη ζωή τους). Ούτε περίμενε πότε θα καταλάβουμε εμείς τη διαφορά πολιτογράφησης - εθνολογικού προσδιορισμού (αυτοπροσδιορισμού κι ετεροπροσδιορισμού). Κι επέλεξε μόνη της αυτό που, καλώς ή κακώς, γούσταρε.

Φαντάζομαι, τέλος, ότι η μειονότητα της Θράκης γελάει με το επιχείρημα του χρυσαυγίτη βουλευτή ότι είναι ισότιμοι Έλληνες πολίτες και επομένως προς τι το προνόμιο; Γιατί αν του πεις του χρυσαυγίτη φωστήρα να μεταθέσουμε τον Χασάν Ογλού ή τον Χουσεΐν Ογλού που υπηρετεί κάπου στην ενδοχώρα (άγραφος νόμος εδώ και δεκαετίες) στην ελληνοτουρκική μεθόριο, θα βγάλει... τρίχα στο ξυρισμένο του κεφάλι και θα του σηκωθεί κάγκελο! Όπως φαντάζομαι ότι θα γελάνε κάποιοι και με τον ΓΑΠ, που εμπνεύστηκε τον νόμο! Διότι το να στείλει κάποιος από τη Ροδόπη το παιδί του να σπουδάσει Γεωπονική στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, θα του κοστίσει περισσότερο απ' ό,τι στην Κωνσταντινούπολη. Κι εκεί θα βρει και δουλειά όταν πάρει πτυχίο...

Αν και τον ΓΑΠ για τους δικούς της λόγους τον αγάπησε η μειονότητα. Όχι σαν τους Τούρκους της Τουρκίας που του πέταγαν καθίσματα στο «Σουκρού Σαράτσογλου». Παρεμπιπτόντως, σ' εκείνο το ματς Φενερμπαχτσέ - ΠΑΟ η μεταφράστρια που απασχόλησαν οι Τούρκοι (στις συνεντεύξεις Τύπου κλπ.) ήταν μια κοπέλα, κάτοικος Κωνσταντινούπολης. Ξανθιώτισσα. Ο μπαμπάς της διατηρούσε το καφενείο στο παλιό ΚΤΕΛ της Ξάνθης. Οι ανταποκρίσεις δεν θυμάμαι να ανέφεραν κάτι. Προφανώς, ο ιμάντας μεταφοράς του ειδησαρίου για την καταγωγή της μπλόκαρε από τη γνωστή εθνική αμηχανία και τα γνωστά ταμπού. Μπορεί και να μην θυμάμαι καλά...

ΥΓ.: Την Κυριακή αρχίζουν και θα διαρκέσουν μία εβδομάδα οι Γιορτές Παλιάς Πόλης στην Ξάνθη. Εάν βρεθεί κάποιος επισκέπτης στην κεντρική πλατεία και πέσει το μάτι του στο ζαχαροπλαστείο «Νέα Ελλάς» με το μουσουλμανικό όνομα του ιδιοκτήτη, να μπει οπωσδήποτε. Αλλά να μην μπει επειδή βρήκε έναν Μουσουλμάνο Ελληνάρα· στο προφίλ του στο facebook δηλώνει ως αγαπημένη του ομάδα την Μπεσίκτας! Να μπει επειδή θα βρει τα καλύτερα σιροπιαστά στην Ελλάδα! Και παλιά στην Ξάνθη αναφέρονταν στο συγκεκριμένο μαγαζί λέγοντας «πάμε στον Τούρκο»...

Κι όμως, το σκέφτηκαν...

Το άφησαν να βγει βόλτα για να τεστάρουν αντιδράσεις και το μάζεψαν αμέσως το νέο κατόρθωμα των εμπνεύσεών τους: το τέλος ακινησίας τω αυτοκινήτων (δηλαδή να πληρώνουν κι αυτοί που έχουν παραδώσει τις πινακίδες κυκλοφορίας). Η διάψευσή τους ότι δεν υπήρξε ποτέ θέμα, βεβαιώνει ακριβώς ότι υπήρξε θέμα!

Κόψτε από τους κοψοχέρηδες

Οι συνεταίροι στη σφαγή, σοσιαλιστές (χα), αριστεροί (χα, χα) και φιλελεύθεροι (σιωπή) σκέφτονται, λέει, να κόψουν οριστικά από ΟΛΟΥΣ τους συνταξιούχους, δημοσίους και ιδιωτικούς, δώρα και επιδόματα. ΑΥΤΟΙ (ναι ΑΥΤΟΙ) υπόσχονταν ότι δεν θα έκαναν οριζόντιες περικοπές, αλλά κάνουν. Ενώ θα έπρεπε να κόψουν ΜΟΝΟ από εκείνους που τους ψήφισαν. Τους σημερινούς κοψοχέρηδες.

Το ισπανικό ποδόσφαιρο είναι τόσο... ενδιαφέρον, ώστε η Ρεάλ και η Μπάρτσα παίζουν έξι φορές το χρόνο, για να μην ξεχάσουμε ότι υπάρχει.

 Γιάννης Μπίλιος (επιλογές από το fb)

Περισσότερο απο το "καλή επιτυχία" στον ΠΑΟΚ για απόψε χρειάζεται η ευχή "καλά μυαλά"

Άγγελος Μενδρινός (επιλογές από το fb)

Αν ξέραμε πώς φτιάχνονται νόμοι, λουκάνικα κι ελληνικό ποδόσφαιρο

ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ... (ΕΠΙ)ΚΡΙΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ. ΟΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΟΙ ΟΠΑΔΟΙ. ΟΙ «ΠΡΟΔΟΤΕΣ», Ο ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ, Ο ΠΑΠΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΙ ΤΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ

Γράφει ο BADDOG

Λίβελλος ενός «καλλιεργημένου οπαδού». Ένα άρθρο που υπερχείλισε από την εμπάθεια. Ένας γραφιάς παραδομένος σε μύθους και υπεραπλουστευτικά σχήματα, που χρησιμοποιεί την (όποια) αξία του βιβλίου ως πρόσχημα για να πατήσει το κουμπάκι και να εξαπολύσει τις ρουκέτες του. Η πλάκα είναι ότι επικαλείται και τον Ανδρέα Παπαεμμανουήλ, ο οποίος έφυγε κάποτε με τη ρετσινιά του «πουλημένου» από τον Παναθηναϊκό και πήγε στην ΑΕΚ! Ο ίδιος ο «Κούνελος» το έχει εκφράσει ανοιχτά ως το μεγάλο του παράπονο. Επίσης έχει πει, δημοσία, ότι η ΑΕΚ τού εξασφάλισε μόνιμη δουλειά στη ΔΕΗ. +/- Δείτε τη συνέχεια

Ο οποίος Παπαεμμανουήλ, παρεμπιπτόντως, γεννήθηκε δίπλα στο Καραϊσκάκη κι ενώ ήταν να υπογράψει από τον Πειραϊκό στον Ολυμπιακό, τον άρπαξε ο... μαέστρος σε κάτι τέτοια Μαντζεβελάκης. Κοινώς, Μπάγεβιτς, Σαλπιγγίδηδες, Νικοπολίδηδες και Μανωλάδες, «προδότες» και παρ' ολίγον «προδότες» (ο Παπαμανώλης, εν αντιθέσει με τον Νικοπολίδη δεν διέρρηξε τους δεσμούς του με τον ΠΑΟ) υπήρχαν ακόμη και στα χρόνια της (δήθεν) ποδοσφαιρικής αθωότητας.

Ποδοσφαιριστές με (όλων των τύπων τις) πικρίες θα υπάρχουν στο διηνεκές. Και πάντα οι επαγγελματίες (ημιεπαγγελματίες παλιότερα) ποδοσφαιριστές, όσο και αν δεν θέλουν να το πιστέψουν... καλλιεργημένοι και ακαλλιέργητοι οπαδοί, κοιτάζουν το προσωπικό τους συμφέρον -όποιο νομίζουν οι ίδιοι ότι είναι αυτό.

Και το ίδιο κάνουν οι παίκτες όταν κρεμάνε τα ποδοσφαιρικά παπούτσια τους, πολλές φορές με ποταπό τρόπο. Ανάμεσά τους, φυσικά, είναι και ο Νικοπολίδης. Στα δημοσιογραφικά γραφεία -σ' εκείνα όπου οι ένοικοί τους εγκύπτουν συστηματικά στα των γηπέδων και όχι στ' άλλα γραφεία, με τους διάφορους ευκαιριακούς κήνσορες της μπάλας- έχουν ειπωθεί για ποδοσφαιριστές, εν ενεργεία κι απόμαχους, τόσες και τέτοιες ιστορίες που το «αγνό κι ανιδιοτελές φίλαθλο κοινό» θα άλλαζε δέκα χρώματα αν τις μάθαινε. Και καλύτερα που δεν τις πληροφορήθηκε.

Κάποτε, ο Ότο Φον Μπίσμαρκ είχε πει ότι «οι άνθρωποι δεν πρέπει να βλέπουν πώς φτιάχνονται δύο πράγματα: οι νόμοι και τα λουκάνικα». Να προσθέσω κι ένα τρίτο: το ελληνικό ποδόσφαιρο.

** Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει το μεγάλο τεστ: να δώσει κάποιος σε έναν «Παναθηναϊκάρα», «Ολυμπιακάρα», «ΑΕΚάρα», «ΠΑΟΚάρα» ένα πενταψήφιο νούμερο ευρώ (ούτε καν εξαψήφιο), υπό τον όρο να πηγαίνει επί μία σεζόν με τα διακριτικά της αντίπαλης ομάδας στο γήπεδο και να φωνάζει υπέρ αυτής. Που δεν είναι και επαγγελματίες του ποδοσφαίρου (τουλάχιστον οι περισσότεροι εξ αυτών, διότι υπάρχουν και οι «αρχηγοί»)...

O Baddog αναφέρεται στο άρθρο τού Γιάννη Γεωργακόπουλου που δημοσιεύτηκε στο protagon.gr και αναδημοσιεύτηκε από τον Harddog. Διαβάστε το εδώ

Με τι καρδιά μάς δουλεύεις, κυρά μου;

Η φράου Μέρκελ μάς διαβεβαιώνει ότι ματώνει η καρδιά της που μειώνονται οι συντάξεις τών Ελλήνων. Μα έχει αίμα στις φλέβες της για να ματώνει η καρδιά; Απίστευτο!

(Για καρδιά ήμασταν σίγουροι πως δεν υπάρχει).

Ο Λένιν μέσα του!

Ο Βενιζέλος μίλησε για ανάγκη «εσωτερικής δικαιοσύνης των μέτρων», στηλίτευσε τη συμπεριφορά Σαμαρά σαν να είναι πρωθυπουργός μονοκομματικής κυβέρνησης και υπογράμμισε ότι «δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την οριστική διάλυση της μεσαίας τάξης» (τη μερική και προσωρινή διάλυση την έκανε εκείνος και την επιτρέπει). Νομίζω ότι ξύπνησε πάλι ο σοσιαλιστής μέσα του. Ο Λένιν κοιμάται ακόμα, αλλά του έχει βάλει ξυπνητήρι. Για αργότερα, στις εκλογές.

** Τι Αθλητικός Εισαγγελέας και κουραφέξαλα. Βάλτε 1.000 ευρώ χαρτόσημο σε κάθε ανακοίνωση ΠΑΕ να δείτε πώς κόβονται...μαχαίρι!
** Πέρασε η (ν)τροπολογία που επιτρέπει στις ΠΑΕ να μην πληρώνουν. Απλά να χρωστάνε!

 Άγγελος Μενδρινός (επιλογές από το fb)

Αλληλεγγύη στα φάρμακα: ο ένας παππούς να δανείζει τον άλλον...

ΤΟ «ΜΕΙΓΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ» ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ «ΜΕΙΓΜΑ ΑΠΟΔΗΜΙΑΣ»

Από το Σάββατο οι φαρμακοποιοί κόβουν το βερεσέ στον ΕΟΠΥΥ. Μετά οι μη έχοντες (χρήματα) και οι έχοντες ανάγκη (θεραπείας) θα καταφύγουν στα βότανα. Και στην απαράμιλλη ελληνική αλληλεγγύη. Ο ένας παππούς θα δανείζει χάπια στον άλλον:

-Όταν έχω θα σου το γυρίσω.
-Δεν πειράζει. Και πού ξέρεις αν θα με βρεις την άλλη φορά; 

Άλλωστε, η αλληλεγγύη δε δανείζει, χαρίζει. Ο έχων δύο χάπια δίνει στον συνάνθρωπο το ένα. Κι όποιος έχει ένα το κόβει στη μέση. Βοηθάει και η κατασκευή με τη χαρακιά στη μέση – γι’ αυτό την έχουν. «Βίδια» λένε αυτά τα φάρμακα τα τζάνκι που ξέρουν χρόνια την τέχνη να ψάχνουν για χάπια . Τώρα θα τη μάθουν και οι παππούδες. Θα βγουν στους δρόμους για τη δόση τους. Για τα χάπια τους, για να την… ακούνε. Τη ζωή εννοώ.

Υγ.: Από τη Δευτέρα διακόπτουν και οι γιατροί που συνεργάζονται με τον ΕΟΠΠΥ. Ποιος θα γράφει φάρμακα; Ο πρακτικός της γειτονιάς; Θυμάστε για ένα «μείγμα πολιτικής», ώστε να βγούμε από την κρίση, που μας έλεγαν; Τώρα έχουν φτιάξει άλλο μείγμα, μείγμα αποδημίας: ΟΧΙ φάρμακα, ΟΧΙ γιατροί, ΟΧΙ λεφτά από τους κομμένους μισθούς/συντάξεις, ΟΧΙ φορολογικές ελαφρύνσεις, ΟΧΙ κοινωνικές παροχές, ΟΧΙ δουλειά. Πού θα πάει, θα αραιώσουμε σιγά-σιγά, θα ελαφρυνθούν τα ταμεία. Ρε σεις, τα επιδόματα κηδείας μην πειράξετε – εντάξει;

«Ο αγώνας της ζωής μου», Αντώνης Νικοπολίδης (mvpublications)

«ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΗΞΕΡΕ ΟΥΤΕ ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΣΟΥ». «ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ, ΠΟΥ ΣΕ ΕΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΛΤΟ, ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ, Τ’ ΑΚΟΥΣ ΜΩΡΕ» 

Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως το βιβλίο αυτό δεν θα το άγγιζα ούτε γι’ αστείο. Δεν το κατάφερα. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως σελίδα δεν θα διάβαζα. Δεν το κατάφερα. Ναι, απέτυχα , το ξέρω. Τέλη Ιουλίου και το βιβλίο του Αντώνη του δαφνοστεφανωμένου στέκεται εκεί μπροστά μου. Βιβλίο φίλου. Όχι που θα τ’ αγόραζα. Σιγά μην του έδινα και άλλα λεφτά. Υπάρχει θυμός, πολύ μεγάλος θυμός. Αηδία. Ακόμα και τώρα που πληκτρολογώ το κείμενο μου, νιώθω μόνο αυτό. Αναρωτιέμαι πόσο χαμηλά μπορεί κάποιος να πέσει; (…) +/- Δείτε τη συνέχεια

(…) Ενας άνθρωπος που ήρθε από το πουθενά, ή μάλλον από μία αυλή γεμάτη τίποτα έγραψε βιβλίο. Για να μας πει τι; Τίποτα! Τι έκανε λοιπόν μέσα από τις διακόσιες και σελίδες του βιβλίου με τίτλο «Ο αγώνα της ζωής μου»; Το απόλυτο τίποτα. Απλά, έβγαλε τον αληθινό εαυτό του. Μας ξεκαθάρισε πως το κόμπλεξ είναι αυτό που ξεχειλίζει μέσα από την ψυχή, την όποια ψυχή έχει. Αυτή λοιπόν η ξεχωριστή προσωπικότητα, που ο συνεργάτης του έχοντας κατεβάσει παροχή, τον έχρισε ο ιερόσυλος απόγονο του Ντίνο Τζόφ, έρχεται το εγκεφαλικό (…)

(…) Αλλά το θηρίο με το τριφύλλι στην καρδιά δεν τον εκτίμησε σωστά. Τον αδίκησε, τον πρόσβαλε, τον μείωσε, του στέρησε όλα όσα άξιζε και δικαιούται. Και στο τέλος τον θεώρησε δεδομένο. Αλλά τα αγαθά κόποις κτώνται και την γη της επαγγελίας την βρήκε στο λιμάνι της καρδιάς του, την ομάδα που αγαπούσε και υποστήριζε από παιδί μικρό, εκεί που όλα είναι τέλεια και αγγελικά πλασμένα. Και δήλωσε στο αίμα του, «σ’ αυτούς», ποτέ σου να μην πάς. Ξεσπάθωσε ο ήρωας της Αρτας, λέγοντας μας πως η βραδιά της Ριζούπολης δεν υπήρξε ποτέ! Ναι, σωστά διαβάσατε. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Πως ότι ακούστηκε ή ειπώθηκε, αυτά που είδαν τα μάτια μας, ψέματα όλα. Τα έστησε, τα οργάνωσε και τα εφάρμοσε η επάρατος νόσο με το τριφύλλι στην καρδιά, η πράσινη προπαγάνδα. Πως ο πράσινος τύπος κάνει κουμάντο και οι φίλαθλοι του πραγματικοί κρετίνοι, που έχουν χτυπηθεί από αυτή την πράσινη επάρατο νόσο είναι φερέφωνα του, χωρίς απολύτως καμία μα καμία ποδοσφαιρική γνώση, παιδεία ή κουλτούρα. Σωστά τα ‘λεγε ο Αϊνστάϊν, αλλά ο Αντώνης δεν τον άκουγε (…)

(…) Οποιος νομίζει πως θα στηρίξω εγώ αυτούς τους φελλούς κάνει τεράστιο λάθος. Βλέπετε, εγώ είμαι άρρωστος οπαδός του Μπράϊαν Κλάφ. Του Κλάφ που σιχαινόταν τους παράγοντες γιατί πίστευε πως μόνο σχετικοί με το χώρο δεν ήταν, άνθρωποι περαστικοί, εντελώς ανίκανοι, απίθανοι. Άμπαλοι όπως αποκαλούνται στο χώρο. Που δυσκολεύονται να αντιληφθούν, πως ο μόνος λόγος ύπαρξης τους είναι να πληρώνουν. Τίποτα περισσότερο. Ναι, όλα αυτά τα χρόνια μέχρι και λίγες μέρες πρίν, οι κατά καιρούς διοικήσεις του τριφυλλιού φέρθηκαν σκάρτα σε παιδιά που δικαίως φόρεσαν την φανέλα και την οποία τίμησαν μέχρι κλωστής. Εδώ ολόκληρο Δομάζο έδιωξαν, στον Αντώνη θα κώλωναν; (…)

(…) Μόνο τ’ αρχί... του που δεν μας έδειξε ως άλλος Αντρεούτσι. Μας το έτριψε στη μούρη. Γιατί; Τέτοιο κόμπλεξ;! Μα τι ρωτάω; Εδώ έγραψε διακόσιες πενήντα σελίδες, όλες μα όλες ποτισμένες χολή και δηλητήριο για τον Παναθηναϊκό, με τη λέξη «εκδίκηση» να είναι η κυρίαρχη στον «αγώνα της ζωής του». (…)

(…) Ξέχασες όμως κάτι ακόμα λεβέντη μου. Κάτι που θέλει τα άντερα του ληστή για να το κάνεις. Και αν νομίζεις πως με μία και μόνο αράδα από δεκαπέντε λέξεις αντί για ευχαριστώ, ξεχρέωσες, γελιέσαι. Άκου λοιπόν Αντώνη παλικάρι μου πως έχουν τα πράγματα, γιατί σαν πολλά δεν μας τα ‘πες; Αν δεν ήταν αυτή η ομάδα με το τριφύλλι στην καρδιά, που σε μάζεψε από τα αζήτητα της Άρτας και που σε έκανε άνθρωπο, που σε έκανε πρωταθλητή Ευρώπης, που σε έβαλε να παίξεις στα σαλόνια της Ευρώπης, δεν θα σε ήξερε ούτε το βαμβάκι στο χωράφι σου. Αυτός που σε ανακάλυψε, εκεί!.. στα αζήτητα, που σε έστειλε στην Παιανία, που σου έσωσε το τομάρι, που σου έδωσε ζωή και λόγο ύπαρξης, που σε έβγαλε από τον βάλτο, είναι ο Ανδρέας Παπαεμμανουήλ, μύθος της ιστορίας του Παναθηναϊκού, τ’ ακούς μωρέ, του Παναθηναϊκού, που εσύ ούτε άξιος μήτε ικανός είσαι να του γυαλίσεις τα παπούτσια, με έξι πρωταθλήματα εκ των οποίων το ένα αήττητο! Ναι, αυτό της αήττητης γενιάς.

(...) Ακόμα και ο πιο δικός σου άνθρωπος, αυτός που σε στήριξε στα δύσκολα, που σε ενέπνευσε, που σε καθοδήγησε και σε συμβούλεψε, γιατί ήξερε από πρωταθλητισμό όπως λες, και αυτός αθλητής ή μάλλον πιο σωστά αθλήτρια του «καταραμένου» Παναθηναϊκού ήταν. Με το τριφύλλι στην καρδιά, με τη φανέλα αυτή έπαιξε μπάσκετ. Προφανώς η χολή, το δηλητήριο, τα κόμπλεξ, είναι υπόθεση..οικογενειακή. It runs in the family που θα σου λέγανε και οι φίλοι μου από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Τελικά, όσο και αν νομίζεις πως έφυγες από τον βάλτο όπως δηλώνεις, η πραγματικότητα είναι άλλη. Όχι Αντώνη, είσαι πάντα εκεί! (…)

** Αποσπάσματα από άρθρο του Γιάννη Γεωργακόπουλου στο protagon.gr, με τίτλο «"Ο αγώνας της ζωής μου"», Αντώνης Νικοπολίδης (mvpublications)»

Κλάδος, κλαδάρχες, κλαδικές…

Ο ΟΦΗ ΚΑΙ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ ΣΕ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ. **  ΕΓΙΝΑΝ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΙΠΕ Ο κ. ΚΛΑΔΟΣ; 

Γράφει ο BADDDOG

Η είδηση χάθηκε μέσα στη «λάμψη» της πρεμιέρας του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, αν και σ’ ένα νορμάλ κράτος δικαίου (θα μου πείτε σε ποιο νορμάλ κράτος δικαίου διεξάγεται τέτοιο πρωτάθλημα;) θα ήταν πρώτο θέμα. Ο λόγος για τη γραπτή δήλωση που διένειμε το Σάββατο ο Κώστας Κλάδος, ο προηγούμενος –βραχύβιος– πρόεδρος της ΠΑΕ ΟΦΗ και νυν μέλος του διοικητικού της συμβουλίου. Που αναφέρει επί λέξει (δική του η σύνταξη και η ορθογραφία): +/- Δείτε τη συνέχεια

«Για πρώτη φορά ενημερώθηκα για το θέμα τα μεσάνυκτα της περασμένης Πέμπτης από τον κ. Τουγλή, αν και είχαμε οριστικοποιήσει με την ιδιότητα πρόεδρο κ. Μάνθο Πουλινάκη, ότι θα είχε λάβει από τις αρχές της προηγούμενης βδομάδας την σχετική φορολογική ενημερότητα και την ολοκλήρωση των φακέλων. Απέφυγε και ενώ όφειλε να είχε συγκαλέσει συνεδρίαση του Δ.Σ. αν και του είχε ζητηθεί από τα μέλη του, για να ενημερώσει για τα τρέχοντα θέματα, αλλά και τη συμμετοχή στη προαναφερόμενη προσπάθεια αυτής των αρμοδίων μελών της διοίκησης προκειμένου να είχε επιτευχθεί ο σκοπός μας. Δυστυχώς παρουσιάσθηκε αδιαφορία, αποκλεισμός τομεαρχών, καταστρατήγηση οργάνων και άρνηση από τη μεριά του κ. Μ. Πουλινάκη. Τα μεσάνυκτα της περασμένης Πέμπτης επικοινώνησα με ανώτερα στελέχη της Παγκρήτιας Συνεταιριστικής Τράπεζας προκειμένου να εξασφαλίζαμε την έγκριση εγγυητικής επιστολής ύψους 400.000 ευρώ, με προσωπική μου εγγύηση. Αυτό δεν κατέστη δυνατόν λόγω του περιορισμένου χρόνου. Χθες Παρασκευή (24-8-12) δεν ήταν δυνατόν να εκδοθεί η εγγυητική επιστολή. Αφού δεν προσκομίσαμε εγγυητική επιστολή ο έφορος της Α ΔΟΥ δεν ενέκρινε την έκδοση φορολογικής ενημερότητας για την ΠΑΕ-ΟΦΗ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο κ. Διευθυντής της Α ΔΟΥ ζήτησε έξτρα εγγυήσεις, πέρα από τις προβλεπόμενες. Την ίδια στιγμή που σε άλλες περιοχές της χώρας, με πανομοιότυπα και μεγαλύτερα από εμάς προβλήματα φρόντισε ο κατά τόπους έφορος και χορήγησε τις φορολογικές ενημερότητες σε άλλες ΠΑΕ. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά; Πως γίνεται να εκδίδονται φορολογικές ενημερότητες κατά το δοκούν; Καλώ τον κ. έφορα να αναλάβει τις ευθύνες του για την αποτροπή χειροτέρων εξελίξεων και να προωθήσει το θέμα έτσι ώστε την προσεχή Δευτέρα να εκδώσει την ενημερότητα που δικαιούμαστε, για ειδικούς για την πολιτεία λόγους. Υπό διαφορετικές συνθήκες θα βρεθεί προ των ευθυνών του, γιατί συγκρίνοντας παρόμοιες περιπτώσεις, άλλοι στην θέση του έπραξαν εντελώς διαφορετικά από τον ίδιο, τηρώντας τη κείμενη νομοθεσία. Θέλω με την ευκαιρία να ευχαριστήσω τον κ. Μανόλη Κεφαλογιάνη για την άμεση ανταπόκρισή του, από την τηλεφωνική επικοινωνία που είχα μαζί του, αλλά και τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους και παράγοντες του διαμερίσματος μας, που βοήθησαν και βοηθούν την προσπάθεια της ΠΑΕ-ΟΦΗ. Επικοινώνησε με τον υπουργό οικονομικών κ. Σταϊκούρα στο Βερολίνο όπου βρίσκεται ενώ ενημέρωσε άμεσα και τον πρωθυπουργό, παίρνοντας την διαβεβαίωση ότι μετά την επιστροφή του στην Αθήνα άμεσα θα διευθετήσει το θέμα πάντα μέσα στα πλαίσια της κείμενης νομοθεσίας. Ο κ. Μ. Πουλινάκης αρνήθηκε να ενημερώσει για το παραπάνω θέμα προφανώς για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει ή αποκρύπτει αλλά θα συζητηθούν εάν πραγματοποιήσει την πρώτη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου. Δυστυχώς μέχρι σήμερα ο κ. Μ. Πουλινάκης με την ιδιότητα του προέδρου δεν έχει συγκαλέσει καμία συνεδρίαση του Δ.Σ. Μέχρι σήμερα κανένα από τα μέλη του Δ.Σ. δεν παρεμπόδισε το έργο του κ. Μ. Πουλινάκη, αντιθέτως με την συμπεριφορά του κινείται στα πλαίσια του αποκλεισμού όλων των μελών. Τέτοιες τακτικές είναι επικίνδυνες για την ΠΑΕ-ΟΦΗ. Ανεξάρτητα από τα παραπάνω ο φίλαθλος κόσμος θα πρέπει αύριο να γεμίσει το γήπεδο μας στη πρεμιέρα του νέου πρωταθλήματος και να βοηθήσει με την παρουσία του τους παίκτες μας και να πάρουμε τη νίκη που είναι και ο στόχος μας. Παρότι τον εμπιστεύτηκα και το δήλωσα δημοσίως ως προς τις δηλώσεις του κ. Μ. Πουλινάκη, για λογαριασμό της διοίκησης στο επίσημο site της ΠΑΕ-ΟΦΗ, δεν με βρίσκει σύμφωνο στο να μην πιέσουμε υπηρεσιακούς παράγοντες και να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα, αδιαφορώντας για το κόστος και τις συνέπειες σε βάρος της ομάδας μας. Αυτές οι απόψεις δείχνουν ότι είναι ανεπαρκής».

Να κάνω τη… μετάφραση: το μέλος του Δ.Σ. μίας ανώνυμης εταιρίας, η οποία χρωστάει στην εφορία (και στη… Μιχαλού!) και δεν μπορεί να πάρει φορολογική ενημερότητα, επικοινωνεί με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του (συγ)κυβερνώντος κόμματος που εκλέγεται στην έδρα της εταιρίας, προκειμένου να «κάνει κάτι». Ο δεύτερος, αντί να τον διαολοστείλει, προωθεί το ζήτημα στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών και στον πρωθυπουργό. Κι ο τελευταίος (ο αδέκαστος ηγέτης που κόβει, λέει, τα χατίρια σε συγγενής μέχρι και β’ βαθμού), αντί να τους διαολοστείλει όλους μαζί, υπόσχεται ότι θα επιληφθεί και θα τακτοποιήσει την υπόθεση.

Εντάξει, δεν ανακάλυψα την Αμερική, αλλά εδώ υπάρχει δήλωση, ομολογία. Κι επειδή ουδέποτε σε τούτη τη χώρα άκουσα –όσο κακός και να είναι ο έφορας (sic)- να μη χορηγείται ενημερότητα σε συνεπή φορολογούμενο, θα περίμενα από κάποιον δικαστικό λειτουργό να έχει ορισμένες απορίες. Αφ’ ενός να εξετάσει εάν αληθεύουν οι ισχυρισμοί Κλάδου και αφ’ ετέρου τι σόι τακτοποίηση για λογαριασμό μίας ανώνυμης εταιρίας κλήθηκε να κάνει η «κρεμ ντε λα κρεμ» τής (συγ)κυβερνώσας παράταξης.

Από τη δε αντιπολίτευση, κυρίως απ’ αυτήν, θα περίμενα να μην τους αφήσει σε χλωρό κλαρί. Γιατί ακόμη και αν ο Κλάδος θέλει διευκόλυνση «εντός της κείμενης νομοθεσίας», άλλο το νόμιμο και άλλο το ηθικό. Και ας τα ταύτισε κάποτε ο (κατά σύμπτωσιν, εξ Ηρακλείου Κρήτης και Νεοδημοκράτης κι αυτός) Γιώργος Βουλγαράκης. Να δοθεί μια εξήγηση για το «πώς θα τακτοποιηθεί το θέμα» και οι ίδιοι οι Νεοδημοκράτες που κατονομάζει ο Κλάδος.

Μέχρι στιγμής, πάντως, ο μοναδικός εγκαλούμενος (από τον Κλάδο κι ενδεχομένως και οπαδούς της ομάδας) είναι ο τωρινός πρόεδρος του ΟΦΗ, που δεν «πιέζει υπηρεσιακούς παράγοντες»…

Ο γάμος, σήμερα, είναι αντίσταση... (φίλε Σταμάτη)

Ο Σταμάτης Γαρρής είναι η φωτογραφία στο εγκυκλοπαιδικό λήμμα «δημοσιογραφική συνέπεια». Ψαχτήρι τής είδησης (χρόνια πριν ανακαλυφθεί το ψαχτήρι του Γκουγκλ). Ακούραστες διασταυρώσεις, σφαιρική παρουσίαση, τεκμηριωμένη άποψη και (κάτι που για πολλούς στο χώρο μας είναι ελάττωμα) αλλεργικός στον ενδοτισμό. Τον γνωρίσαμε δημοσιογραφικό νήπιο, αλλά έβλεπες τότε από τον τρόπο που μπουσουλούσε ότι τελικά θα «έφτανε» - και έφτασε. Είχε εκείνα τα χρόνια ένα περίεργο κόλλημα με το βόλεϊ – υπόθεση ψυχολόγου ή ψυχιάτρου να βρει την αιτία! Ο φιλές ήταν επιστήθιος φίλος του και απετέλεσε το εισαγωγικό ρεπορτάζ του στη δημοσιογραφία. +/- Δείτε τη συνέχεια

Το ρεπορταζάκι ήταν μια τρύπα εισόδου στο επάγγελμα. Μια τρύπα που για πολλούς έκλεινε γρήγορα από τα μπάζα. Κάποια άλλα μπάζα, διαφορετικά αυτά, κατρακυλούσαν πολλές φορές  ως το επίζηλο μισθολόγιο τής εφημερίδας κι όχι οι άξιοι ενός χώρου που μοιάζει με τους καταδρομείς και, κυρίως, με τα ΟΥΚ: αρχίζουν την εκπαίδευση 100 και φτάνουν ως το τέλος δύο.

Του ζητήθηκε τότε να αφήσει την τρύπα τού βόλεϊ και να περάσει την πύλη του Παναθηναϊκού ρεπορτάζ. Αντέδρασε σαν παιδί που του παίρνεις το παγωτό από το στόμα στην πρώτη μπουκιά. Σαν να του έκαναν δυσμενή μετάθεση, σαν να τον υποβίβαζαν.

Με τα πολλά ανοίξαμε μια τρύπα στο συμπαγές χιώτικο κεφάλι του και πέρασε η πρόταση-αναγνώριση. Στο Παναθηναϊκό ρεπορτάζ διέπρεψε: Αθλητική Ηχώ (μας),  Εξέδρα και τώρα Iive Sport οι βασικοί του σταθμοί. (Ενδιαμέσως δούλεψε και στην SportDay, αλλά σε άλλο ρεπορτάζ και πιθανόν αυτό δεν το άντεξε - έφυγε για θέση στην... Εξέδρα!)

Τον Σταμάτη, λοιπόν, είχαμε να τον δούμε κάπου οκτώ χρόνια, συμπέσαμε πρόσφατα για λίγο (υπόθεση λεπτών) σε ένα προαύλιο και ξαφνικά τον είδαμε στο facebook γαμπρό, κουστουμαρισμένο (σπάνιο!), με χαμόγελο τριαντάφυλλο του Μάη, πλάι σε μια γλυκιά, όμορφη, το ίδιο χαμογελαστή, μουρίτσα – μια φατσούλα ερωτεύσιμη.

Ήταν για εμάς φωτογραφία-αποκάλυψη! Ο Σταμάτης γαμπρός; Ναι, ο Σταμάτης γαμπρός! Του ευχηθήκαμε διαδικτυακά χρόνια βελούδινα. Και σκεφτήκαμε μετά ότι ο Σταμάτης ήταν πάντα και παντού θαρραλέος. Γιατί. πέρα από τις συνήθεις τετριμμένες πλάκες, το να παντρεύεσαι σήμερα, με τους γιωργοπαπακωνσταντινοβενιζέλους να έχουν κάνει τη χώρα σου Χίο σε μεγέθυνση (πριν η Χίος γίνει Καμένη Χίος) και έχοντας πάνω από το κεφάλι σου τον Στουρνάρα-Προκρούστη ή το γόνατο της Τρόικας στο καρύδι τού λαιμού σου, το να κάνεις δηλ. οικογένεια που έχει έξοδα, υποχρεώσεις και τεκμήριο διαβίωσης, είναι πράξη ηρωική απέναντι στις δυσκολίες. Είναι αντίσταση! Που θα εξελιχθεί σε… επανάσταση όταν έρθουν, κόντρα σε όλους αυτούς, σε όλα αυτά, και τα παιδιά, τα Γαρρη-δάκια. Μεγάλη τόλμη! 

Είτε Μαγκάρετ είτε ΜΑΤατζής, έχει μέλλον

Μεταξύ των σχολών των οποίων ανέβηκαν αλματωδώς οι βάσεις, είναι οι αστυνομικές. Το μέλλον των νέων είναι η Αστυνομία! Ποιος άλλος κλάδος έχει τόση, και τόσο, εγγυημένη δουλειά; Μιλάμε για εργασιακό οργασμό:

Οι ληστείες εξακοντίζονται, οι διαδηλώσεις αναμένεται να αυξηθούν, το κατά κεφαλήν ξύλο ανεβαίνει, τα δακρυγόνα χρειάζονται ικανούς εκτοξευτές, οι λαθρομεταναστευτικές διώξεις πληθαίνουν, η τρομοκρατία αναθερμαίνεται, οι μικροαπατεώνες μυρμηγκιάζουν, οι μεγαλοαπατεώνες περισσότερο, το παραεμπόριο βασιλεύει, η φύλαξη υψηλών προσώπων εντατικοποιείται, οι οδικές παραβάσεις αμείωτες, οι δολοφονίες καθημερινές, οι συμμορίες αυγατίζουν, η βία στα γήπεδα σαρώνει, τα Καλάσνικοφ συναγωνίζονται σε αριθμό τα ψαροντούφεκα, οι φυτείες με τις « ψυχεδέλειες» παρουσιάζουν εκρηκτική βλάστηση, οι απαγωγές ελλοχεύουν, το λαθρεμπόριο εξελίσσεται σε πεμπτουσία τού επιχειρείν και οι ενοχλητικοί απεργοί πολλαπλασιάζονται σαν κουνέλια.

Η εποχή της αστυνομικής ευμάρειας αρχίζει και θα είναι τεράστια, διαχρονική. Ένα βέλος του χρόνου! Γενιές νέων θα τη διατρέξουν με μισθούς επιπέδου συρρικνωμένων οδοιπορικών. Είτε Μαγκάρετ είτε ΜΑΤατζής ο νεαρός τού 2012 έχει μέλλον…

Υστερόγραφο: Για να μην κιτρινίζουμε, η αύξηση των βάσεων στις αστυνομικές σχολές οφείλεται και στη μεγάλη μείωση των θέσεων. Φυσικά, ουσιαστικός λόγος είναι ότι βγαίνοντας ένας νέος από τη σχολή παίρνει αμέσως μισθό - νομίζω και κάποιο επιμίσθιο όσο είναι σπουδαστής. Μισθό-χαρτζιλίκι, φυσικά, που πάντως έχει μεγαλύτερη αξία από το «κανένας μισθός». Όπως και να έχει, οι διέξοδοι που αναζητούν οι νέοι, αψηφώντας κινδύνους, αμοιβές μιζέριας και ό,τι άλλο σημαίνει κοινωνικά η ένταξή του στην Αστυνομία, είναι ένα από τα ζοφερά αποτυπώματα της Εποχής των Αδιεξόδων. 

Η ΑΕΚ και η «αγωνιστική υγεία»

Ο Γροντής και ο Κουρέλλας, ο Αρκούδας και (ιδίως) ο Κουτρουμπής, ο Φούντας και ο Μπουγαΐδης, ο Κατίδης από τη Δευτέρα, είναι αγωνιστική υγεία. Είναι το αύριο της ΑΕΚ. Παιδιά που μπορούν να εξελιχθούν και να διαπρέψουν αν έχουν την ανάλογη στήριξη.

Τι είναι οπισθοδρόμηση; Πού δεν κολλάει όλη αυτή η προσπάθεια; Μπροστά. Πιθανόν να είναι και η χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος. Και ο Κατσικοκέρης να έρθει και κιλά να χάσει ο Παυλής και να βελτιώσει το κοντρόλ του ο Φουρτάδο, η παρτίδα εκεί δείχνει να είναι χαμένη. Το επίπεδο είναι πολύ χαμηλό στην επίθεση. Μακάρι να ερχόταν τουλάχιστον ο Γιαννιώτας...

Γιάννης Ξενάκης (επιλογές από το fb) 

Γιάννη, αυτή η «υγεία» με τα πιτσιρίκια είναι γέννημα των καιρών. Βγήκε από μια άρρωστη μάνα (ΑΕΚ), έναν βαρύτατα ασθενή πατέρα (ελληνικό ποδόσφαιρο) και γεννήθηκε σε ένα ετοιμόρροπο μαιευτήριο, γεμάτο ιούς (Ελλάδα). Ας μην προσθέσουμε εδώ και τους βιαστές με την πολύχρονη ανεξέλεγκτη δράση τους (βάλτε στη θέση τους όποιους θέλετε, εντός κι εκτός αθλητικού χώρου).

Το παιδομάζωμα είναι κάτι που έγινε υποχρεωτικά, για απόλυτα κατανοητούς λόγους. Μια λύση με την πλάτη όχι μόνο στον τοίχο, αλλά να έχει βουλιάξει τον σοβά. Υγεία θα ήταν να μην πέσουν όλα αυτά τα παιδιά μαζεμένα και κατευθείαν στον μέσον του ωκεανού. Ποδοσφαιρικός γόνος είναι και θα τα φάνε τα ψάρια. Υγεία θα ήταν να πλαισίωναν σιγά σιγά, μερικοί, ένα σύνολο που θα μπορούσε να στηρίξει το ταλέντο τους – να τα θωρακίσει. Δηλαδή η προώθησή τους, η ευρεία ανανέωση, να μην ήταν από ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, αλλά από ΕΠΙΛΟΓΗ και ΣΧΕΔΙΟ.

Ας ελπίσουμε να βγει κάτι καλό από αυτά τα παιδιά (που χρειάζονται στήριξη και όχι εξυπνακίστικες ειρωνείες, ούτε σκληρή αντιμετώπιση και φανφαρόνικες αντιδράσεις ΑΕΚαπηλείας από τους κιτρινοφρουρούς της εξέδρας όταν τα πράγματα στραβώσουν) αλλά δεν αποκλείεται, είναι πιθανό μάλλον, φορτωμένα αυτά τα (ποδοσφαιρικά) νήπια με τη φανέλα Νεστορίδηδων, Μαύρων, Παπαϊωάννηδων, Ντέμηδων κλπ, και την υποχρέωση να δώσουν μάχη επιβίωσης για την ομάδα, να φτάσουν τελικά στα χέρια του Ηρώδη. Μακάρι να μη γίνει έτσι. Τότε θα μιλάμε για ιστορικό ποδοσφαιρικό κατόρθωμα.

Harddog (σχόλιο στο fb, κάτω από την ανάρτηση του Γ. Ξενάκη)

Ψιθυριστά, μην ακούσει ο Στουρνάρας

ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΕΝΑ... ΡΟΖ ΠΡΟΣΤΙΜΟ

Ένα ζευγάρι στην Αυστραλία καταδικάστηκε, επειδή επί πέντε συνεχή βράδια και μέχρι τις πρωινές ώρες έκανε θορυβωδώς έρωτα στο σπίτι του και ενόχλησε τους γείτονες που κάλεσαν την αστυνομία δυο φορές (την πρώτη έγιναν συστάσεις, οι συνουσιαζόμενοι συνέχισαν, και στη δεύτερη αστυνομική επίσκεψη υποβλήθηκε μήνυση).
Το δικαστήριο αποφάσισε με βάση τον νόμο περί ηχορύπανσης να τους επιβληθεί υποχρεωτική αποχή από το σεξ – τουλάχιστον το θορυβώδες! Η δικαστική απόφαση αναφέρει ότι σε περίπτωση που την παραβούν και οι γείτονες καλέσουν πάλι την αστυνομία, θα τους επιβληθεί πρόστιμο. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι θα πληρώνεις και το γ…..σι στη γυναίκα σου ή στη σύντροφό σου.
Ευφυής ιδέα και φοβάμαι μην την πάρει χαμπάρι ο Στουρνάρας! Θα μου πείτε, ποιος έχει όρεξη για πηδήματα με τέτοια ζέστη (και, κυρίως, με τέτοια μέτρα); Καλού κακού, πάντως, ας το κάνουμε ψιθυριστά…

** Η λεζάντα στη φωτό έχει, τυχαία, ρίμα: «Σκάσε λυσσάρα ακούει ο Στουρνάρας»

Φέρτε πίσω τις διακοπές, τώρα!

Μιχάλης Φουντουκίδης (επιλογές από το fb)

Το πρωτάθλημα του ενός…

…ΚΑΙ 5-6 ΔΕΥΤΕΡΩΝ. ΕΔΩ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ «ΨΑΞΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ», ΑΛΛΑ ΤΟ «ΠΟΣΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ» 

 Άλλοτε η σημερινή μπορούσε να είναι μια ξεχωριστή μέρα για τον κόσμο που αγαπάει το ποδόσφαιρο. Τώρα είναι μια από τα ίδια και χειρότερα. Το πρωτάθλημα που αρχίζει διεκδικεί θέση στην ιστορία (μέχρι το επόμενο ίσως) ως το πλέον αδιάφορο, ασήμαντο, αντιοικονομικό και εύκολο από καταβολής του θεσμού. Ο πρωταθλητής φαίνεται να είναι σίγουρος, και δεν βάζω κάτω από την πρόβλεψη το «εκτός απροόπτου» ως διχτάκι ασφαλείας Αν ο Ολυμπιακός, με αυτούς τους αντιπάλους και με τα συγκεκριμένα προβλήματα, δεν θα έχει τούτο το πρωτάθλημα σαν προπονητήριο για τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις, με σιγουριά από τις πρώτες αγωνιστικές για τον τίτλο, τότε θα είναι γι’ αυτόν μια αποτυχημένη χρονιά. +/- Δείτε τη συνέχεια

Όταν μικροί παίζαμε στις αλάνες «τα πολλά με τα λίγα», δηλαδή από τη μια παικτρόνια και από την άλλη χασοπαίκτες με ταλέντο εξωφυλαρούχα, οι «ισχυροί» έλεγαν στους φίτσουλες, «σας χαρίζουμε και τρία γκολ, ρε». Που ίσως ήταν και πέντε, οκτώ ή δέκα, ανάλογα με τη διαφορά δυναμικότητας. Θα μπορούσε να κάνει το ίδιο κι ο Ολυμπιακός σε βαθμούς – να χαρίσει δηλαδή στους υπόλοιπους ένα μείον πέντε από τον εαυτό του. Αλλά επειδή δεν μπορεί (υπάρχουν και… νόμοι σε αυτόν τον τόπο!), τουλάχιστον να πορευτεί με καθαρές, προθέσεις, καθαρό κεφάλι, καθαρά χέρια.

Στο πρωτάθλημα που αρχίζει δεν ισχύει το «ψάξτε τον δεύτερο», αλλά το «πόσοι βαθμοί από το δεύτερο». Είναι το «πρωτάθλημα του ενός», με 5-6 δεύτερους από πίσω. Ακόμα μπορείς να το χαρακτηρίσεις «ευκαιρία των τριτοτέταρτων». Μερικές ομάδες, Ατρόμητος και Αστέρας λόγου χάρη, μπορούν να εκμεταλλευτούν το παρακμιακό περιβάλλον και να πιάσουν τόπο οι προσπάθειές τους και τα όποια λεφτά βάζουν «νοικοκυραίοι παράγοντες».

Θα είναι πιθανότατα το πρωτάθλημα που θα… κάψει τον επενδυτή, μια διοργάνωση με τις λιγότερες εισπράξεις. Ένα πρωτάθλημα που, από ένα σημείο, και μετά τον πρώτο «ράθυμο ενθουσιασμό» (ζούμε στην εποχή των οξύμωρων σχημάτων) θα ψάχνει θεατές στις μικρές αγγελίες και ο φίλαθλος στην εξέδρα (όχι ο πωρωμένος πυρομανής) θα αποτελεί είδος προς εξαφάνιση – με καμιά φιλοζωική οργάνωση να τον προστατεύει.

Τέλος θα επαναλάβω ότι προβλέπω να είναι το πρωτάθλημα της προθέρμανσης για τον Ολυμπιακό. Πολύ χαμηλού επιπέδου, όμως, για να τον βοηθήσει στους σοβαρούς διεθνείς αγώνες. Κάτι σαν εσωτερικό διπλό στην προπόνηση. Αλλά αυτό δεν φτάνει για να μη γίνεις εσύ ομάδα για προπόνηση των άλλων στην Ευρώπη.

Υστερόγραφο: 1) Φαίνεται πολύ πεσιμιστικό το άρθρο, και σίγουρα υπερβολικό, αλλά – για να χρησιμοποιήσω κι εγώ τον όρο των lifestylαδων – φταίει και λίγο το mood της εποχής. Άλλωστε, συχνά μέσα από την υπερβολή απεικονίζεται η πραγματικότητα. 2) Δεν έψαξα να βρω ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά βαθμών πρώτου και δεύτερου στο παρελθόν τού θεσμού (κάπου θα το δείτε στα αφιερώματα που γίνονται σήμερα σαν να είναι… κανονικό πρωτάθλημα), αλλά αν ο Ολυμπιακός δεν πετύχει ακατάρριπτο ρεκόρ διαφοράς, τότε θα έχει κάνει μια κακή χρονιά. 
3) Περιμένω από τις άλλοτε «αφανείς» ομάδες να σώσουν την παρτίδα των εντυπώσεων και να μην είναι το πρωτάθλημα φωτοκόπια του Ουζμπεκιστάν. Είμαι πολύ αισιόδοξος; 4) Η σωτηρία τής ΑΕΚ θα πρέπει να πληρώνει καλά στο στοίχημα. Έτσι;

Φτηνοί, ανασφάλιστοι, αναγκαίοι

Χαζομάρα των Κορινθίων που αντιδρούν για τους μετανάστες.
Αν τους αφήσουν εκεί και όταν τους χρειαστούν για τη σταφίδα (όπως τόσα χρόνια) πάνε και παίρνουν όσα «κομμάτια» θέλουν.
Σεπτέμβρης έρχεται…

Και εκεί που κάθεσαι στο μαγαζί σου όμορφα και ωραία βλέποντας το Avengers σε Full HD, μπαίνει πελάτης και σε κόβει στο καλύτερο... ΚΡΙΣΗ ΕΧΟΥΜΕ ΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ, ΠΟΥ ΠΑΣ;;; Τώρα πρέπει να δω μισή ώρα ταινία πάλι για να μπω στο μουντ. Σταδιαλα.

Μιχάλης Καβαλλάρης (επιλογές από το fb)

Δώστε ονόματα, μπορείτε;

ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟ ΟΙΚΟΝΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ** ΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ, ΟΙ ΚΟΡΕΣ, ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ... ΑΙΣΘΗΜΑΤΑΚΙΑ

Το επιχείρημα «το νόμιμο είναι και ηθικό», έχει γίνει για τους πολιτικούς μας – έστω για μερικούς από αυτούς – δόγμα, αξία ζωής, μπούσουλας. Γι αυτό εκμεταλλευόμενοι το νόμο και τον κανονισμό έχουν χώσει στη Βουλή εκατοντάδες συγγενείς και φίλους, κομματικούς, οικογενειακούς ή φιλαράκια τού εκλογικού τους πελατολόγιου – της δεξαμενής των ψήφων τους δηλαδή. Αλλά, ακόμα, και ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ που περνάνε γραμμή στις ενώσεις τους.

Το κάνουν εκμεταλλευόμενοι τα παράθυρα και τις πόρτες που αφήνει ανοικτές το σύστημα. Έτσι ο Βύρων Πολύδωρας με μια μέρα, ουσιαστικά, στην προεδρεία τής προηγούμενης Βουλής προσέλαβε την κόρη του. Και όταν αποχώρησε από τη θέση του, εκείνη έμεινε. Όπως έχει παραμείνει και η ομάδα μετακλητών υπαλλήλων τού προηγούμενου προέδρου της Βουλής, του Πετσάλνικου. Που διατηρεί το γραφείο του στη Βουλή, έστω κι αν έχει περάσει η θητεία του, έστω κι αν δεν είναι πλέον καν βουλευτής.

Πολύ αργά ένας πρωθυπουργός αποφάσισε να βάλει φραγμό στην υπαλληλική οικογενειοκρατία των πολιτικών. Όχι σπουδαία και ριζικά πράγματα. Ένα αναχωματάκι είναι. Ενώ θα έπρεπε να υψωθεί νομοθετικό φράγμα.

Γιατί, δηλαδή, να απαγορεύεται η πρόσληψη μετακλητών υπαλλήλων μόνο πρώτου και δευτέρου βαθμού συγγενών – αλλά όχι και τρίτου και τέταρτου και… απειριοστού; Και γιατί να μην υπάρχει ένα σύστημα επιλογής μετακλητών; Δηλαδή να περνούν από εξετάσεις ΟΛΟΙ όσοι ενδιαφέρονται, να καταγράφονται τα προσόντα τους και από εκεί να γίνεται η επιλογή από κάθε βουλευτή ή πρόεδρο της Βουλής.

Φιλόδοξο, ρομαντικό και ανεφάρμοστο το σχέδιο. Σύμφωνοι. Τι θα λέγανε, όμως, οι εθνοπατέρες να παίξουν με ανοιχτά χαρτιά. Και να δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα ΟΛΩΝ των μετακλητών υπαλλήλων, με αναφορά σε ποιους βουλευτές αντιστοιχούν, στην πιθανή συγγένεια που υπάρχει μεταξύ τους, στην πιθανή κομματική τους προέλευση και στην απίθανη περίπτωση να έχουν προσληφθεί αξιοκρατικά.

Μοιάζει με διαπόμπευση; Καθόλου! Τίμιοι εργαζόμενοι είναι οι άνθρωποι. Σύζυγοι, κόρες, γιοί, ανίψια και… αισθηματάκια αυτών. Υπάλληλοι που επελέγησαν νόμιμα. Γιατί να μη νιώθουν και ηθικά;

Όλη η Ελλάδα μια καρβουναποθήκη

Η Ελλάδα καμένη, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μια χώρα γεμάτη εγκαύματα, καρβου- νιασμένες εκτάσεις και τσουρου- φλισμένους πολίτες. Δεν είναι μόνο η Χίος. Αυτή έχει τη μεγαλύτερη, την πιο οδυνηρή πληγή. Υπάρχουν κι άλλες περιοχές. Ορισμένων η περιπέτεια δεν πέρασε ούτε στα ψιλά τού δελτίου ως είδηση. Όπως, ας πούμε, στο Ιράκ δεν είναι είδηση να σκοτωθούν 3-4 άτομα από μια έκρηξη, αλλά πάνω από 100, έτσι κι εδώ – με τόσες φωτιές – είδηση αρχίζει να γίνεται όταν καίγονται δεκάδες χιλιάδες στρέμματα. Η φωτογραφία είναι από την Άνδρο. Μας ξάφνιασε η αίσθηση της «βασιλείας του μαύρου» που εκπέμπει, όταν την είδαμε στο fb αναρτημένη από έναν Ανδριώτη: τον φίλο και συνάδελφο Μάκη Μηνδρινό. Τρομακτική αίσθηση. Νεκρή φύση

Ήρεμα, ξεκουράσου κι άλλο...

Δωδεκάνησα, Κρήτη και τώρα Πάρο ο Γ. Π. που συνεχίζει ακάθεκτος τις διακοπές του. Πόσο καιρό; Έναν; Ενάμισι; Δύο μήνες; Δικαιολογημένα μετά από τόση κούραση. Δεν είναι λίγο να γκρεμίζεις επί δύο χρόνια ένα κόμμα (το λιγότερο) και μια χώρα (το άπαν).

Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης...

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΖΗΜΕΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ. ΑΝ ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ ΜΙΚΡΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΕΣ , ΤΙ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ;

Γράφει ο BADDOG

Στην κυβερνητική τρόικα αναρωτιούνται τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε· στον ΣΥΡΙΖΑ... Μαριγούλα - Μαριγώ, κατά το δη λεγόμενον· στο ΚΚΕ είναι τόσο πιθανό να βρεις καινούργια ιδέα, όσο να δεις ένθετες στον «Ριζοσπάστη» τις... προφητείες του Κοσμά του Αιτωλού! Ευτυχώς, όμως, υπάρχει το λατρεμένο κόμμα - ιστοσελίδα - διαφημιστικό σλόγκαν γα την εμφύτευση τριχών: δημιουργία, ξανά! +/- Δείτε τη συνέχεια

Μπορεί η ευήθεια του ψηφοφορικού σώματος να έριξε πόρτα στον πολυαγαπημένο πιονέρο Θάνο και να τον καταδίκασε στη λήθη, ωστόσο εγώ αναζητώ πάντοτε τις ρηξικέλευθες παρεμβάσεις του. Και κλικάρω για να μαθαίνω... Έστω και με καθυστέρηση. Ο Αύγουστος, βλέπεις, σε αποσυντονίζει ελαφρώς...

Το κόμμα - ιστοσελίδα - διαφημιστικό σλόγκαν για την εμφύτευση τριχών, λοιπόν, ζητεί με ανακοίνωσή του για τους «λαθρομετανάστες», που εκδόθηκε πριν λίγο καιρό, την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης («Είναι επιτακτική πλέον, λόγω της θεμελιώδους αλλαγής των περιστάσεων, η κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης»). Που για να γίνει αυτό απαιτείται απόφαση της Βουλής και κατόπιν του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Και θα μπορεί, για παράδειγμα, να σου απαγορεύει -αν και όποτε γουστάρει- να μετακινηθείς στη Λαμία, για παράδειγμα, ή να σε συλλαμβάνει χωρίς αιτιολογημένο ένταλμα και διάφορα άλλα «ωραία», τα οποία τα περιγράφει το τρις αναθεωρημένο Σύνταγμα του 1975.

Κοινώς, μερική αναστολή κάμποσων ατομικών ελευθεριών. Κοινώς, κατάλυση της δημοκρατίας που ξέρουμε. Αυτό που δεν ξέρω είναι αν ο Τζήμερος είχε επίγνωση του τι σημαίνει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που αμόλησε, αν έριξε προηγουμένως καμιά γρήγορη ματιά στον Καταστατικό Χάρτη της Ελλάδας. Ή αν το ξεφούρνισε έτσι, για να μη λένε ότι στερείται προτάσεων, χωρίς να του περάσει από το μυαλό ότι μπορεί να υπάρχει και σχετική συνταγματική πρόβλεψη.

Εάν ισχύει το πρώτο, είναι απλώς επικίνδυνος. Εάν δεν έπαιξε με... πλαστελίνες μικρός, δεν είναι ανάγκη να το κάνει με τις δικές μας ελευθερίες -να τις πλάθει κατά τα κέφια του. Εάν ισχύει το δεύτερο, είναι απλώς ανίκανος γι' αυτή τη δουλειά, δεν κάνει για πολιτικός. Σαν να δηλώνει κάποιος πιανίστας και να μην ξέρει πόσες είναι οι νότες. Ή να μην ξέρει καν ότι υπάρχει πεντάγραμμο.

Ο Πόντιος Πιλάτος αυτοκτόνησε

Η Ελλάδα κυβερνάται τα τελευταία χρόνια από τους υπουργούς Οικονομικών. Οι Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Στουρνάρας έπιασαν τιμόνι στο όχημα που μας πάει κατευθείαν στο Γκραν Κάνιον. Οδηγούν με την πλάτη γυρισμένη στο παρμπρίζ για να βλέπουν τους Ευρωπαίους εντολείς τους που είναι καβάλα σε πλάτες επιβατών. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης με την αναντιστοιχία προεκλογικών υποσχέσεων και μετεκλογικών πράξεων φρόντισαν να επιβεβαιώσουν το χιλιοειπωμένο «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Ποτέ άλλοτε πολιτικό ψεύδος δεν αποκαλύφθηκε τόσο γρήγορα – σε διάστημα ημερών. +/- Δείτε τη συνέχεια

Τώρα Βενιζέλος-Κουβέλης λένε πως διαφωνούν με τα μέτρα Στουρνάρα αλλά στηρίζουν την κυβέρνηση. Είναι μια ακόμα προσθήκη στα οξύμωρα σχήματα που έχουν κάνει κλοιό γύρω μας.

Αποδοκιμάζουν αυτό που θα γίνει, αλλά το αφήνουν να γίνει. Και νίπτουν τα χέρια τους για να είναι καθαρά όταν θα εισπράττουν σε ψήφους την αγανάκτηση κατά Σαμαρά. Πόντιοι Πιλάτοι του 21ου αιώνα αποποιούνται τις ευθύνες τής σφαγής επειδή δεν είναι αυτοί που κρατούν το μαχαίρι.

Όμως, ο Πόντιος Πιλάτος, κατά μία εκδοχή, αυτοκτόνησε στην εξορία από κατάθλιψη και ενοχές. Για τους δικούς μας Πιλάτους ο κατασκευαστής τού μοντέλου δεν προβλέπει ούτε θλίψη ούτε κατάθλιψη ούτε αυτοχειρία. Την εξορία, όμως, μπορούμε να τους την επιβάλουμε. Εννοώ την εξορία από την πολιτική ζωή με την ψήφο μας στις επόμενες εκλογές.

Χλωμό το βλέπω βέβαια. Εδώ βγάλαμε κορυφαίο στη Β΄ Αθήνας τον Λοβέρδο που έβαλε τους δυναμίτες στο εθνικό σύστημα Υγείας. Και το παράδωσε στους επόμενους ετοιμόρροπο και φτιαγμένο για πλήρη κατεδάφιση. Ένα κουμπί θα πατήσουν και οι δυναμίτες θα εκραγούν. Εύκολο να το δούμε μπάζα το κτηριάκι!

Φταίει ο ΠΑΟ ή ο... Μαρινάκης;

Tα τελευταία πέντε χρόνια με ρωτάει πάντα τέτοιες μέρες...

-Πότε θα παντρευτείς εσύ Ντέπυ.
- Όταν πάρει ο Παναθηναϊκός πρωτάθλημα μπαμπά.

Και κάπως έτσι τελειώνει η ετήσια συζήτησή μας για την αποκατάστασή μου...

Ντέπυ Κουρέλλου (επιλογές από το fb)

Ρουφώντας ένα μυστηριώδες μπαλόνι

Αυτή η διαφήμιση του Τζάμπο που μου λέει να ρουφήξω το μπαλόνι, τι ακριβώς θέλει να κάνω; (Γιατί είμαι και ξανθιά!)

Ζωή Ρηγοπούλου (επιλογές από το fb)

«Πού το βρήκε το χώμα;»

Ο ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ, ΤΟ «ΜΑΣΤΙΧΟΔΕΝΤΡΟ» ΚΑΙ ΤΟ 17ο ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΚΡΗΣΙΛΑ. Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΒΑΖΕ ΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ... ΤΗΝ ΜΠΕΣΣΥ ΑΡΓΥΡΑΚΗ!  

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΙΔΗΣ 

Η ελεγεία του Harddog για τα απανθρακωμένα μαστιχόδεντρα της Χίου μού έδωσε το ερέθισμα: αναζήτηση στο ίντερνετ, για το αν υπάρχει κανένα τραγούδι με μαστιχόδεντρο. Του κερατά, σκέφτομαι! Έχει γραφτεί τραγούδι για την ιτιά, την ανθισμένη αμυγδαλιά, τη νερατζούλα, μέχρι και την... αγκινάρα με τ' αγκάθια. Πέφτω, λοιπόν, επάνω στο «Μαστιχόδεντρο». Δεν το ήξερα το τραγούδι. Στίχοι, λέει, Ηλίας Κατσούλης. Μετά από λίγο, «χτυπάει» ειδοποίηση στον λογαριασμό μου στο facebook για δημοσίευση στη σελίδα «Ηλίας Κατσούλης», ότι σαν σήμερα, στις 21 Αυγούστου 2008, έφυγε από τη ζωή. Δεν γίνονται -λέω- αυτά! Έστω κι έτσι, πάντως, το είδα ως ευκαιρία. +/- Δείτε τη συνέχεια

Ευκαιρία να γράψω κάτι στο μπλογκ του φίλου Harddog. «Εκτός θέματος», που λένε. Κι εκτός επαγγελματικής διαδικασίας. Να γράψω, για πρώτη φορά, μερικές αράδες για τον Ηλία Κατσούλη, τον φιλόλογό μου στην Γ' Γυμνασίου, τη χρονιά 1979-80.

Ήταν σ' ένα από τα θεωρούμενα «από τα πιο καλά σχολεία της Αθήνας», ένα μικρό σχολείο, το 17ο της οδού Κρησίλα στο μεσοαστικό (τότε τουλάχιστον) Παγκράτι. Τόσα χρόνια μετά, δεν έχω καταλήξει αν όντως ήταν από τα καλά. Με κριτήρια «παραγωγής», μάλλον ήταν. Από τους 65 απόφοιτους της φουρνιάς μου, οι μισοί μπήκαμε με την πρώτη απόπειρα σε ΑΕΙ και κάμποσοι στα ΤΕΙ. Ως κτήριο δεν ήταν καλό, σε καμία περίπτωση. Κατεδαφίστηκε μετά από χρόνια, είναι πολυκατοικία πια. Δεν γκρεμίστηκαν, φυσικά, οι αναμνήσεις...

Ο Κατσούλης δεν είχε κυκλοφορήσει ούτε τη «Χαλκίδα» ούτε τίποτα από τα γνωστά του -και τα λιγότερα γνωστά του- με τον Λιδάκη, την Αλεξίου, τον Νταλάρα, τον Θαλασσινό και σχεδόν όλο το «έντεχνο». Δεν είχε επιχειρήσει ακόμη το μεγάλο μακροβούτι στη δισκογραφία. Έτσι, εγώ θυμάμαι έναν καθηγητή με το μαλλί - «κουρτίνα»· όπου «κουρτίνα»: έπαιρνες μια τούφα από το πλάι και κάλυπτες την φαλάκρα. Hairstyle της εποχής, βλέπετε. Τον καθηγητή, που μια φορά προσπαθούσε να μαζέψει την «κουρτίνα» ενόσω πετούσε έξω, σχεδόν κλοτσηδόν, τον χειρότερο μαθητή της τάξης, επειδή ο άτυχος 14χρονος τού είπε ότι έπρεπε να του βάλει καλύτερο βαθμό στο τρίμηνο! Έναν καθηγητή, που φορούσε πουκάμισα με γυρισμένα τα μανίκια λίγο πάνω από τον καρπό και κυκλοφορούσε με τον Άσσο φίλτρο στο τσεπάκι. Που μιλούσε για την αγαπημένη του ΑΕΚ (πού να ζούσε και να έβλεπε, πέρα από τα μαστιχόδεντρα, τα αποκαΐδια της ομάδας του...). Που δεν είχε αυτοκίνητο και ερχόταν στο «17» με τα πόδια από το σπίτι του -μέναμε στην ίδια γειτονιά, χαμηλά στον Βύρωνα. Που στα Νέα Ελληνικά έφερνε κασετόφωνο στην αίθουσα κι έβαζε μελοποιημένους Ελύτη, Ρίτσο, Σεφέρη. 

Σε καιρούς Μεταπολίτευσης μεν, αλλά με το εθνικόφρον κράτος να έρχεται με κεκτημένη ταχύτητα από το εγγύς παρελθόν, κάτι τέτοια θα μπορούσαν -υποθέτω- να δημιουργήσουν προβλήματα σ' έναν εκπαιδευτικό. Αν και, καταπώς 'μολογούσαν οι παλιότεροι, επί Χούντας στις σχολικές γιορτές ο τολμητίας Κατσούλης έβαζε απαγορευμένα. Έναν καθηγητή που κάποια άλλη φορά είχε... εκμανεί με την Μπέσσυ Αργυράκη! «Αθήνα, μάνα μου, κυρά μου Αθήνα, σμίγω τα χείλη και το χώμα σου φιλώ», τραγουδούσε τω καιρώ εκείνω η «Μπέθθυ» (όπως κοροϊδευτικά την αποκαλούσαμε τα παιδιά).

«...Πού το βρήκε το χώμα στην Αθήνα;», ήταν η έκρηξη του συχωρεμένου. Δεν είχε κυκλοφορήσει τραγούδια, αλλά στο μικρόκοσμο του σχολείου ήταν «σταρ»! Και παρέμεινε. Δεκαετίες μετά, εξακολουθεί να είναι πρόσωπο (θετικής πάντα) αναφοράς, οσάκις το φέρει η κουβέντα και «πιάσουμε» τα παλιά. Τον Μάρτιο του 2009, η τάξη αξιώθηκε, επιτέλους, να πραγματοποιήσει το πρώτο της reunion. Δυστυχώς, είχαμε αργήσει, ο Κατσούλης δεν ήταν μεταξύ των καθηγητών που ήρθαν. Ορισμένοι, μάλιστα, πληροφορήθηκαν εκείνο το βράδυ ότι τον είχε υποτάξει η «επάρατος».

Πάντως, φρόντισε (ο ίδιος, οι οικείοι του, όλοι μαζί; ποιος ξέρει...), να μη «δικαιώσει» την Μπέσσυ: ποιο χώμα της Αθήνας; Το χώμα που τον είχε σκεπάσει τον Αύγουστο του '08 (και νοερά το φιλήσαμε) ήταν της γενέτειράς του, κάπου στην Κορινθία. Τις υπόλοιπες αράδες ας τις συμπληρώσουν κάποιοι άλλοι μαθητές του, αν τύχει και υποπέσει στην αντίληψή τους το κείμενο...

Σκόρπιες, πικρές και μαύρες, σκέψεις για την τραγωδία τής Καμένης Χίου...

ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ… ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΜΕΝΑ ΠΟΥΛΙΑ ** ΤΑ «ΜΥΡΩΔΑΤΑ ΚΑΥΣΟΞΥΛΑ ΧΙΟΥ» ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ 

Το 1/3 τής Χίου έχει καεί και η φωτιά συνεχίζει να μασουλάει το νησί. Οι Χιώτες μέσα στη δυστυχία τους, έχουν την… ευτυχία να παίρνουν υποσχέσεις ότι θα αποζημιωθούν άμεσα από το κράτος. «Ευτυχία» γιατί περνάνε στην ιστορία ως οι μοναδικοί Έλληνες που σε περίοδο προϊούσης εξαφάνισης της χώρας θα πάρουν χρήματα  από το ελληνικό δημόσιο (εντάξει, υπόθεση εργασίας κάνουμε)!

** Η επόμενη κοινωνική πρωτοβουλία που θα αναλάβουν ο Σκάι, η Εκκλησία της Ελλάδας και οι οργανώσεις ιατρικής προσφοράς, δεν θα είναι τρόφιμα και φάρμακα για τους αναξιοπαθούντες, αλλά λάστιχα αυτοκινήτων και καύσιμα για την ερειπωμένη Πυροσβεστική Υπηρεσία (μια ρέπλικα της χώρας είναι κι αυτή). 

** Για τη Χίο παύει να είναι βασικό εξαγώγιμο προϊόν η μαστίχα και γίνεται το καυσόξυλο, στο οποίο στρέφεται ο Έλληνας απένταρος καταναλωτής – όπως λένε οι πληροφορίες – για να βγάλει οικονομικότερα τον χειμώνα που έρχεται. Μάλιστα, το χιώτικο καυσόξυλο από μαστιχόδεντρα θα προωθηθεί με το σλόγκαν «ζεσταίνει και ευωδιάζει το σπίτι».

** Άλλο προϊόν της Καμένης Χίου είναι το κυνήγι: πουλιά που τρελαμένα έφευγαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες από τις Πύλες της Κολάσεως, γλίτωναν από τις φλόγες και έπεφταν σε μπλόκα (οικολόγων) κυνηγών που τους την είχαν στημένη στα περάσματα (έτσι έγραψαν/μετέδωσαν χιώτικα Μέσα) και τους χάριζαν δωρεάν, και μαζικά, την ευθανασία.

Υγ.1: Το ίδιο είχαν κάνει και οι Αθηναίοι ελαφηβόλοι κυνηγοί στη μεγάλη πυρκαγιά τής Πάρνηθας: την έστηναν στα ελάφια αλλά και στα πουλιά.

Υγ.2: Δεν είναι μπλακ χιούμορ, είναι πικρές σκέψεις αγανάκτησης. Ανάμεσά τους και μια γλυκιά τελευταία: οραματίζομαι τους ρέκτες κυνηγούς κρεμασμένους από τα χέρια στα καμένα μαστιχόδενδρα, παραδομένους στα άγρια «Πουλιά» τού Χίτσκοκ, να κομματιάζονται σιγά σιγά από εκατομμύρια ράμφη. Είμαι σαδιστής;

Ο Έλληνας κι ο Άγγλος ισοβίτης

Στις επόμενες μέρες πρόκειται να εξεταστεί το αίτημα αποφυλάκισης του δολοφόνου τού Τζον Λένον, του Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν. Φονιάς από… υπερβολική λατρεία ο ισοβίτης Τσάμπαν, είναι φυλακισμένος 32 χρόνια αλλά μετά το αίτημά του μετακινήθηκε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας για αδιευκρίνιστους λόγους. Έξι φορές στο παρελθόν έχει υποβάλει ανάλογο αίτημα, αλλά απορρίφθηκε. Εμάς, ηλίθιε Τσάπμαν, όταν στον ισοβίτη απορρίπτεται αίτημα αποφυλάκισης, αντί να τον έχουν σε φυλακή υψίστης ασφαλείας, του δίνουν άδεια και φεύγει μόνος του. Μάλιστα, όταν έχει κάνει πέντε φόνους, ακόμα πιο εύκολα. Εσύ, με έναν τι καζάντια περιμένεις;

Υγ.: Ο Τσάπμαν το 1980 πυροβόλησε στον κρόταφο τη φαντασία μας. «You may say that I 'm a dreamer. But I 'm not the only one», έλεγε ο Τζον. «Μπορείς να λες ότι είμαι ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μοναδικός». Imagine, ακόμα... Μετά από τρεις και πλέον δεκαετίες. 

Ειδυλλιακά και αξέχαστα, στην Ύδρα...

«Θυμάσαι μωρό μου το καλοκαίρι του '12; Σε εκείνο το ταβερνάκι που τρώγαμε στο ηλιοβασίλεμα εκείνη τη φοβερή τυροκαφτερή – εγώ, εσύ και ο ματατζής;»

Σοφία Τάνη (επιλογές από το fb)

Δεν έχουμε Παβαρότι και Καρέρας, Μενιδιάτες έχουμε και τους τιμούμε

Το πληροφορηθήκαμε από το twitter. Συνηθίσαμε πια να έχουμε το διαδίκτυο σαν γειτονιά μας. Εκεί μαθαίνουμε για έρωτες, πολιτικές κόντρες, κρυμμένα φασιστικά απωθημένα. Εκεί τα αγγελτήρια γάμων, εκεί και το κηδειόχαρτο για τον Μιχάλη Μενιδιάτη. «Καλό ταξίδι άρχοντα... καλό ταξίδι πατέρα μου αγαπημένε», έγραψε πριν από λίγο ο γιος του, ο Χρήστος, αναγγέλλοντας τον θάνατό του. +/- Δείτε τη συνέχεια

Ο Μενιδιάτης, από το Μενίδι (εξ ου και το ψευδώνυμο του Μιχάλη Καλογράνη), άφησε κι αυτός, όπως πολλοί άλλοι, το βαθύ ίχνος στην εποχή που την είπαν «χρυσή δεκαετία». Δεν ξέρω αν ήταν χρυσή, ασημένια ή χάλκινη. Ήταν πάντως τότε που η Ελλάδα εύρισκε το μικρό μονοπάτι για να βγει από το άγχος και το άγος ενός πολέμου, ενός εμφύλιου (σε δύο φάσεις), μιας πολύχρονης εθνικής φτώχιας.

Ήταν η εποχή που σιγά σιγά (πολύ σιγά, με σταγόνες και ψίχουλα!) άρχισε να λιγδώνει το αντεράκι τού Έλληνα. Μια εποχή που, προφανώς, κλείνει καθώς αυτό το… αντεράκι αρχίζει πάλι να στεγνώνει. Όταν πέθανε ο Μητροπάνος (δεν κάνω συγκρίσεις, άλλα μεγέθη, εποχές με διαφορά 15ετίας περίπου) είπαν ότι έφυγε ο τελευταίες μεγάλος. Δεν είναι έτσι. Υπήρχε άλλος ένας «τελευταίος», υπάρχουν μερικοί ακόμα.

Εντάξει, λαϊκός τραγουδιστής ήταν. Η εποχή του είχε πολύ μελό, δάκρυ, Ξανθόπουλους, Μάρθες, τσαρδιά που χτίστηκαν «πετραδάκι-πετραδάκι», όπως τραγούδησε εκείνος. Όλα αυτά όμως είχαν για το είδος τους ποιότητα και λαϊκή απήχηση. Στο κάτω κάτω Ελλάδα είμαστε. Δεν έχουμε Παβαρότηδες και Χοσέ Καρέρας. Καζαντζίδηδες έχουμε. Και Μητροπάνους. Και Μενιδιάτες. Αλλά και Ζαγοραίους ακόμα, ακόμα. Γιατί να ντραπούμε, και να το κρύβουμε, άλλωστε;

 

Ο Σύριζα πυροβολεί τα πόδια του

Από τη πρώτη μέρα που ο Σύριζα άφησε το σκαμνάκι, όπου ανέβαινε για ανάψει το φώς του στη Βουλή, και από την επόμενη που σκαρφάλωσε τη σκάλα που τον φτάνει ως το πλατύσκαλο της εξουσίας, άρχισε να πυροβολεί τα πόδια του. Το βράδυ των πρώτων εκλογών, του 16% δηλαδή, στέλεχός του κομπορρημονώντας σε τηλεοπτικό πάνελ έλεγε πως «τη Δευτέρα το μνημόνιο θα είναι άκυρο», αλλά δεν εξηγούσε πώς θα γινόταν αυτό με το συγκεκριμένο ποσοστό του κόμματος. Μετά άρχισαν μεταξύ στελεχών οι φραστικοί πύραυλοι που ο ένας κατέρριπτε τον άλλον. +/- Δείτε τη συνέχεια

Από τις καταθέσεις πέραν των 20.000 ευρώ, μέχρι το παλαιοκομματικό κανάκεμα εκείνων των «Μιαούληδων» τής Ύδρας που επαναστάτησαν υπέρ της ωμής απροκάλυπτης φοροδιαφυγής (η οποία φυσικά δεν είναι η μοναδική ΟΥΤΕ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ, να εξηγούμαστε), ο Σύριζα προτάσσει το στήθος του σε αυτούς που τον σημαδεύουν. Όχι από πολιτικό ηρωισμό αλλά, ορισμένες φορές, από πολιτικάντικο κρετινισμό και από μικρονοϊκή, μικροπολιτική σπέκουλα τύπου Δρίτσα.

Το μοναδικό κόμμα της μεταπολιτευτικής Αριστεράς που βρέθηκε σε τροχιά εξουσίας, είναι εξαιτίας τού πολιτικού του παιδισμού συνεχώς εκτεθειμένο σε πυρά κριτικής, αμφισβήτησης και διαστρέβλωσης των κεντρικών του απόψεων.

Για την οποία διαστρέβλωση, φυσικά, δίνει ο ίδιος ο Σύριζα τις αφορμές. Και μετά τρέχει να τα μαζέψει μιλώντας για ηθελημένες παρερμηνείες από τους γάτουλες της παλαιοπολιτικής. Όπως τώρα που από τη μια η Ύδρα έγινε από κάποιους πονηρούς νησιώτες (και όχι μόνο) Ανατολικό Ζήτημα και από την άλλη η χρεοκοπία χαρακτηρίστηκε ως «όχι κατ’ ανάγκη καταστροφική». Οι Συριζαίοι, δηλαδή, άλειψαν βούτυρο (με φυτικές στερόλες για τους ευτραφείς) το ψωμί των αντιπάλων τους.

Και έσκυψαν για να φορτώσουν οι άλλοι στους ώμους τους, όταν έρθει η ώρα, μια πιθανή (έως πολύ ορατή) χρεοκοπία. Την οποία, όπως λέει η κοινή λογική, αλλά και επαΐοντες – Έλληνες και ξένοι, οικονομολόγοι και πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι και διεθνολόγοι – δεν τη γλιτώνουμε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η Σύριζα πρέπει να ενεργεί σαν να την ευλογεί.

Υγ.: Δεν λέω ότι αυτές οι συμπεριφορές του Σύριζα τροφοδοτούν και τον άκρατο αντικομουνισμό που αναθερμάνθηκε εσχάτως. Αυτός έτσι κι αλλιώς υπήρχε: από την παιδιόθεν υστερία τού Άδωνη έως την όψιμη λύσσα που δείχνουν οι πεπτωκότες άγγελοι του ντεμέκ σοσιαλισμού. Αυτοί, δηλαδή, που ισοπέδωσαν την Ελλάδα σαν οδοστρωτήρες που τρέχουν με… διακόσια!

«Ο άνθρωπος της Ριζούπολης, έγινε πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας...»

Μέρες του 2003 θυμήθηκε ο Άγγελος Φιλιππίδης συνταξιδεύοντας με τον Παναθηναϊκό στη Μάλαγα. Έτσι, δόθηκε η ευκαιρία για συζητήσεις με οπαδούς-ταξιδευτές της ομάδας, οι οποίες έφτασαν ως τα γεγονότα της Ριζούπολης. Όπως διαβάζουμε στο άρθρο τού (ρεπόρτερ για τον ΠΑΟ στην παλιά αγαπημένη Αθλητική Ηχώ) Γιώργου Σπανουδάκη, ο Φιλιππίδης είπε κάποια στιγμή: «Αυτή η… μηχανή δεν παίζεται με τίποτα. Δείτε πού φτάσαμε. Ο επικεφαλής των συνδέσμων του Ολυμπιακού την εποχή της Ριζούπολης ήταν ο Μώραλης. Και τώρα έγινε πρόεδρος στη Σούπερ Λίγκα». Τη δήλωση Φιλιππίδη σχολιάζει στο άρθρο του, στο στο aioniapistos.gr, ο Γ. Σπανουδάκης.

Τα νεκρά δάση τού Αιγαίου...

Η Μυτιλήνη έχει το Απολιθωμένο Δάσος της – σπάνιο μνημείο γεωλογικής κληρονομιάς (δεύτερη φωτογραφία).

Η Χίος αποκτά το Καρβουνιασμένο Δάσος τού Μαστιχόδενδρου – μνημείο όχι σπάνιας ανθρώπινης κτηνωδίας (τρίτη φωτογραφία). Το πρώτο χρειάστηκε είκοσι εκατομμύρια χρόνια για να δημιουργηθεί. Το δεύτερο ελάχιστες μέρες.

Το Απολιθωμένο Δάσος ανακηρύχθηκε το 1985 Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης. Το Δάσος των Μαστιχόδενδρων ανακηρύχθηκε τον Αύγουστο τού 2012 Καταδικαστέο Μνημείο της Φύσης. Το 20.001.985 μ.Χ. θα ιδρυθεί στη Χίο το Μουσείο Καμένου Δάσους, αντίστοιχο με εκείνο τής Λέσβου.

Στο Μουσείο θα υπάρχει σε ψηφιακή μορφή η αριστουργηματική ταινία – δεκαετίας ’80 - του Δήμου Αβδελιώδη «Το δέντρο που πληγώναμε» (τέταρτη φωτογραφία).
Χίος, δεκαετία τού ’60, μια ιστορία με επίκεντρο το «δέντρο που δακρύζει». 

Κρατήστε την πρώτη φωτογραφία, θα έχει μουσειακή αξία. Μπορεί να είναι το τελευταίο μαστιχόδεντρο παγκοσμίως.

Οι επιλεκτικοί στόχοι της Χ.Α.

Οι μαυρομπλουζάδες της Χρυσής Αυγής δεν πήγαν να κάνουν τσαμπουκά με τον φερόμενο ως δεύτερο δολοφόνο της Πάρου – αντίθετα με τον πρώτον τον οποίο τίμησαν με την παρουσία τους στις μπουκαπόρτες της Σύρου. Τρεις οι λόγοι που δεν το επανέλαβαν: 1) Ο δράστης «ήταν» αρχικά Αλβανός, αλλά αποδείχτηκε Έλληνας οπότε… τζίφος, 2) Είναι θεολόγος, 3) Αυτή τη φορά υπήρχαν ΜΑΤ, πάνοπλα, αγριωπά, κουκουλοφόρα κι όχι 17χρονα μοναχικά μαυράκια στο κέντρο της Αθήνας. Δεν είναι για μαγκιές.

Ισοβίτης, υπότροπος και ελεύθερος...

Έδωσαν πενθήμερη άδεια σε ισοβίτη κι αυτός δεν επέστρεψε στις φυλακές τής Λάρισας. Δεν ήταν η πρώτη φορά: το είχε ξανακάνει το 2006 οπότε πάλι εξαφανίστηκε και πήρε μέρος σε ένοπλη ληστεία. Λεπτομέρεια: είχε στο «ενεργητικό» του πέντε φόνους - τεράστια «συλλογή»! Απορία: Τον άφησαν για να συμπληρώσει μισή ντουζίνα;

Του κόσμου όλα τα δάχτυλα...

ΤΟ «ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ» ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΕΝΤΕ «ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΑ» ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΕ (;) Ο κ. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΔΑΓΚΩΝΟΥΝ!

Γράφει ο BADDOG

«Έχουμε το ακριβότερο κοινωνικό κράτος στην Ευρωζώνη», απεφάνθη ο Γιάννης Στουρνάρας στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής». Προβεβλημένος τεχνοκράτης είναι, δεν μπορεί παρά η συγκριτική του ευρω-μελέτη να υπήρξε επίπονη. Μόνο που...

* Διέφυγε την προσοχή τού πρώην προέδρου του ΙΟΒΕ (think tank του ΣΕΒ) ότι έχουμε το ακριβότερο γάλα στην Ευρωζώνη...

* Διέφυγε την προσοχή τού εν λόγω επιφανούς στελέχους της κυβέρνησης ότι έχουμε το ακριβότερο αμυντικοστρατιωτικό σύστημα στην Ευρωζώνη... +/- Δείτε τη συνέχεια

* Διέφυγε την προσοχή τού άλλοτε τραπεζίτη ότι μέσα σε 3,5 χρόνια οι ελληνικές τράπεζες έλαβαν «κρατικές εγγυήσεις» άνω των 200 δισ. ευρώ, σχεδόν όσο το ΑΕΠ! Ότι έχουμε, δηλαδή, το ακριβότερο τραπεζικό σύστημα στην Ευρωζώνη...

* Διέφυγε την προσοχή τού πρώην αντιπροέδρου της ΔΕΠΑ ότι το χρέος των 80+ εκ. ευρώ του Ευάγγελου Μυτιληναίου σε ΔΕΗ και ΔΕΠΑ αποτελεί το ακριβότερο βερεσέ στην Ευρωζώνη...

* Διέφυγε την προσοχή τού υπουργού Οικονομικών ότι είναι κρατική η μισθοδοσία του προσωπικού της Εκκλησίας μόνο στο καθ' ημάς «βασίλειο» και στο Λουξεμβούργο (αλλά πόσους παπάδες έχει το δουκάτο;), που πάει να πει ότι έχουμε τον ακριβότερο κλήρο στην Ευρωζώνη...

Μάνι - μάνι συμπλήρωσα τα δάχτυλα του ενός χεριού, καταμετρώντας αβλεψίες (;) του «τσάρου» Στουρνάρα. Βέβαια, υπάρχει και η άποψη του συντρόφου του, επί Σημιτικού εκσυγχρονισμού, την οποία και ασπάζονται κάμποσοι, ότι «μαζί τα φάγαμε». Έστω ότι έχει μια δόση αλήθειας η ατάκα του Πάγκαλου. Όμως, υπάρχει και ο Πάριος. Λίαν ξεκάθαρος:

Τις αμαρτίες τις δικές μου 
αν χρειαστεί να τις μετρήσω 
από τα δέκα δάχτυλά μου 
μόνο τα πέντε θα κρατήσω 
Μα το δικό σου αμάρτημα 
του κόσμου όλα τα δάχτυλα 

ΥΓ.: Δεν τον επικαλέστηκα τυχαία τον Πάριο. Ήθελα επί τούτω κάποιον «ερωτικό». Διότι η επικείμενη δέσμη μέτρων θα είναι πιο επίπονη από τη συγκριτική ευρω-μελέτη τού Στουρνάρα. Θα μας τη... χώσουν που θα μας τη χώσουν τη δέσμη (συγγνώμη, αφεντικό, δεν μου έρχεται κάτι ευπρεπέστερο), τουλάχιστον να έχει και λίγο αίσθημα! Διότι αν δεν καταλάβατε, δεν επελέγη τυχαία το κοινωνικό κράτος στη «γύρα» για τα περίφημα 11,5 δισεκατομμύρια...