
Άνθρωπος που κράτησε χαμηλούς τόνους, που δεν ωραιοποίησε τους κανιβαλισμούς του ντέρμπι στο Φάληρο, που δεν άρπαξε την ευκαιρία για να εκμεταλλευτεί τις αλητείες του άλλου ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, ένας άνθρωπος που κράτησε τη νηφαλιότητά τους σε στιγμές άγριο στρεσαρίσματος, μπορεί να αποτελέσει πρότυπο συμπεριφοράς.
Το ευτύχημα γι’ αυτόν – αλλά και για τον δικό μας ποδοσφαιρικό πολιτισμό, τον όποιον πολιτισμό – είναι ότι, τουλάχιστον, η δεύτερη αποχώρησή του από την Ελλάδα, δεν είχε την αγένεια του Ελληνάρα που συνάντηση στον πρώτο αποχαιρετισμό του. Όταν ο κόσμος – μια μεγάλη μερίδα κόσμο – τον αποθέωνε και την ίδια στιγμή άλλοι του είχαν γυρισμένη την πλάτη.
Ο καλοπροαίρετοι (οποιασδήποτε συλλογικής απόχρωσης) θα θυμόμαστε τον Βαλβέρδε με θετικά συναισθήματα, ως έναν προπονητή που βελτίωσε σημαντικά την ποιότητα της ομάδας του και πρόσφερε πολλά στο ελλειμματικό ποδοσφαιρικό μας ήθος.
δεν γενεται να το αφησω ασχολιαστο(χωρις μπριζα δλδ χε χε)
ΑπάντησηΔιαγραφήθα θυμομαστε τον ερνεστο σαν τον προπονιτη που οποτε ρηχνει 1ια ισπανικια ερχεται στο ελλαδα..να παρει Μπρωταθλημα..που θα το περνε + ο τακης..μην σας πω + ο αλεφαντος........Δ.Μ.Σ.Θ..!!!