Τα πολλά και συχνά «χτυπήματα» αγάπης του
Λευτέρη (του γλυκού μας
Λευτεράκη) στον harddog σταμάτησαν με το τελευταίο χτύπημα της καρδιάς του μερικές ώρες πριν ξημερώσει η Τετάρτη του Πάσχα. Ένας άνθρωπος αγνός, πρότυπο καλοσύνης και ψυχικής καθαρότητας, που γέμιζε τη ζωή μας, τη ζωή τής οικογένειάς μας για 47 χρόνια και 10 μήνες, το τελευταίο μωρουδίστικο κλάμα στο σπίτι των γονιών μου, ο «μικρός» μας όπως τον λέγαμε, άνοιξε νύχτα την πόρτα και πέταξε στον ουρανό. Αθόρυβα, διακριτικά, μέσα από την ηρεμία του ύπνου. Έφυγε χωρίς να ενοχλήσει κανέναν, χωρίς να κουράσει κανέναν, χωρίς να ζητήσει, χωρίς να ανησυχήσει. Και μας άφησε εμβρόντητους – με μια χαρακιά στη μνήμη, να στάζει αναμνήσεις από ένα παρελθόν γεμάτο από σπάνια ανθρώπινη ποιότητα. Εμβρόντητους εμάς και αποσβολωμένους τη Μαρία του – τη Μαρία μας – και τα αγγελούδια τους, τον Γιαννάκη και τον Αγγελάκο, μια καταπληκτική οικογένεια, με ένα δέσιμο συγκινητικό.
Πορεύσου στο φως μικρέ μας αδελφέ
Λευτέρη. Σε ακολουθεί η αγάπη που, νομίζω, κανείς άλλος από την οικογένειά μας, τους φίλους και τις παρέες δεν θα πάρει μαζί του τόση ΠΟΛΛΗ, τόσο αυθόρμητη, τόσο δυνατή να αναβλύζει από τις πιο βαθιές πηγές της καρδιάς όσων σε γνώρισαν.
Διον. Βραϊμάκης
Παρά το γεγονός ότι η Ένωση προηγήθηκε με γκολ -καθαρό οφσάιντ- του «Λύμπε», παρά το γεγονός ότι το παιχνίδι ήταν κάκιστο και από τις δύο πλευρές και επίσης παρά το γεγονός ότι ο Ατρόμητος πίεσε στις αρχές της επανάληψης για να φτάσει στην ισοφάριση, χάνοντας μερικές αξιόλογες ευκαιρίες, ο «δικέφαλος» άξιζε αυτό το τρόπαιο, καθώς από το 60’ ανέβασε ρυθμό και ειδικά μετά την είσοδο του Παντελή Καφέ κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο.
MVP θεωρώ ότι δεν έπρεπε να αναδειχθεί ο Νίκος Λυμπερόπουλος, αλλά ένας εκ των Μανωλά και Ντιόπ, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει. Ο Γιώργος Δώνης, από την άλλη, είχε την ατυχία να δει πολλούς από τους παίκτες κλειδιά της ομάδας του να μη φτάνουν στα φυσιολογικά στάνταρ της απόδοσής τους κι έτσι ήταν φυσικό επακόλουθο να μην μπορέσει η ομάδα του να κυνηγήσει κάτι περισσότερο από το ματς.
Όλα αυτά είναι τα μοναδικά ωραία σχόλια που μπορούν να γίνουν για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, γιατί από εκεί και πέρα, όλα είναι ΜΑΥΡΑ! Αυτό το χάλι με τους οπαδούς πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Τόσο πριν την έναρξη της αναμέτρησης, όσο και μετά από κάθε γκολ της ΑΕΚ και λίγο πριν τη λήξη της, αυτά που γινόντουσαν απλά… δεν υπάρχουν! Δεν υπάρχουν… σε μία ποδοσφαιρικά ευνομούμενη χώρα, η οποία σέβεται το άθλημα και τον αθλητή που λαμβάνει μέρος σε αυτό το παιχνίδι, που μας αρέσει όλους τόσο πολύ να παρακολουθούμε.
Αυτά που γίνονται στη χώρα μας, χωρίς κανείς να προβαίνει στην απόφαση για διακοπή της αναμέτρησης, όταν σουλατσάρουν οι οπαδοί κάποιας ομάδας στον αγωνιστικό χώρο, είναι ανήκουστα! Δεν με νοιάζει εις βάρος ποιας ομάδας θα εφαρμοστεί πρώτη φορά, η ουσία είναι ότι πρέπει να ξεκινήσει να εφαρμόζεται και όχι ο κάθε κάφρος να μπαίνει μέσα για να παίξει άμυνα σε παίκτη του Ατρομήτου.
Όλα αυτά είναι αηδιαστικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο και αποτρέπουν οποιονδήποτε μεγάλο ή μικρό παίκτη σε κάποιο σύλλογο της ελληνικής Super League.
Καληνύχτα σας…
Καληνύχτα ελληνικό ποδόσφαιρο…
Κίμων Λειβαδιώτης