Γεια σου Σταυρό και κυρ Σταύρο (για τους απανταχού Σταύρους της πολιτικής και της δημοσιογραφίας)

Μια φορά κι έναν καιρό/ ήταν ένας κότσυφας/ που τον λέγαν Σταύρο./ Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα/ και τόσο περήφανος αισθάνθηκε/ που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί/ καμαρωτός καμαρωτός./ Από μακριά/ έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους.../

Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια,/  τσαλαπετεινοί και παγόνια/ από μακριά τον χαιρετάνε/ κι από κοντά του λένε:/ "Γεια σου Σταύρο!"/ "Δε με λένε Σταύρο,/ μον’ με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο/ και αφέντη Τσουτσουλομύτη!"/

Αλλάζει όμως ο καιρός,/ να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί/ πάει η φωλιά πάν’ τα κοτσυφόπουλα, παν’ όλα,/ βγήκε και κάθονταν στο κλαρί μονάχος./ Από μακριά/ έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους.../

Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια,/ τσαλαπετεινοί και παγόνια/ από μακριά τον χαιρετάνε/ κι από κοντά του λένε:/ "Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο/ και αφέντη Τσουτσουλομύτη!"/ "Δε με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο/ και αφέντη Τσουτσουλομύτη./ Μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο"...

** Αφιερωμένο στους απανταχού Σταύρους, της πολιτικής και της δημοσιογραφίας. Και μελωδικά από τον Διονύση Σαββόπουλο ΕΔΩ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
1) Το βαρίδι που απάλλαξε το ΠΑΣΟΚ
2) Πληρώνονται οι δημοσκόποι;
3) Η Βηθλεέμ, οι χιλιαστές και ο φρέντο. Η δυστυχία του αριστερού που πρέπει να διαλέξει