Από το μέγαρο της Μιχαλακούλου εκπαραθυρώνονται άνθρωποι, ζωές, καριέρες, θέσεις εργασίας. Έπηξε ο δρόμος από απολυμένους τού ΔΟΛ. Τριάντα απολύθηκαν την Παρασκευή, καμιά εικοσαριά τη Δευτέρα, άλλοι εκατό και βάλε ως τον Δεκέμβρη σύμφωνα με το απολυσιοδιάγραμμα του Ψυχάρη. Και το δυστύχημα: οι Ενώσεις παρακολουθούν τα γεγονότα σαν αιχμάλωτοι στρατηγοί διαλυμένου Στρατού. Μένουν στήλη άλατος μπροστά στις καταρρεύσεις, όχι γιατί δεν το θέλουν αλλά γιατί δεν μπορούν. Δίνουν το σύνθημα της επίθεσης – «απεργία!» – και οι στρατιώτες, αντί για μπροστά πάνε προς τα πίσω, στα γραφεία τους, και σκύβουν τον κεφάλι δουλεύοντας. Δεν τους κακίζω. Το κάνουν γι’ αυτό που μου έλεγε προχθές ο συνάδελφος του διπλανού γραφείου: για το γάλα του παιδιού τους.
+/- Δείτε τη συνέχεια
Υστερόγραφο: Διαβάστε το κείμενο του Γιάννη Ανδρουλιδάκη, ενός από τους απολυμένους τού ΔΟΛ. Καταπληκτικό!
Διον. Βραϊμάκης
(Το θέμα δημοσιεύτηκε στη Live Sport)